Στο περιθώριο

Κεφάλαιο 46

John's POV:

"Παιδιά, θέλω να δώσετε βάση σε αυτά που θα σας πω..." άρχισε να παραληρεί η καθηγήτρια μας, αναφερόμενη στα σος για τις προαγωγικές εξετάσεις.

Εγώ, όντας το ξεφτέρι που είμαι, σε μια κόλλα χαρτί που βρήκα κάτω από το θρανίο άρχισα να γράφω τις σελίδες που φώναζε.

Μετά από μισό λεπτό έριξα ένα φευγαλέο βλέμμα στον διπλανό μου, ο οποίος βρίσκονταν στο 13ο όνειρο.

Πού ξενυχτάει αυτό το παιδί; Δεν προλάβαμε να επιστρέψουμε από διακοπές κ αυτός κοιμάται ήδη.

Εστρεψα την σημασία μου ξανά στα λόγια της καθηγήτριας, μέχρι που άκουσα φασαρία πίσω μου.

Γύρισα για να κοιτάξω τον Brian κ την Domenica, η οποία βρισκόταν στο 12ο όνειρο, ενώ ο διπλανός της έβγαλε ήσυχα το μπουκάλι με το νερό του, γελώντας πονηρά στον εαυτό του.

Γνωρίζοντας τι επρόκειτο να κάνει, έστρεψα ολοκληρωτικά την προσοχή μου στο έργο που ξεδιπλώνεται πίσω μου.

Με ιδιαίτερη προσοχή έριξε στην παλάμη του ελάχιστο νερό κ με φόρα έφερε το γεμάτο-με-νερό χέρι του στο μέτωπο της Domenica, κάνοντας την αμέσως γύρει προς τα πισω στην καρέκλα της κ με μια δραματική ανάσα να ξυπνήσει.

"Mercury, έξω!" ακούστηκε η φωνή της ξινεγκλως που μας κάνει μάθημα κ η φίλη μου την κοίταξε μπερδεμένα, μάλλον μη καταλαβαίνοντας ακόμα τι είπε.

Με γρήγορες κινήσεις ταρακούνησα τον Roger, ο οποίος ξύπνησε με την ακριβώς ίδια δραματική ανάσα, κάνοντας την καθηγήτρια να τον αποβάλλει επίσης από την τάξη.

Σηκώθηκαν με τα χίλια ζόρια κ ο Roger άπλωσε το χέρι του γύρω από τον ώμο της, παρασύροντας την μαζί του έξω από την αίθουσα, ψιθυριζοντας όμως κάτι στο αυτι της.

"Εε, να σας πω!" άρχισε η φίλη μας να λέει σε εμάς, "Εμείς πάμε για καφέ." ανακοίνωσε εν τέλει κ έφυγαν.

Έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Με γρήγορες κινήσεις σηκώθηκα από την θέση μου κ έκατσα δίπλα από τον Brian, μη θέλοντας να καθίσω μόνος μου.

Μετά από 20 βασανιστικά λεπτά κ αρκετό κουτσομπολιό με τον διπλανό μου, χτύπησε το κουδούνι κ αποχωρισαμε από την τάξη, έτοιμη να βρούμε τους ωραίους κοιμωμένους. Ευτυχώς για εμάς τους βρήκαμε ακριβώς δίπλα από την πόρτα, με τον Roger γερμένο στον τοίχο κ την Domenica να έχει το κεφάλι της στον ώμο του με τα μάτια κλειστά.