Κεφάλαιο 21

70 9 17
                                    

Gia's POV:

Καθώς προχωρούσαμε προς το 1ο Λύκειο δεν μπορούσα παρά να αρχίσω να σκέφτομαι την χθεσινή βόλτα με τον Brian.

"Ελα, προχώρα πιο γρήγορα. Αυτοί οι λαχνοί δεν θα πουληθούν μόνοι τους." με έβγαλε ο Jim από τις σκέψεις μου.

"Πω, πω νεύρα..." τον κορόϊδεψα.

Ξέρω γιατί έχει νεύρα.

"Ίσως άμα μου πεις επιτέλους πώς πέρασες χθες, θα ηρεμήσω." με σταμάτησε κ με γύρισε, ώστε να είμαστε αντικριστά.

"Κάτσε, θα σου πω ανυπόμονε."

"Τώρα όμως." με προέτρεψε ο Jim.

"Ναι, κατσε τώρα." του είπα κ είδα την χθεσινή μέρα να ξετυλίγεται μπροστά μου.

Έλα, ρε γαμώτο. Δεν το ζω εγώ αυτό.

Δεν το πιστεύω ότι τον εχω στήσει από την πρώτη βόλτα, αλλά κ τι να κάνω; Έπρεπε να πάω από το σχολείο για να μην υποψιαστεί τίποτα ο John κ μετά να περπατήσω μέχρι την αγορά.

Δέκα λεπτά έχουν περάσει...

Όταν επιτέλους έφτασα στο σημείο συνάντησης μας, κοίταξα τριγύρω για να δω το ψηλό αγόρι από την Disco.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, τον έπιασα με την πλάτη του ακουμπισμένη στον τοίχο ενός μαγαζιού να σβήνει το τσιγάρο του.

Πώς μπορεί να είναι κάποιος τόσο όμορφος κ σέξι παράλληλα;

Συγκεντρώσου, Gia. Έλεος, δεν θες να φανείς εύκολη.

Προχώρησα κοντά του χαμογελώντας, θέλοντας να κάνω αισθητή την παρουσία μου.

"Γειά σου, Gia." με πρόλαβε ο Brian.

"Χαιρετώ!" χαμογέλασα, προσπαθώντας να φανώ χαλαρή.

"Πώς είσαι;" με ρώτησε.

Προσπαθώ να μείνω ψύχραιμη.

"Μια χαρά, εσύ;" απάντησα.

"Υπέροχα. Τι λες, δεν προχωράμε σιγά σιγά;" με παρότρυνε.

"Όπως θες." προχώρησα διπλά του.

Νιώθω τόσο μικρή σε σύγκριση με αυτόν.

Όταν φτάσαμε στο μέρος με τις καφετέριες, ξανά πήρε τον λόγο.

"Πού θες να κάτσουμε;"

Τώρα δέσαμε.

"Θέλει σκέψη το πράγμα." απάντησα αινιγματικά κ τον είδα να με κοιτάει περίεργα.

Στο περιθώριοحيث تعيش القصص. اكتشف الآن