KALP HIRSIZI (Tamamlandı)

Aile Yadigarı

1743

İskoçya

Campell Kalesi

Kış bitip de Tanrıça Beira dünyayı kısa süreliğine terk ettiğinde İskoç halkı bu günü bir festival havasında ,eğlencelerle kutlar, günlerce süren etkinlikler düzenlenir ve gaydaların hiç dinmeyen mistik ezgisi uzun süre kulaklarda dolanırdı.

Dudaklardan eksilmeyen gülüşmeler, birbirlerine vuran içki bardaklarının kırılma sesleri , iri yarı bozması adamların dövüşüne kumar oynaması ... Yıllardır sürüp giden bu gelenek bu bahar da bozulmamıştı.

Seyircilerin ''Vur!'' ''Vur!'' diye bağıran sesleri meydanı doldururken bakışlarındaki alaycı ifadeyle ağzındaki kanı yere tükürdü Lachlan McKenzie. Sol kaşından akan kanın tadını alabiliyordu. Eli yüzü kan ve ter içindeydi. Yarı çıplak bedeninin yerde yuvarlanmaktan toz ve kir içinde kalmasını umursamıyormuş gibiydi. Bakışları avına odaklanmış yırtıcı bir kuş gibi karşısında ayakta bile duramayan adama kilitlenmiş, yenilgisini kabullenmesini bekliyordu. Rakibi zayıftı fakat itiraf ediyordu ki fazlasıyla zorlu çıkmıştı. Onu ayakta tutan garip bir inada sahipti. Kaybetmeyi alışkanlık haline getirmişcesine rahattı. Lachlan McKenzie karşısında ne kadar direnilebilirse o kadar direnmişti fakat Lachlan çok geçmeden istediğini almayı başarmıştı.

''Dur!''

Duyduğu inleme benzeri sesle birlikte sanki son darbeyi indirmeden gelen bir uyarıymış gibi sırtındaki kamburu düzleştirmek için doğruldu Lachlan. Bakışlarındaki alaycı ukalalık onun şimdiye kadar hiç bir dövüşü kaybetmediğini vurgulayan kibir emaresi misali oraya yerleşmişti.

''Pes mi ediyorsun Samuel?'' Onun yarı baygın bir halde yerde uzanan bedenine doğru eğildi. Oysa yeterince sert olmamaya çalışmıştı.

''Sen kazandın'' Samuel yenilgisini bir homurtu eşliğinde kabullenirken ''Öyle olsun.'' dedi.

Lachlan başını geriye atarak ağırlığını tek ayağının üzerine verdiğinde ''Bana borcunu nasıl ödemeyi düşünüyorsun o halde ?''diyerek Samuel'i küçümserken onun ailesinin haşarı çocuğu olduğunu biliyordu. McLeod Klan lideri Belamir Mcleod'un tek varisi, hiçbir sorumluluğunun farkında olamayacak kadar aklı bir karış havadaydı.

Samuel yerden zorlukla doğrularken, bedeninin tamamına yansıttığı büyük bir umursamazlıkla ,kendisine olumsuz bakışlar atan yaverine döndü. Onun tedirginlikle kendisine doğru uzattığı çantayı açarak içinde abartılı süslemelerle bezeli el oyması kutuyu Lachlan'a uzatışı karşısında yaveri Cory'nin iç çekişi karşısında kendi soğukkanlı duruşunu korudu.

Lachlan kendisine uzatılan kutunun bile kıymetli bir parça olduğunu anlayabiliyordu ve Samuel'e attığı meraklı bakışlarla eline aldığı kutuyu inceledi. Cevizden oyma , bir kaç değerli taşla süslenmiş bu kutunun hangi değerli eşyayı sakladığını merak etti. Oysa tek kaşını havaya kaldırarak kaba elleriyle açtığı kutunun içinde bir servet yattığını bilmiyordu.

''Bunu çaldın mı?'' dedi Lachlan Samuel'in böylesine değerli bir eşyayı yanında taşıyacak kadar aptal oluşuna gözlerini devirmemek için kendisini engellemek zorunda kalmıştı. Zira elinde tuttuğu yakut ve elmaslarla bezeli el oyması gerdanlık küçümsenemeyecek kadar değerli bir eşyaydı.

''Aile yadigarı''

Lachlan belki de Samuel'in kafasına fazla vurduğunu düşünüyordu ya da yakışıklı yüzüne bir yumruk daha indirmeliydi. Aile yadigârını saçma sapan bir dövüş oyununda kaybetmeyi göze alacak kadar şuursuz muydu?

Gerdanlığı ona doğru uzatarak devam etti.

''Bu seni fazlasıyla sıkıntıya sokacaktır''

''Kaybettim Lachlan... ''Samuel onun kararsızlıkla elindeki gerdanlığa attığı bakışlara karşılık ''Ödülünü istiyor musun istemiyor musun?'' diye sordu. Fakat Lachlan haklıydı. Ailesi gerdanlığı kaybettiğini, üstelik eğlencesine oynadığı bir oyunda kaybettiğini öğrenirse başı cidden belaya girecekti fakat Lachlan'a verebileceği başka bir şeyi yoktu. Ona karşı kazanabileceğini düşünmemişti elbet , ki bu Lachlan'ın gölge düşmeyen itibarını yerle bir ederdi, yine de bir anlık düşüncesiyle aldığı karar kendisine pahalıya mal olmuştu. Bunun aile içinde soruna neden olacağını biliyordu.