Στο περιθώριο

Κεφαλαιο 40

Jim's POV:

Ο μεσημεριανός ήλιος με χτυπούσε κατακούτελα καθώς περίμενα την φίλη μου, η οποία έχει αργήσει ήδη δέκα λεπτά.

Δεν την πιστεύω! Έχουμε να βρεθούμε μια εβδομάδα κ αργεί κιόλας! Μόλις έρθει, θα της πω εγώ....

Σκεπτόμενος αυτό, έκανα μια τζούρα από το πρώτο μου τσιγάρο για σήμερα, παρατηρώντας το σιγά σιγά να ξεψυχάει στα δάχτυλα μου.

Ποιον κοροϊδεύω; Δεν μπορώ να της θυμώσω.

Αφού το πέταξα στον κάδο σκουπιδιών δίπλα μου, άκουσα ένα σφύριγμα να έρχεται από πίσω μου.

Αμήν!

"Καλώς τη νύφη!" χαιρέτησα την Gia. "Αποφασίσατε να μας τιμήστε με την παρουσία σας, δεσποινίς;" την ειρωνευτικά.

Το ότι δεν μπορώ να την θυμώσω δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να την πειράξω...

"Χίλια συγγνώμη, Jim! Έχεις όλα τα δικιά του κόσμου, αλήθεια... Τι να κάνω για να επανορθώσω;" άρχισε να μιλάει γρήγορα.

Την άγχωσα.

"Δεν ξέρω, νιώθω πολύ εκτός τώρα τελευταία..." το έπαιξα θιγμένος, συνεχίζοντας τη πλάκα μου.

"Μην λες βλακείες, ρε Jim! Εννοείται κ δεν είσαι έκτος, τόσα χρόνια γνωριζόμαστε. Απλά έχω κ εγώ τα δικά μου, δε σε ξεχνάω..." ήρθε πιο κοντά μου.

Μη γελάσεις, Jim. Κρατήσου.

Μάταια η προσπάθεια, με το που γύρισα να την αντικρίσω άρχισα να γελάω ασταμάτητα.

"Εισαι ηλιθιος." με βάρεσε στο μπράτσο κ έπειτα με πήρε αγκαλιά.

"Ελα, είχε πλάκα, δε μπορείς να πεις..."

"Κ εσύ είσαι μαλάκας, δε μπορείς να πεις..."

"Άμα κεράσω καφέ, θα σταματήσεις;"

"Σκάσε, εγώ κερνάω! Νιώθω άσχημα..." είπε κ άρχισε να προχωράει προς τις καφετέριες, κάνοντας με να την ακολουθήσω.

Δεν μπορώ να την καταλάβω αυτή τη κοπέλα ώρες ώρες...

"Λέγε τώρα, θέλω να μάθω εξελίξεις!" έσπασα την οικεία σιωπή ανάμεσα μας.

"Τι ακριβώς θες να μάθεις, μεγάλε γκουρού του έρωτα;"

"Πρώτον για το πιο επικό ζευγάρι στο νησί κ δεύτερον όλο κ κάτι καλό θα έχεις ακούσει, δε μπορεί..."

Χαμογελώντας πονηρά ανοιξε το στόμα της.

"Έχω κ από τα δύο! Άντε, να παραγγείλουμε να στα πω!" κάθισε σε ένα από τα εξωτερικά τραπέζια της καφετέριας που επέλεξε.