O HALA ÇOCUK

Tekrar çocuk olmak

Serpil hanımın sesini hatırlıyorum "Defne'ciğim maalesef kurtaramadık"bebek sonunda annesinin istediğini yapıp babasıyla gitmişti.Bunları kaldıramıyordum artık,beynimdeki sarmal durmak bilmiyordu.Serpil hanım tekrar beni kendime getirdi "Kader hanımı uyutuyoruz,bu gece böyle geçecek" dedi,ufak bir el işaretiyle yanımdan gitti.Kader'e uzaktan baktım,aniden hayatımın merkezine yerleşmiş bu kıza ,16 yaşındaki bu kıza baktım.O hala çocuktu,oyun oynaması gereken bir çocuk....
Cenk geldi sessiz bir tavırla,susmasını en iyi bilen arkadaşım.Bu yüzden onu çok seviyordum,susuyordu.Konuşmaktan daha çok şey paylaşıyordu benimle aslında....
Omzuma bir el dokundu,yaşadıklarımın şahidi Ömer Bey ,kafası sargılı perişan halde yanıma oturdu. " yapmak zorundaydım" biliyordum bunu,o söylemeden biliyordum,insan canına kıymak imkansızdır gözümde,hep Allah'ın verdiği canı Allah alır derim hep ama bugün yaşlı adam öldüğü için üzülmedim,gözlerimle şahit oldum Kader'in yaşadıklarına,o adamın yaptıklarına...Kader'e değil karnındaki çocuğa değer verdiğine,şimdi Ömer beyi teselli etmem lazımdı,ne söylesem fayda etmezdi diye geçirdim içimden, "Peşinizdeler" diyebildim sadece, "hep öyleydiler,hep" buruk gülümsedi. "Dikkat edin" dedim ve yanından kalktım.Aslında kalkmazdım ama bir şeylerden kaçıyordum,anlamlandıramadığım bir kaçıştı bu...

Sabah Kader'e güzel bir hediye almak istedim.Motive eder belki diye düşündüm, sonra aklıma "bebeklerimle oynuyordum ben" lafı geldi ve bebek aldım.Güzelce paketledim.Beyaz koridorlardan odasına doğru gidiyordum ki Ömer Bey'i gördüm. "Günaydın Ömer Bey" dedim.
"Günaydın Def—" biri gelip yumruğunu suratına indirdi. "Yusuf Ağa seni misafir etmek istermiş" dedi ve uzaklaştı koşarak...
Ömer Bey'i panik halde yerden kaldırdım,pansuman odasına götürdüm.Kaşı patlamıştı,ellerim titreyerek pansuman yapıyordum,kaşını bantlıyordum elimi tuttu "korkma Defne" tek söylediği şey buydu.Kendimi dışarı attım.Hava almam lazımdı dışarı çıktım.Zar zor toparladım kendimi..Kader'i motive edecektim ne hale geldim diye düşündüm.Kendime çeki düzen verince odasına gitmek üzere merdivenlere yöneldim.
Odasına girdiğimde mutluydu. "Bak sana ne aldım"
Sevinçle "ne o?" Dedi,sevinçle açtı paketi,bebeği görünce çölde susuz kalmış kedi gibi aşkla sarıldı ona sonrasında boncuk gibi yaşlar döküldü gözlerinden "teşekkür ederim ablacım" tek çıkan cümle buydu ağzından,dayanamadım sarıldım..
"O bebek benden gidince tekrar çocuk oldum ben o varken 30 yaşında kadındım" dedi.Sevinmeli miydim,yoksa üzülmeli miydim?Duygu durumum karışıktı.Ama Kader mutluydu gerisi önemli değildi.Pembe peluş ayıcık kırmızı kurdelesi ile çok şirindi tıpkı Kader gibi,ayıcığı beyaz dolaba koydu yanıma uzandı. "Babam annemin gelmesini istemiyormuş buraya,buradan çıkınca annemi görmek için sabırsızlanıyorum"
"Sahiden ne zaman çıkıyorsun sen?"
"Bu akşam abla"
Üzülmüştüm,nedeni belli Kader gidiyordu.Yoksa başka bir şeyde var mıydı?