11 Eylül 2021. Zeynep ve Kerem'in zamanla kırmızıya bürünen masmavi hikayesi...
Nazenin ve İstanbul Serserisi'nin yolları kesiştikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, olmasına izin vermeyeceklerdi.
Soğuk bir kış akşamı, yıllar boyu babasınd...
Yeni ZeyKer hikayesi KIRMIZI DÜĞÜM ilk iki bölümüyle yayımda. Profilimden ulaşabilirsiniz. :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine eskisi gibi hava aydınlanmadan uyanmaya başlamıştım. Kerem henüz uyanmadan Naz'ı okula bıraktım ve emniyete geçtim. Bir iki işle ilgilenip hemen Eda'nın yanına gidecektim, öğlene kalmadan onun evinde buldum kendimi. Kapıyı birkaç kez çaldım, açmayınca endişelendim. Yine kendine bir şey yaptı sandım. Tam hangi pencereyi kırıp içeri girsem diye düşünürken nihayet açtı kapıyı, bir şey demeden içeri geçtim. Serhan hakkında konuşacaktım ki yine Ömer mevzusunu açtı. Birkaç gündür ulaşamamıştım Ömer'e, belli ki Eda'nın karşısına çıkamayacaktı. Eda üzülmesin diye ona yalan söylerken kapı çaldı, Ömer gelmişti. Yıllar sonra sevdiği kadının karşısına çıktığında tir tir titriyordu.
Eda sarsıldığında bayılacağını fark edip hemen yanına gittim ve onu tuttum. Ömer, Eda'yı kucağına alırken telefonuma gelen bildirim üzerine dışarı attım kendimi. Güvenlik kamerasından bir hareketlilik olduğu bildirimini alınca görüntülere baktım ve Kerem'in bir adamla kavga ettiğini gördüm. Hemen ne olur ne olmaz diye önceden Kerem'in montuna yerleştirdiğim cihazdan sinyal alınan yere doğru sürüp onlara yetişmeyi başardım. Kerem'i kaçıran adam trafiği tehlikeye atarcasına sürerken boş bir yerde önünü kestim ve arabadan indim. O pislik adam da Kerem'i rehin alarak arabadan indiği anda tereddüt etmeden silahımı çıkarıp tek el ateş ettim. Bunu yaparken de gözümü çoktan kapatmıştım, ilk defa böyle bir şey geliyordu başıma. Söz konusu Kerem olunca gözüm kararmıştı.
"Ze-Zeynep.. Zeno.. Tamam.. Bana bak, aç gözlerini güzelim." dedi kollarımdan tutup beni sarsarak. Çakılı kalmıştım sanki olduğum yerde.
"Öldü mü?"
"Nabzı yok.."
"Ama ben.. Sen.. Seni öldürecekti. Ben.."
"Evet. Evet güzelim. Doğru olanı yaptın sen. Şşş.. Bana bak, kendine gel. Lütfen. Serhan'ın adamıydı, beni öldürmek için gelmiş. Yapardı.. Sen gelmeseydin.. Hadi Zeynep. Kendine gel, yapman gerekeni yap." kemerime takılı olan telsizi çıkarıp bana uzattı. Kendimi toparlayıp ihbarda bulundum.
**
~Eda~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
