Getting Secrets

Secret five

STAY

Na school wacht ik op Dexter. Ik zit op de lage, stenen omheining met mijn ene knie tegen mijn borstkas gedrukt en de andere hangt over de blok.

Pepper leunt tegen de blok terwijl ze op de grond zit, al is haar jas lang genoeg om nog een stukje op te zitten.

'Je kan naar huis,' zeg ik terwijl ik verveeld op mijn gsm scroll. 'Het is koud.'

'Zegt de persoon die geen jas aanheeft,' zegt ze en ze gaat rechtstaan, veegt de achterkant van haar jas af.

'Je weet dat mijn jas nog thuis ligt,' zeg ik.

'En ik snap niet waarom je hem dan niet gaat halen,' zegt ze.

'Ik doe morgen wel een trui over mijn uniform aan,' zeg ik en ik trek een wenkbrauw naar haar op.

Ze rolt met haar ogen en kijkt vervolgens naar de deur van de school waar Dexter nog steeds achter verdwenen is.

'Komt Dexter zelfs nog?' vraagt ze en ik haal verveeld mijn schouders op.

'Hij is zijn fiets halen,' zeg ik en ik wip van de stenen blok af. 'Ik geef hem nog drie seconden. Één, twee, drie. We zijn weg.'

Op het moment dat ik naar kot begin te wandelen en Pepper haar arm door de mijne haakt om naar huis te wandelen, komt Dexter langs ons fietsen.

'Spring je achterop?' vraagt hij.

'Nee, ik wandel eerst Pepper naar huis,' zeg ik zonder naar hem op te kijken.

'Dat hoeft echt niet, Ty,' zegt Pepper en ik kijk haar met grote ogen aan wanneer ze mijn arm loslaat een beetje naar Dexter glimlacht en vervolgens naar mij kijk. 'Tot morgen.'

Ik sta daar maar een beetje te staan wanneer ze verder wandelt en vervolgens de hoek om verdwijnt.

'Dus, spring je achterop?' vraagt hij en ik kijk hem fronsend aan.

'Ik kan prima wandelen,' zeg ik en ik wandel stevig verder, maar hij fietst met gemak langs me.

'Kom op, Tylin, doe niet zo moeilijk,' zegt hij en ik bijt stevig op mijn kaken om niet te gaan vloeken. 'De fiets gaat sneller en hoe sneller we bij mijn thuis zijn, hoe sneller we klaar zijn.'

Ik grom gefrustreerd, maar maak een gebaar dat hij mag stoppen zodat ik bij hem achterop kan zitten.

'Ik hoop maar dat we niet in de fucking sloot belanden,' mompel ik en hij lacht een beetje.

Ik klim achterop met mijn ene been nog over zijn bagagebinder waar waarschijnlijk zijn schoolspullen inzitten waarna ik mijn handen in de zijkanten van zijn schooljasje vastgrijp.

Hij zucht lachend en plaatst mijn handen op zijn middel onder het jasje waardoor ik geïrriteerd huf.

Vervolgens begint hij eindelijk met fietsen en soms moet ik hem iets beter vastgrijpen omdat ik er anders vanaf val, maar voor de rest is het best aangenaam.

De wind in mijn haar, de koelte tegen mijn wangen en de warme zon die tot mijn binnenste rijkt.

Al zie ik een paar donkere wolken ontstaan.