Getting Secrets

Secret twenty six

TEENAGE HEARTBREAK QUEEN

'Hij heeft het uitgemaakt,' zegt Pepper wanneer ze woensdagavond aan de deur van mijn kot staat.

Mijn ogen worden groot en ik voel een onzichtbare hand mijn keel dichtknijpen.

'Wat?' vraag ik terwijl ze met rode ogen de gang inwandelt en naar mijn kamer gaat.

'Ik weet het niet,' snikt ze. 'Het ene moment ging alles goed en het volgende moment ... maakte hij het uit.'

Er rollen dikke tranen over haar wangen wanneer ik haar volg naar mijn kamer. Ze ploft op het bed neer en ik pak een paar papieren zakdoekjes zodat ze haar neus kan snuiten.

'Ik snap niet ...' begin ik, maar ik schud alle gedachten van me af. 'Hey, Pepper, hij is al die tranen echt niet waard.'

'Je snapt het niet,' zegt ze. 'Ik wou dat hij mijn ouders ging ontmoeten en ... Misschien ging ik te snel?'

'Pepper-

'Jawel, je moet het voor me uitzoeken,' zegt ze en ze neemt mijn arm vast.

'Ik denk niet dat dat de oplossing is,' zeg ik, maar ze hoort me niet.

'Asjeblieft, Ty,' zegt ze. 'Ik kan morgen echt niet naar school. Ik kan hem niet onder ogen komen. Alsjeblieft?'

Misschien is het mijn eigen nieuwsgierigheid, of misschien wil ik het goed maken van die twee maanden waar ik een slechte vriend was, maar ik knik en ze slaat haar armen om me heen.

0-0-0

De volgende ochtend krijg ik nog een paar berichtjes van Pepper. Ze wenst me succes en ik voel me ellendiger dan ooit.

Ik wil helemaal niks met hun relatie te maken hebben en zeker en vast niet met het einde daarvan.

Ik besluit om Dexter te spreken wanneer ik hem voor het eerste zie. Dan ben ik er het snelste vanaf.

Het perfecte moment doet zich echter iets vroeger dan verwacht voor vermits Dexter en ik het tweede uur van de dag delen.

Als hij het lokaal uitgaat, neem ik zijn arm vast zodat hij zich omdraait. De aanraking herinnert me aan maandagavond waardoor ik hem snel loslaat en hem niet aankijk.

'We moeten praten,' zeg ik, mijn stem afstandelijk zodat hij niets van mijn gevoelens hoort.

Voordat hij iets kan zeggen, trek ik hem een leeg lokaal in en doe de deur achter ons dicht.

Iedereen zit nu toch buiten of bij de kluisjesgangen verderop.

'Tylin,' begint hij, maar ik kap hem af.

'Waarom heb je het met haar uitgemaakt?' vraag ik en Dexter lacht.

Hij veegt zijn donkere haar naar achteren en zet zich neer achter één van de banken op een lelijke blauwe stoel.

Hij leunt naar achteren, zijn blik intiem waardoor ik mijn best moet doen om hem strak aan te blijven kijken.

'Je weet waarom,' zegt hij dan en ik ga voor zijn tafeltje staan waar ik met mijn handen op leun.

'Nee,' zeg ik, want ik wil geen hoop krijgen, maar ik denk aan maandagavond en voel mijn keel dichtgeknepen worden.

Ik ben hier voor Pepper, niet voor mezelf.