Getting Secrets

Secret seven

WELCOME HOME

Fuck.

Ik heb geen adem meer.

Fuck.

Wat ben ik aan het doen?

Fuck.

Waar moet ik naartoe?

Ik kon het niet. Ik kon het niet. Ik kon het niet.

Ik heb overwogen om Rio te bellen, wel tien keer, maar dat heb ik overboord gegooid wanneer ik zijn gezicht voor me zag, zijn teleurstelling.

Er ontstaat kippenvel op mijn huid wanneer de koelte langs mijn huid strijkt, de wind onder mijn kleren blaast.

De weg ben ik kwijt. Ik weet nog dat ik de trein terugnam, maar waar ik daarna naar toe gewandeld ben, weet ik niet meer.

Het komt wel een beetje bekend voor en het komt pas bij me binnen waar ik ben wanneer ik de grote poort zie.

Fuck.

Waarom ben ik hier?

Ik twijfel of ik terug naar huis zou gaan, maar besluit dan toch op de bel van de poort de duwen.

Het is veel te koud en ik kan altijd dat project als smoes gebruiken wanneer hij vragen stelt.

'Ja?' klinkt er door de intercom en natuurlijk moet het zo helder klinken dat ik denk dat hij gewoon langs me staat.

'Ben je alleen thuis?' vraag ik en er is wat gestommel te horen.

'Tylin?' vraagt hij. 'We hadden toch dinsdag pas afgesproken?'

'Is er nog iemand anders thuis?' vraag ik, niet op iets anders willen ingaan.

'Nee,' zegt hij en ik haal geluidloos en opgelucht adem.

'Mag de poort dan open?' vraag ik en niet veel later gaat de poort open en vlak daarna ook de deur waar Dexter in verschijnt met veel te aantrekkelijke kleren om alleen thuis te zijn.

'Tylin,' begint hij, maar ik onderbreek hem door hem naar me toe te trekken en hem te kussen.

Hij lijkt er niet eens over na te denken of hij me zou terugkussen, maar doet het gewoon, trekt aan mijn T-shirt en glijdt dan met zijn handen over mijn blote armen.

'Je hebt het koud,' zegt hij en hij laat me een beetje los, maar ik volg zijn mond.

'Warm me dan op,' zeg ik en deze keer laat ik me kussen.

We strompelen de trappen op tot in zijn kamer waar ik ons omdraai en hem het bed opduw. Ik klim over hem heen en trek zijn aantrekkelijke kleren uit die de vloer beter blijken te staan.

Hij veegt mijn haar naar achteren en neemt mijn wangen vast zodat hij me lang kan kussen. Wanneer we elkaar loslaten moet ik naar adem happen waarna ik zijn broek uitrek, langzaam langs zijn dijen, zijn schenen kus.

'Ah,' zucht hij zacht wanneer ik mijn weg terug naar boven maak, langs zijn onderbroek afkus.

Hij duwt zijn heupen een beetje naar boven, laat zien hoe opgewonden hij is waardoor ik alle gedachten verlies.

Dexter trekt vervolgens mijn kleren uit en ik laat zijn vingers iets te lang mijn rauwe huid aanraken, zodat ik kan negeren dat ik de littekens heb.

Mijn adem gaat gehaast en het zweet staat al op mijn voorhoofd wanneer ik ruw Dexters onderbroek die even netjes is als de rest van zijn leven, naar beneden trek.

Nu is het alleen huid tegen huid en die van hem is kilometers lang, overal egaal en ik kan het niet laten om te kussen omdat dat bij mij niet meer kan.