Lanetli Odanın Sırrı

8. Bölüm: Gerçeklerle yüz yüze

Vote ve yorum...

" Aslında her şey 17 yaşımda başladı. Mike'la beraber aynı liseye gidiyorduk . Hatta aynı sınıfta ve aynı sıradaydık. Başta biribirimizi kardeş olarak da görsek lise sonda karşılıklı duygularımız değişmeye başladı. Bir süre sonra Mike bana çıkma teklifi ettiğinde kabul ettim ve aynı evde yaşamaya karar verdik . Bir kaç ev gezdikten sonra senin evinin kirada olduğunu öğrendik ve senin evini tutmaya karar verdik . Bir kaç gün içerisinde eve taşındık . Eşyalarımızı yerleştirdik . İlk bir kaç gün ev kirli olduğu için evde değil otelde kaldık . Daha sonra eve döndüğümüzde ben büyük odayı Mike ise senin odanı aldı . Gece 02,30 ' a kadaruyumadık. Sabah erkenden kakıp kahvaltı için bişeyler aldım . Hemen masayı hazırladım . Saat 09,00 ' a geliyordu . Biraz daha bekledikten sonra Mike ''ın odasına girdim . Ama kimse yoktu .

" Nasıl kimse yoktu ? "

"Bas baya kimseler yoktu . Telefonunu belki 100 kere aradım başta açmadı daha sonra ise ulaşamadım "

" Peki ya onun canavar olduğunu nerden öğrendin ?"

" Bir süre sonra onun yokluğuna alıştım . Ve o evi satıp kendime daha küçük bir ev almaya karar verdim . O evi Dean adında birine sattım . Dean hafif delidir arada uzaylı falan gördüğünü söyler ama iyi biridir .O da bir kaç gün oturduktan sonra burada canavar var falan dedi ve evi kiraya verme karar verdi."

"Evet biliyorum evi ben aldım" derken kafamdaki parçalar yerine yavaş yavaş oturmaya başlamıştı. Bir anlık rahatlasamda ardından korkum dahada çoğalıyordu. Ben nasıl bu işe karışmıştım?

"Ah, keşke bunları hiç yaşamamış olsak. "dedi Janny telefonun diğer ucundan. Uykulu olduğu sesinden belliydi. Janny ilk başlarda çok ciddi ve tedbirli birisi olarak gözükse de çok iyi biriydi. Sesi içimi ısıtıyordu.

"Keşke Janny. Ama lütfen devam et. Nasıl bir olayla karşı karşıya olduğumu bilmek istiyorum."dedikten sonra bir hıçkırık sesi geldi. Janny ağlıyordu.

"Jenny... Yapma bunu."

"Dayanamıyorum artık. Nasıl bir psikolojik savaş içindeyim bilemezsin. Mike'ın yüzü gözümün önüne gelince bir tuhaf oluyorum."

"Mike artık bizden biri değil Janny. O... bizim gibi değil."

Mike'ın ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordum. Neden bunu yapıyordu?

"Evet öyle ama olmuyor işte. Biz birbirimizi çok seviyorduk. Şimdiyse Mike'ın benimle ilgili pirinç tanesi kadar bile birşey hissettiğini sanmıyorum. Ah, bu düşündüklerim çok saçma."

"Janny anlatmaya devam et lütfen."

"Benim çok uykum geldi. Kapatmam lazım." deyip kapatmıştı.

Janny konuyu saptırıyordu. Bunu bir çocuk bile anlardı.Kesinlikle bu böyleydi. Benim bilmediğim daha çok şey vardı. Ve bunları söylemek istemiyordu. Ama neler olmuştu da söylemek istemiyordu?

Yoksa... Yoksa Janny'de mi benimle oyun oynuyordu?