silent cry; hyunho

6;

22.10.21

Sevgili Günlük,

Bugün erkenden kalkıp şirketteki işlerimi hallettim. Bildiğim tek bir şey varsa işimde en iyisi olduğum. Sonuçta yıllarca evde boş boş oturmak yerine kendimi geliştirdim.

Changbin ile yazıştık yine ve bana çok güzel bir fikir sundu, yüz yüze gelmeden önce telefonla konuşmamızın yavaş yavaş kendimi hazırlamama yardım edeceğini söyledi.

Ama tam bir fiyaskoyla sonlandı çünkü Changbin aradı 10 dakika boyunca bana bir şeyler anlattı ama ben tek kelime edemedim.

Sorun olmadığını akşam tekrar deneyebileceğimizi söyledi. Sanırım ben yeni biriyle yüz yüze gelmeye hiç hazır değilim.

Birkaç gündür duraktaki insanları izlemediğimi fark ettim çünkü artık o bile beni tedirgin ediyor. Korkunç değil mi?

Doktor Bang iyiye gittiğimi söylemişti ama ben kendimi pek iyi hissetmiyorum. Karanlık beni içine alıyormuş gibi hissediyorum.

En kötü tarafı ise yardım isteyeceğim kişilerden bile korkmam. Bunun üstesinden nasıl gelirim bilmiyorum ama canım yanıyor, fiziksel olarak değil ama mental olarak acı çekiyorum.

Sanırım ilk defa sana bu kadar açık oldum. Bana acımanı istemiyorum çünkü acınacak halde değilim ya da öyleyim.

Daha fazla yazacak gücüm yok bugün şarkı ithaf edemeyeceğim hoşçakal günlük yarına kadar beni özle.