Στο περιθώριο

Κεφάλαιο 18

Freddie's POV:

"Δεν αγχώνομαι για τους βαθμούς ιδιαίτερα. Δεν θέλω να ασχοληθώ με κάτι από εδώ ούτως ή άλλως..." απάντησα στην ερώτηση του Paul, ο οποίος βρισκόταν στην έξω μεριά της καγκελόπορτα.

Ποιος να το ήξερε ότι θα ερχόταν εδώ;

"Καταλαβαίνω... Προορίζεσαι για μεγαλύτερα πράγματα, Freddie. Αλλά κ πάλι, δεν είσαι κακός στα υδραυλικά, έτσι;"

"Θεωρούμαι από τους καλύτερους." δήλωσα με καμάρι.

"Χαίρομαι γι'αυτό." είπε ο Paul, περνώντας το χέρι του ανάμεσα από ένα από τα κενά της καγκελόπορτας, ακουμπώντας τον ώμο μου.

Δεν μπορούσα να κρύψω το χαμόγελο μου από αυτή του την κίνηση.

Δύσκολα βρίσκεις τέτοια άτομα στις μέρες μας.

Αυτή την όμορφη στιγμή την διέκοψε το κουδούνι, κάνοντας με να αναστενάξω.

"Με συγχωρείς, πρέπει να πάω στην τάξη." του είπα με ένα στενάχωρο χαμόγελο.

Δεν θέλω να τον αφήσω. Για εμένα ήρθε εδώ.

"Κανένα θέμα, Freddie μου. Ελπίζω την επόμενη φορά να συναντηθούμε αλλού. Θα φροντίσω εγώ γι'αυτό." απάντησε, χαμογελώντας μου.

Άρχισε να απομακρύνεται κ να πηγαίνει στο μηχανάκι του, το ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα.

"Τα λέμε!" μου φώναξε, αφού πρώτα έβαλε το κράνος του.

Εγώ απλά του έστειλα ένα φιλί, έπειτα βαδίζοντας προς το κτίριο.

Με είπε Freddie του.

Χαμογέλασα στην σκέψη αυτού κ πριν το καταλάβω, είχα ήδη φτάσει στην αίθουσα.

"Τι έχουμε;" ρώτησα έναν συμμαθητή μου, καθώς βάδιζα προς το θρανίο μου.

"Άλγεβρα."

Του έγνεψα κ έπειτα έστρεψα την προσοχή μου προς την επιφάνεια του θρανίου μου.

Λίγες οι ώρες σου, πούστη.

Όταν το διάβασα αυτό, έστρεψα την προσοχή μου στον Θέμη, ο οποίος με κοιτούσε γελώντας.

Του χαμογέλασα κ κινήθηκα προς αυτόν.

Ευτυχώς δεν έχει μπει ο καθηγητής μέσα.

"Καλώς μου ήρθες." με καλωσόρισε.

"Ο βανδαλισμός δεν είναι ωραίος, ξέρεις;" του είπα, καθώς τον κοιτούσα απειλητικά.