Στο περιθώριο

Κεφάλαιο 36

Gia's POV:

"Σταμάτα, θα μας δούνε!" έσπασα το φιλί μου με τον Brian, φοβούμενη μήπως μας δει κάποιος.

"Μην αγχώνεσαι... Ποιος θα μας δει εδώ που κρυφτήκαμε;" ρώτησε χαμογελώντας, κοιτώντας όμως παράλληλα τριγύρω.

Είμαστε λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου. Θα μπορούσε να μας δει κυριολεκτικά όλη η γειτονιά .

"Μη ξεγελιέσαι, εδώ μέχρι κ οι τοίχοι έχουν αυτιά." αντέγραψα την κίνηση του κ έλεγξα τον περίγυρο μου.

Με την τύχη που έχω, μπορεί μέχρι κ ο Γιώργος να πεταχτεί από κάνα θάμνο.

"Δεν μπορώ να μην σε βλέπω... Από τότε που κλείσαμε για Πάσχα, μόνο για πέντε λεπτά το πολύ βρισκόμαστε. Έχω τρελαθεί..."

"Κ εγώ θέλω να σε βλέπω όσο πιο συχνά κ περισσότερο γίνεται, αλλά πρέπει να πασάρω κ μια δικαιολογία στον John κάθε φορά." του εξήγησα την θέση μου κ άφησα έναν αναστεναγμό.

Τι τραβάμε κ εμείς οι χορεύτριες;

"Πες του ότι θα βγεις με τον Jim κ ότι θα σε γυρίσει αυτός σπίτι. Θα το πιστέψει αυτό."

Έγειρα σκεπτικά το κεφάλι μου καθώς τον κοιτούσα κατάματα.

Έχει ένα δίκιο. Θα δουλέψει.

"Ξέρεις τι; Αυτό θα κάνω! Αύριο θα συναντηθούμε στις 7 στο γνωστό σημείο κ ας πάμε όπου να 'ναι, απλά μακριά από εδώ." μίλησα με αποφασιστηκότητα, παρατηρώντας τα μάτια του να λάμπουν αμέσως.

Θα κάνω αναμνήσεις με όποιον γουστάρω, θέλει δεν θέλει ο John.

"Αύριο έχουμε καθιερωμένη βραδιά στο στέκι. Πώς θα..."

"Το ξέρω. Μην σε νοιάζει, θα τα βολέψω." του υποσχέθηκα κ τον φίλησα πεταχτά, έπειτα βαδίζοντας γοργά προς το σπίτι μου.

Ο ήχος μιας κόρνας με έβγαλε ξαφνικά από τις σκέψεις μου.

Ήρθε!

Με το που είδα το γνωστό πλέον όχημα να είναι σταματημένο μπροστά μου, δεν μπορούσα παρά να σκάσω ένα χαμόγελο κ να ανοίξω την πόρτα του συνοδηγού, ώστε να τον δω ξανά.

Μπήκα στο αγροτικό κ τον κοίταξα χαμογελώντας.

Επιτέλους μόνοι.

"Καλώς την!" δεν πρόλαβε να αποτελειώσει την φράση του, αφού τον αγκάλιασα χωρίς να χάσω χρόνο.

Φάνηκε να ξαφνιάζεται αρχικά, αλλά δεν άργησε να ανταποδώσει την αγκαλιά, σφίγγοντας με ανάμεσα στα χέρια του.