Lanetli Odanın Sırrı

18.Bölüm : Ölüm

JANNY 'NİN AĞZINDAN :

Bazen öyle anlar gelir ki sevginizi unutur sadece ana odaklanırsınız. Bilinciniz kapanır . Düşünemezsiniz . Yada aklınızdakileri söyleyemeyecek kadar sersemlersiniz. Aslında o an saniye saniye ölümü tatmak üzeresinizdir. Korkarsınız , titrersiniz ama güçlü olmak için asla belli etmezsiniz . İşte ben öyle bir durumun içindeydim. Yıllardır sevdiğim adamı , çocukluk arkadaşımı sonunda yanımdaydı . Ama Dean şerefsizi yüzünden o lanetli evdeydi . Ve her şey benim suçumdu . Yıllar önce Mike 'a aşık olmasam, bu eve taşınmasak ve o saldırıya uğramasak Mike 'ın içindeki canavar ortaya çıkmayacaktı . Buna engel olmam gerekirdi ama yapamazdım .

Bu farklı birşeydi.

Bataklık gibiydi. Kurtulmak için ne kadar çok çabalarsanız o kadar hızlı batıyordunuz.

Şimdi ellerim bağlı bir şekilde soğuk zeminin üzerinde otururken gözlerimi açmak istemiyordum. Burnum bu iğrenç çürük kokusuna bağışıklık kazanmıştı ama gözlerim bu ortamı görecek durumda değildim. Görseydim midem bulanırdı. Ama sadece bulanmakla kalırdı.

Kaç haftadır açtım.

Ve kurtulmak için çaba sarfetmek içimden gelmiyordu.

Mike'ın pençeleriyle kalbimi almasını bekliyordum. Tam anlamıyla ölümü bekliyordum.

Ölüm hiç bu kadar güzel görünmemişti. Çünkü her gün Mike'ı görmek, sesini duymak veya başka insanlar getirip onların kalbini parçalayıp heyecanla ağzına atmasını izlemek istemiyordum.

Yerin titremesine sebep olan Mike' ın adım sesleriyle birlikte tiz çığlığım piramitin içinde yankı yaptı.
Marry . O... O nasıl buraya gelmişti?
"Bak buralarda kimi buldum ."
Yanına koşmak istiyordum ama yapamıyordum . Marry bana yakın , bir o kadar da uzaktı . Kıpırdamıyordu . Bağırmıyor yada ağlamıyordu . Mike' ın kucağında ölü gibi yatıyordu .
Ama ölmemişti değil mi ? Ölemezdi o !
"Öldü mü o ? "
Diye fısıldadım . Ben bile zor duymuştum sesimi .
"Aa . Ama sen ağlamassan , bağırmassan hiç zevkli olmuyor . "
"Aşşağılık herif ."
Hâlâ bağırmıyordum . Ağlamıyordum . Yapamıyordum. Sadece ikizimin ölü bedenine bakıyordum . Belki de ilk defa bu kadar karamsardım . Benim bağırıp ağlamamla Marry tekrar hayata dönmezdi . Dönemezdi .

"Kendini topla Janny!"diye kükrediğinde nefesi yüzüme çarptı. Burası gibi kokuyordu.

Çürük insan eti.

"Gözünün önünde kalbini alacağım."diye tısladı alaycı bir sırıtmayla.

"Sonra..."dedikten sonra duraksadı. Gözlerimi sıkıca kapatmıştım ve kulaklarımı da kapatmak istiyordum. O cümleyi duymak istemiyordum. Hayır. İstemiyordum.

"Yiyeceğim."diye cümlesini tamamladı.