Hatemate Part Two (Lovestruck Series)

Chapter 21

050222 #HatemateWP Chapter 21

Miraculously, nakatulog ako nang mahimbing, siguro dahil sa pagod. Pagbalik namin sa rest-house, hindi naman sila nagsitulugan agad . . . except yata kay Deion na nagkulong na sa kuwarto.

Sumama muna ako sa iba na tumambay sa poolside, pero hindi rin ako masyadong nagtagal dahil nag-start ulit silang uminom at baka maungkat pa 'yung nangyari sa restaurant. Nagpaalam muna ako sa may birthday at kay Ate Maggie bago ako umakyat.

Kinatok ko ang pinto ng katabing kuwarto; nasa akin pa kasi ang salamin ni Deion. Walang kahit sinong sumagot, so baka tulog na nga siya at walang ibang tao sa loob. Binuksan ko nang bahagya ang pinto at sumilip muna bago tuluyang pumasok.

Gaya ng kung paano ko siya nakitang natutulog sa unit nila ni Mark, binalot ni Deion ang sarili niya ng kumot. Parang ihiniga niya ang sarili sa kumot, tapos rumolyo siya sa kama. I wonder kung buong magdamag ay ganiyan lang siyang matulog, parang lumpia. Hindi ba mananakit ang katawan niya pagkagising?

Bahagya ko siyang tinulak para tumagilid ang katawan niya. Kapag kasi nakakainom si Daddy, laging sinasabihan ni Mommy na patagilid humiga; masama raw kasi kapag tuwid na tuwid. Wala namang kamalay-malay si Deion at hindi naman nagising nang i-roll ko siya pagilid. Pinatong ko ang salamin niya sa maliit na table sa may kama at hininaan ang aircon bago lumipat sa kuwarto naming mga babae.

Hindi ko na namalayan kung anong oras umakyat sina Ate Maggie. Nang gumising ako, tulog pa sila.

Lahat yata sila parang mga zombieng naglalakad nang gumising, except kay Deion na pinakamaagang natulog kagabi. Ilang beses pa ngang nabatukan ni Ate Maggie si Mark na panay ang subsob sa dining table habang naghihintay kami ng lunch. Hanggang sa uwian na, gano'n sila.

Dahil hassle kung dadaan pa ako sa amin, sa apartment na lang ako uuwi. Sa labas na ako ng rest-house naghintay habang 'yung iba ay hindi pa tapos maligo at magbihis.

Kanina ko pa inaabangang humarap sa 'kin si Deion na nakapuwesto malapit sa van. Sa right side niya ay si Mark na mukhang bigat na bigat sa ulo niya kaya nakadantay sa balikat ni Deion.

I-ni-magine kong nakakandado ang mga paa ko para hindi ko sila lapitan. Dati, hindi ko talaga kayang kontrolin. Kapag gusto kong lumapit kay Deion, lalapitan ko siya. Kapag gusto ko siyang kausapin, kukulitin ko siya. Wala naman akong pakialam no'n kung hindi niya ako pinapansin. Kung ano'ng gusto ko, ginagawa ko. Unless explicitly sabihan niya akong lubayan siya, which is never naman niyang ginawa.

Tinadtad ko ng kagat ang labi ko habang nagpipigil. Lolokohin ko naman ang sarili ko kapag sinabi kong gusto ko lang siyang kausapin ngayon as a friend. E kaaamin ko nga ang sa sarili ko kagabi.

Nangangati na talaga ang dila kong magsalita, at hindi na mapakali ang mga paa ko kaya mukha na akong nagmamartsa sa puwesto. Huminga ako nang malalim. What if left-over stress lang talaga 'to sa exams? What if di ko talaga siya gusto, sadyang may part lang sa 'kin na nami-miss 'yung kami dati?

Ay putek, hindi naman pala naging kami.

Pero mas close na kasi kami ngayon. So baka dahil may part sa 'kin na ang tagal 'yung hiniling kaya ngayong nandito na, feeling ko crush ko ulit siya? Ganoon ba 'yon? Bakit ba ang hirap i-analyze ng sariling feelings?

Napakamot na lang sa noo. Dahil clown ako, lumapit ako sa kanila ni Mark. Sasaglit na lumapat ang daliri ko sa braso ni Deion nang kalabitin ko siya pero halos mabitiwan niya ang phone sa gulat. Napadaing tuloy si Mark dahil naalog ang ulo niyang nakasandal kay Deion nang magulat ito.

"B-Billie." Kumunot ang noo ko sa inaakto ni Deion. Hindi naman siya nagkape kaninang umaga. Siya nga lang ang tanging nagsabi na tubig lang ang gusto niya e. Tumikhim siya at tinabi ang phone sa bulsa ng pants. "Bakit?"