Getting Secrets

Secret eleven

NAKED

Zaterdagavond zit ik tegenover Pepper aan de eettafel bij haar thuis. Haar moeder heeft weer overheerlijk gekookt en ik neem nog een extra stukje van de lasagne.

We hebben al een paar spelletjes gespeeld en steeds wisselden we elkaar af met de winst waardoor er nog geen winnaar bekend is.

'Spelen we straks nog eens scrabble?' vraag ik en ze knikt terwijl ze net een hap van de lasagne neemt.

We eten ons bord leeg, praten wat met de ouders van Pepper waarna we onze borden in de vaatwasser zetten en terug naar boven gaan.

Peppers kamer is niet heel groot, maar ook niet heel klein. Haar muren en meubels zijn wit, maar er hangen een heleboel posters op van boybands en soloartiesten of soloartiesten die eerst in een boyband zaten.

Pepper mag het eerste woord leggen want ze heeft het vorige spelletje gewonnen.

Vervolgens is het mijn beurt en zo wordt het bord voller en voller en het zakje met letters leger en leger.

Opeens maakt Pepper van mijn "ex" "Dexter" en ik kijk naar haar om met een verveelde zucht.

'Waarom leg je dat nu weer op?' vraag ik.

'Het is toch een woord?' vraagt ze.

'Ja, maar je had er nog andere dingen mee kunnen doen. Je had van klein, kleiner kunnen maken,' zeg ik.

'Maar dat waren minder punten,' zegt ze. 'Je weet dat de x één van de hoogste is.'

'Ja, maar je weet ook dat ik hem haat.'

'Stop daar eens mee, Tylin,' zegt ze en ze kijkt me fronsend aan. 'Je kunt niet alles en iedereen blijven haten.'

'Ja, waarom denk je dat je ik naar een psycholoog ga één keer per week en naar fucking creatieve therapie?' vraag ik.

'En dat doe je al een half jaar en nog steeds kan je niks opnoemen waar je van houdt,' zegt ze.

'Fuck off,' zeg ik verveeld en ik sta op, loop naar het raam.

'En dat vloeken wordt alleen maar erger zodra je meer dingen begint te haten,' zegt ze, maar ik antwoord niet waardoor ze denkt dat ze verder mag gaan. 'Waarom laat je niemand binnen?'

'Ik laat jou toch binnen?' vraag ik.

'Nee, je gebruikt me alleen maar om over koetjes en kalfjes te praten,' zegt ze en ik draai me naar haar om om te zien dat ze ook rechtstaat.

'Dat is niet waar,' zeg ik. 'Je weet wat er gebeurt is, je weet wat ik gedaan heb, je weet waarom mijn ex het heeft uitgemaakt, je weet zelfs waarom ik fucking regen haat!'

'En wat is er dan de laatste dagen aan de hand?' vraagt ze dan. 'Je praat niet meer tegen me. Je verzwijgt dingen die gebeurd zijn bij je psycholoog.'

'Omdat er niks gebeurt!' roep ik haast.

Ze schud haar hoofd.

'Je snapt het niet,' zegt ze.

'Nee, jij snapt het niet!'

'Ik weet dat je niet naar je ouders bent geweest,' zegt ze en ik val een beetje stil.

'Heeft Rio het verteld?'

'Dus Rio weet het?' vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen, maar dan schudt ze haar hoofd. 'Je vergeet de mensen die het meeste van je houden.'

'Dat is niet waar,' zeg ik, maar het is niet meer zo hevig als daarvoor.