BÖLÜM 25: Doğum Günümüz

49 9 0
                                    


**

Yeni ZeyKer hikayesi KIRMIZI DÜĞÜM ilk iki bölümüyle yayımda. Profilimden uluşabilirsiniz. :)

**


Kerem'i zorla arabaya bindirdikten sonra ben de direksiyona geçtim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.




Kerem'i zorla arabaya bindirdikten sonra ben de direksiyona geçtim. Yıllar sonra ilk defa bu kadar yakındık ve bu yakınlık bana kendimi çok kötü hissettirmişti. Ona asla bakmamaya çalışıyordum ama bir yandan da yine ezberlemek istiyordum yüzünün her bir noktasını.. Büyük bir savaş verdim kendimle. Hızlı bir şekilde dün gece Ayçin'in beni kapana sıkıştırdığı ormanlık alana sürmeye çalıştım. Arabayı yol kenarına park edip aşağı indim ve Ayçin gelene kadar sigara yaktım. Yoldan arabayla gelir diye beklerken ormandan, ağaçların arasından çıkıp karşıma dikildi.

Ayçin, Kerem'in katil olmadığını söylediğinde içimdeki yangınlara soğuk sular serpildi resmen. Birinin bunu söylemesine ve buna bütün kalbimle inanmaya o kadar çok ihtiyacım varmış ki, Ayçin'e bile inanmıştım tereddüt etmeden. Ancak bana zamanında iyi bir dost olan Alphan'ın, abimin katili olduğunu öğrenmek yıkmıştı bu sefer.. Şok üstüne şok yaşamıştım.


"Yalan söyleme!" diyerek silah çekti Ayçin'e, Kerem.

"Kerem sakın.." nefes nefese kalmıştım.

"Çek şu silahı, beyninde patlatırım yoksa." dedi Ayçin. Kerem bana baktığında elimi görünce büyük bir şaşkınlık yaşadı. Omzumdan, bluzumun arasından elime kadar kan sızmış, gizleyemedim.

"Sen yaptın bunu, değil mi? Cevap ver! Yaptıklarının cezasını çekeceksin. Ne duruyorsun Zeynep, tutukla artık şu manyağı!"

"Kerem indir silahını. Hemen." dediğimde ikiletmeden indirdi silahını. Ayçin yanımızdan hızla uzaklaşırken Kerem'in bileğini tuttum.

"Gelip sana tereddüt bile etmeden zarar verebiliyor ve sen gitmesine izin veriyorsun, öyle mi? Sen görevini böyle mi yapıyorsun?"

"Karıştırma şimdi görevimi falan, bilmediğin işlere burnunu sokma."

"İyi görünmüyorsun."

"Cidden mi? Makyajım mı bozulmuş, saçım mı, ne olmuş ya?"

"Dalga geçmeyi bıraksan iyi olur. Bayılıp kalacaksın şimdi burada." kollarımdan tuttu.

"Ah.. Ne yapıyorsun?"

"Vuruldun mu sen?" diyerek bluzumu sıyırıp baktı ve sargıyı gördü. "Aferin sana."

"Takdirnamem hazır değilse sonra da alabilirim, sorun değil." dediğimde beni kucağıma aldı. "Bırak beni. Hemen."

"Tamam, bırakacağım elbet, sonsuza kadar seni taşımayı falan düşünmüyorum. Bırakacağım ama buraya değil."


NAZENİN | ZeyKer (2021) | TAMAMLANDIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin