Hatemate Part Two (Lovestruck Series)

Chapter 05

110521 Chapter 05 #HatemateWP

Buong weekend akong kabado. Gumawa ako ng plates nang kabado. Nag-ayos ako ng report namin sa History nang kabado. Nahirapan din akong matulog sa kaba. Apat na oras na nga lang ng tulog 'yong tina-try kong bunuin, nabawasan pa dahil sa kaiisip ko sa maraming bagay.

Kinakabahan ako sa scores ko dahil ibabalik 'yong mga output last week. Kinakabahan din ako kay Kat na in-add ako sa Facebook at nag-send ng message request. Kinakabahan din ako dahil may pa-double meaning 'yung mga message niya sa group chat namin para sa report.

Bawal daw ang taken sa group, at 'yong tatlo namang members, pare-parehas palang single. 'Yong isa kagagaling lang sa break-up. Napunta sa love life at lalaki ang usapan nila kaya hindi na ako nang-seen dahil baka may masabi si Kat at ma-corner ako.

Wala sa plano na malaman ng blockmates namin ni Deion 'yong inimbento naming relationship. Tama na 'yung si Mark lang ang mang-aasar sa 'min if ever, at si Joseph lang ang mangungulit. Ini-imagine ko pa lang na buong block ay aasarin kami, nase-stress na 'ko.

Saka paano kapag 'nag-break' kami ni Deion? E di parang ang awkward? Hay, ewan.

"Pst." Inalis ko ang tingin sa kawalan at inilipat kay Je na inaabutan pala ako ng bottled water. Tinanggap ko iyon at binuksan agad para uminom. "Okay ka lang?"

Tumango ako. Tahimik naman ang weekend namin sa apartment dahil sabi niya, natambakan daw ng readings si Joseph. Kahit naman nakabuntot 'yon sa 'min madalas, masipag si Jo mag-aral. Kung hindi ko lang talaga iniisip kung ano'ng mangyayari sa 'kin—sa 'min ni Deion—ngayong Lunes, peaceful sana ang weekend ko. Nakabawi-bawi sana ako ng kain at tulog.

Napabuntonghininga na lang ako nang matanaw si Deion na papunta sa room namin galing sa kabilang hall. Napatingin siya saglit sa 'min pero walang imik na naunang pumasok sa room. Fresh pa ang gago sa gray na sweatshirt niya. Halatang hindi namroblema nung weekend. Pero sabagay, ako nga pala ang puno't dulo nito so deserve kong solohin 'tong problema.

"Magkaaway kayo?" pabulong na tanong ni Je bago hilahin pabukas ang pinto.

Napasimangot ako. "'Di naman kami friends niyan. 'Di kami bati so hindi kami puwedeng mag-away."

Umalis kaagad si Kat nung Friday. Kinabahan pa nga ako dahil deretso ang pag-type niya sa phone pagkakita sa 'min ni Deion. Pakiramdam ko tuloy may sinabihan na siya, pero ano namang ikukuwento niya?

Ayos lang sana kung sabihin lang niyang magkasama kami ni Deion, dahil totoo naman 'yon at madaling lusutan, pero kung binigyan niya ng meaning 'yung kamay namin, ibang usapan na 'yun.

Ako, iniwan ko si Deion, kaya may utang pa siya sa 'king dinner. Sabi ko, umarkila na lang ng tricycle papunta kung saan man siya uuwi. Hindi na niya poproblemahin 'yung kawalan niya ng barya dahil binilinan kong lakihan 'yong ibabayad.

Hindi ko alam kung sanay na siyang mag-commute dahil hatid-sundo siya nung high school. Pero dahil humihinga pa naman siya today at mukhang fresh pa nga, e di na-survive naman niya 'yong biyahe niya pauwi.

Muntik nang ma-late ng pasok si Kat, kaya wala siyang time para kulitin ako dahil on-time pumapasok 'yong prof namin sa Design. Pero pagpasok pa lang ni Kat, nasa akin agad ang tingin niya, kaya alam kong hindi niya palalagpasin 'yong nakita niya noong Friday.

Puwede ko namang sabihing friends lang kami ni Deion. Okay lang ding sabihin na magkaklase kami nung Junior High kaya may 'history' kami, bukod pa sa history na ayaw kong balikan.

Hindi naman siguro makakausap ni Joseph ang mga ka-block namin ni Deion kaya ayos lang. Sakali mang makausap niya at may makapagbanggit sa kaniyang friends lang kami, puwede ko naman sigurong lusutan na sinabi ko lang 'yon para hindi kami asarin. Tunog logical naman . . . yata. So far wala akong nakikitang loopholes.