17.10.21
Sevgili Günlük,
Ah, bunu yapıyor olmak çok can sıkıcı. En son günlük yazdığımda kaç yaşında olduğumu bile hatırlamıyorum.
Doktor Bang, günlüklerin ruhu olduğunu ve bunu göze alarak yazmam gerektiğini saygısızlık yaparsam günlüğün bir daha ona yazmama izin vermeyeceğini söyledi.
Adam tam bir kaçık neden dediklerini yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok ama yaparsam da yapmazsam da değişen bir şey olmayacağı için denemek daha mantıklı geldi.
Bugün kendi kazandığım parayla aldığım evimdeki ilk günüm, tek başıma bir şeyleri başarmaya çalışıp kendimi ispatlamaya çalışıyorum ama kime olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Sanırım bunu kendim için yapıyorum çünkü anahtarlara dokunduğumda verdiği haz inanılmaz.
Evim büyük bir caddeye bakıyor, balkona çıktığımda ya da odada oturduğumda durakta araç bekleyen insanları izleyebiliyorum.
Tanımadığım insanları incelemek, onlar hakkında hiçbir fikrim yokken sadece dış görünüşlerine, mimiklerine bakarak fikir belirtmek bir nevi kumar oynamak gibi ve eğlenceli. Çünkü eğer birgün o insanlarlardan biri ile tanışırsam onlar hakkındaki düşüncelerimin ne kadarı doğru, ne kadarı yanlış bilip kendimi ödüllendirebilirim.
Evet saçma belki ama eğlenceli işte, beni sorgulayamaz ya da konuşamazsın o yüzden sana bütün düşüncelerimi yazabilirim.
Aslında doktor Bang haklıymış şu an bunu yapmak aşırı eğlenceli neyse çok yazdım bugünlük bu kadar yeter gidiyorum yarına kadar beni özle olur mu? Ama ben seni özlemeyeceğim :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
silent cry; hyunho
Random4 yıl boyunca evden çıkmayan Lee Know, hiç görmediği arkadaşı Changbin sayesinde doktor Bang Chan ile tanışır. Doktor Bang'in isteği üzerine günlük yazmaya başlayan Lee Know günlüğe yazmak için konu ararken kendini hiç tanımadığı birini günlüğüne an...