WTF: PLAYS (COMPLETED)

47th Chapter

Eloisa's Point of View

All of us left the water. Nang umahon ako sa dagat ay hinaharangan ko ng aking kamay ang mata ko to cover it from sunlight.

Our eyes met. Inirapan niya ako. Nakalagay na sa ulo niya ang kaniyang shades. Arte.

Nakakapang-init ng ulo! Inirapan ko din ang bruhang 'yon.

I frowned when Paolo was nowhere to be found. Asan yon? Nakikipag-usap ang mga kaibigan niyang si Lance at Warren sa mga babae na naka-bikini. Boys. Napairap ako. Buti pa si Dominic nasa cottage lang. Ngunit, asan siya? Where the hell is him?

I tried to call his number pero busy ito.

"Ang kapal ng Ida na 'yang iharap ang pagmumukha niya sa 'yo! Napaka-kapal! Ang lakas rin ng loob niyang magbikini ha. Maputi lang naman siya." ani Julian na may inis sa boses. Irap siya ng irap dahil kay Ida.

She's not a student of Craeac so I did not expect her here. May mga kasamang babae si Ida, average probability na mga kaibigan niya. Wow. She have a friend?

Humiwalay na ako kina Andy. Ayaw nila akong pakawalan dahil baka daw may masamang gawin ang bruhang si Ida. Binigyan ko sila ng ideya na kailangan na nilang mag-bihis at dumiretso sa restaurant na pagkakainan namin ng Lunch para hayaan na ako. Also, I need to find Paolo.

I am still wearing my one-piece on. Habang may nakapatong pa ring shorts. Iyong iniwan kong towel sa cottage na ginamit namin ay kinuha ko upang matuyo kahit papaano ang basa kong buhok. Pagkatapos non ay inilagay ko 'to sa aking balikat. Hindi ko ininda ang basa kong damit, I need to find him.

Napadpad ako sa mga stores na may kung ano-anong services. Pero, still. No trace of him. I tried to call him again. Out of coverage area na. Nasaan siya? Sa Mars? Tss.

Nagsasight-seeing ako nang biglang tumambad sa harap ko si Ida.

Kinunutan ko siya ng noo. "What?" mataray kong tanong.

Tinaas niya ang kanang kilay niya. "Nothing, just want to slap you from reality. You see. Leave him alone while it's not yet too late. It's a friendly reminder," nginitian niya ako.

Anong pinagsasabi ng babaeng 'to? "Anong pinagsasabi mo?" tanong ko sa kaniya.

"I know you. Eloisa..." aniya na nagpakunot muli ng noo ko. "—mantha Hidalgo Ramos. Surprised?" halos manlaki ang mata ko sa sinabi niya.

Paanong? No one knows except my family. How come?

"H-how did—" natigilan ako.

"Our family is close remember? Your mom is the only daughter of the number one Tycoon here. Si Mr. Sandro Hidalgo. My mom knows that because they're friends. I heard that you are the heiress of Hidalgo Corporation." she chuckles. "Kapag narinig ng buong mundo na ikaw ang apo ni Mr. S. Hidalgo. Your life would be a hell. Literal, Samantha," naintindihan ko ang ibigsabihin niya. She's right. Ayon nga ang isa sa pinakakinatatakutan ako.

May problema lang. Ano bang gusto niyang iparating? Maliban sa alam niya ng ako ang apo ng isa sa mga mayamang Tycoon dito sa Pilipinas?

I think, she's trying to threaten me.

"Don't call me Samantha," inirapan ko siya. "What's your point, anyway? Anong magagawa ko kung alam mo na? You think I am going to kneel down in front of you to keep your mouth shut?" direktang tanong ko.

"No. I don't think so. That's still part of my friendly reminder. Once na nalaman ni Paolo ang lahat or worse ng dad nito everything would be worse. Kaya't layuan mo na siya habang maaga pa. You don't know how rude, cruel and evil Paolo dad is. Masasaktan mo siya kapag nanatili ka pa rin sa kaniya."