11 Eylül 2021. Zeynep ve Kerem'in zamanla kırmızıya bürünen masmavi hikayesi...
Nazenin ve İstanbul Serserisi'nin yolları kesiştikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, olmasına izin vermeyeceklerdi.
Soğuk bir kış akşamı, yıllar boyu babasınd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vakitlerden sonbahar.. Günlerden karanlık, aylardan pişmanlık. Hissettirdikleri çok eski, yaşattıkları ise yepyeni. Her gün başka bir duyguyla karşılaşıyorum kendi içimde. Yeni yeni tanıyorum sanki kendimi. Bir gün çok iyiyim, bir gün diplerde. Bir gün tamamen kurtulabilecek miyim bu hiçlik duygusundan, emin değilim. Bir gün atlatabilecek miyim yaşadıklarımı, affedebilecek miyim kalbimde? Aynı şeyi söyleyecek mi dilim de? Herkesi affetti bu yürek, bir ona mı kapı duvar kalacak? En büyük korkum bu işte. Onu da affetmek.. Bir gün onu bile affedebilirse bu yürek, yenilgiyi kabul etmek gerek.
Bir bar taburesinde, bir mikrofona sarılmışım elimle. Gidememişim oradan öteye. Kalmışım ilk günkü gibi, öfkeyle. Bağıra çağıra söylüyorum beni anlatan şarkıları, bilmiyorum belki de sadece ben duyuyorum içimdekileri. Anlatsam dağ olur, susunca hepimize zarar. Gitsem haykırsam bir deniz kenarında, maviye benzer her şeye.. Ona dair olan ne varsa bıraksam oraya, bir daha bakmasam ardıma bile. İnadına gitsem, inada bindirsem. Savaşmasam kendimle keşke, bıraksam bu eziyeti de.. Kalbimde kırılanları bir de kendim bastırmasam göğüs kafesime. İşte öyle bir şey..
"Ben ne çok hata yapmışım meğer.. Gözüm kapalı bakmışım meğer. Yıllar geçmiş, ben saymışım meğer. Dostum sanıp aldanmışım meğer, yıllarca sürer sanmışım meğer. Boşa kalbimi açmışım, vakit kaybıydı diyemem ama sen hiç dostum olmamışsın meğer. Olsun varsın, pişman değilim. Biraz üzüldüm hepsi bu. Ağlamam artık gidenlere, ağlamam artık bitenlere. Ağlamam artık üzenlere, ihanet edenlere.." ışıklar üzerime kapandığında bıraktım mikrofonu..
"Kimse kalmadı.. Biz de gitmesek mi artık acaba?" dedi sahneye çıkarak.
"Yine herkesi yolladın erkenden, değil mi?"
"Yalnız kalmak istiyorsun diye düşündüm, ne yapayım?"
"Her gün aynı kavgayı ediyoruz, yordun gerçekten Alphan.. Neyse. Buraları toparlayacağım ben, siz çıkın."
"Benim için gece daha bitmedi.. Varsa repertuarda bir şeyler, patlat gitsin." dedi Derin.
"Sesine zarar verecek valla, yapmasın.. Üç aydır her gün her gün olmaz ki, çok hırpaladı kendini."
"İki ay, on sekiz gün." dedim üstüne basa basa.
"Affet yenge. İki ay, on sekiz gün diyecektim tabii. Dilim sürtüşmüş."
"Bana gidelim mi? Dedikodunun dibine vururuz, ne dersin?" dedi Derin.
"Ben buradayım.."
"Kerem'i mi bekliyorsun?" dediğinde kafamı kaldırıp Derin'e baktım.
"Ah.. Ne yaptın be Derin? İki ay, on sekiz gün rekorunu şu anda mahvettin. E hani söylemeyecektik o ismi?" dedi Alphan.
"Ama ben arkadaşımın böyle kendini mahvetmesini izlemek istemiyorum artık. Daha nereye kadar devam edecek bu yas?"
