Getting Secrets

Secret twelve

SKINNY LOVE

Ik word wakker van beweging langs me, tegen me, onder me. Ik zucht gefrustreerd.

'Blijf nog even liggen,' fluister ik waardoor Dexter stopt met bewegen.

'Ik moet opstaan,' fluistert hij dan terug en ik knik.

Ik laat hem los, schuif een beetje aan de kant, maar open mijn ogen niet.

'Oké,' zeg ik en ik draai me van hem weg, trek de dekens een beetje hoger, maar voel toch nog de kus in mijn nek.

Ik weet niet of ik terug in slaap val of niet, maar wanneer ik terug wakker word, lig ik alleen in bed.

Het is een beetje koud, maar dat negeer ik wanneer ik het bed uitstap en mijn jeans van gisteren aandoe.

De trui laat ik aan. Hij valt tot net onder mijn heupen en bewaart tot daar de warmte die ik 's nachts verzameld heb.

Ik dwaal de trappen af en ga met een hand door mijn haar wanneer ik zachte pianomuziek door de trappenhal door galmen.

Het is voorzichtig en intiem en er zijn lange pauzes tussen waardoor het zeker live moet zijn.

Ik ga verder naar beneden met de verwachting om Dexter aan de tafel te zien zitten of achter het fornuis te staan, maar ik zie enkel zijn broer.

'Is dat Dexter?' vraag ik verward en de man knikt.

Hij ziet eruit alsof hij ieder moment verwacht kan worden bij de koning met zijn geruite broek, zijn grijze hemd en zijn naar achter gekamde haren.

'Ja, onze ouders verwachten dat we blijven oefenen,' zegt hij en ik kijk naar de gesloten deur waarachter Dexters lange vingers de piano bespelen.

Ik lik mijn lippen een beetje af, voel de hitte in mijn borstkas loswrikken wanneer het stuk gevoelig hoog wordt.

'We hebben elkaar nog niet degelijk ontmoet,' zegt Dexters broer dan en ik draai me terug naar hem om. 'Ik ben Maxim.'

'Tylin,' zeg ik met een kleine knik en ik neem zijn hand zo beleefd mogelijk aan. 'Proficiat met de verloving.'

'Mm, dankje,' zegt hij. 'Ik had niet verwacht dat Dexter het iemand zou vertellen.'

Ik knik klein en word weer meegenomen door de muziek waardoor ik Maxims zachte gelach bijna niet hoor.

'Ga jij hem halen voor het ontbijt?' vraagt hij.

'Je weet zeker dat ik hem mag storen?'

'Jij liever dan ik.'

Ik negeer zijn suggestieve blik alsof hij niet gelooft dat Dexter en ik gewoon aan het experimenteren zijn.

Ik klop niet wanneer ik binnenga, maar laat wel langzaam de deur dichtgaan wanneer ik doorheb dat hij me nog niet gehoord heeft.

Zijn vingers vliegen over de toetsen en de vleugelpiano staat een beetje open zodat de muziek helderder klinkt.

Hij draait vliegensvlug een partituur om waarbij het boekje dreigt om te vallen, maar dat doet het niet tot de laatste noten gespeeld zijn.