11 Eylül 2021. Zeynep ve Kerem'in zamanla kırmızıya bürünen masmavi hikayesi...
Nazenin ve İstanbul Serserisi'nin yolları kesiştikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, olmasına izin vermeyeceklerdi.
Soğuk bir kış akşamı, yıllar boyu babasınd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tek izin günümde biraz sahile ineyim, deniz kokusunu içime çekeyim dedim ama bunun kötü bir fikir olduğunu hemen anladım. Önümden geçen her tekne heyecanlandıracaktı çünkü beni, belki Kerem'i görecektim. Gitmesine izin veremeyecektim.. O yüzden Eda'nın evine gitmeye karar verdim, Naz'la vakit geçirmek için güzel bir gündü. Ben gelirken Ömer de çıkıyormuş. Eda ile kapıda karşılaştık. İçinde kalanları sağlam küfürlerle yüzüme haykırırken Kadir Karağlı gelip kendince hesap sormaya çalıştı. O adamı gördüğümde siyah siyah bulutlar çöküyordu sanki üzerime. Yine aynı şey olmuştu. Eda'yı korumaya çalışırken aldığım bir mesaj dikkatimi dağıttı ve Kadir silahını çıkardı. Bize doğrultacak cesareti bulamamıştı ama Eda çoktan önüme geçmişti bile. Hem de 'baba' diye bağırarak..
"Sen.. Ne dedin az önce?" dedim Kadir'in kaçar gibi gitmesinin üzerine, şok ardına şok yaşamıştım.
"Yok bir şey.."
"Duydum."
"Al sana gerçekler işte Zeynep. Hani sen benim hayatım çok güzel, yaşadıklarım kolay sanıyorsun ya.. Duygusuz gibi görünüyorum ya oradan bakınca. Öyle değil işte.. Senden başka kimse bilmeyecek. Ben Kadir Karağlı'nın kızıyım.. Oldu mu?"
"Se-sen.. O zaman.. Kerem de kardeşin." dediğim anda kendimi dizlerimin üzerine attım. "Kerem.."
"Abartılacak bir şey yok. Kalk ayağa hadi. Ben bile yıkılmadım senin kadar, üzülme."
"Ke-Ker..Kerem.." diyerek ayağa kalkıp hızlı adımlarla yürümeye başladım.
"Ne oluyor Zeynep?"
"Hemen.. He-hemen gitmem gerek. Bekle beni, tamam mı? Konuşacağız."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kördüğüm.. Bunca yalanın, saklananların, kapalı kutuların ardından elimizde kalan sadece kara bir kördüğüm. Çözmesi imkansız, dokunanın elini yakıyor. Umutlar da o karmaşanın arasında, hayaller de. Birbirine karışmış bütün duygular şimdi yerden yere vuruyor insanı. Bir gerçeklik var, bir de inkar. Hangisine inanalım, hangisinden uzak duralım? Yirmi altımda uçmadan aklım, hangi biriyle başa çıkayım? Yangın.. Annem, mezar, patlama, Kerem. Tekne.. Baba, düşman, katil, mafya. Ben. Naz. Naz.. Naz...
