Kadın

1

Arkadaşlar ilk bölümde kafanızın karışması çok normal, tarihler arasında çok fark var. Başlarına neden tarih koyduğumu anlayacaksınız.

 İlk başta yayınladıktan hemen sonra yayımdan kaldırmıştım ama arkadaşımın gazı sayesinde yeniden yayınlamaya karar verdim. Burdan da ona çooook teşekkür ederim.

Bu kısmı yazmak hikayeyi yazmaktan daha zormuş lan. Tıkandım kaldım. Diğer hikayeyi arkadaşımla yazdığım için hem az bölüm geliyor hem de cringe atar damarımın patladığı ama yine de kahkahalarla yazdığımız bir kitap. İnşallah yazdığım bu kitabı beğenirsiniz
Başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz

  7 Mart 2001

   Babamın ayaklarına kapanmış, beni o adama vermesin diye yalvarıyordum ancak kendisi kararını vermişti. " Kapa çeneni artık! okula yeterince gittin artık evlenme yaşın geldi." Evlenme yaşıma gelmiş miydim? 13 yaşındaki bir kız evlenme yaşına gelmiş olmuyordu. Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki babamın tokadı ile susmak zorunda kaldım. "Tek kelime dahi edersen seni öldürürüm, yarın seni istemeye gelecekler hazır ol." 

8 Mart 2001

     Benden 12 yaş büyük bir adamla evleniyordum. Babam beni 50.000 Türk lirası karşılığında satmıştı. Gözünde bir eşyadan farkım,  hatta bir eşya kadar değerim bile yoktu. Annem odamın kapısını tıklatıp içeri girdi ve "Akşam geliyorlar,  bu elbiseyi giy ve bizi zor duruma sokacak herhangi bir şey yapma!" anne, bir anne çocuğuna nasıl böyle bir şey yapabilirdi. Annemin demesi üzerine elbiseyi giymiştim. Aşağıya indiğimde beni verecekleri adamı görmüştüm. 1.87 boylarında ve  özenle taranmış saçları vardı. Oldukça iri yarıydı, onun yanında çok küçük kalıyurdum. Yanlarına oturdum ve konuşmalarını dinlemeye başladım, annem yandan beni dürtüp "kalk ve kahveleri hazırla." dedi ve onun dediği gibi kahveleri hazırlamaya gittim. Ağladığımı kimse duymaması gerekiyordu, hıçkıruklarımı yutmaya çalışıyor ve kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. En sonunda kahveler hazır olduğunda gözyaşlarımı silip içeriye geçtim.

10 Nisan 2002

     Sabah kalktığımda karnımda bir ağrı vardı. Evliliğimiz 1 yılı aşmak üzereydi ve bu 1 yıl bana zehir gibiydi,  hatırlamak bile istemeyeceğim anılarla ve şiddetlerle dolu yılları geçmişte bırakmak istiyorum. Ağrının katlanılamaz olduğunu fark ettiğim için doktora gittim. Doktorun bana 3 aylık hamile olduğumu söylemesi ile dehşete kapılmıştım. 13 yaşında ve 3 aylık hamileyim,  karnımda bir can daha var. Bunu nasıl söyleyecektim, ya karnımdaki bebek kız ise ne yapacağım? En iyisi şimdilik hiçbir şey söylememek.

  
17 Nisan 2002

       Cesaretimi toplayıp, bugün söyledim. Bana eğer erkek bir bebeğimiz olmazsa ne olacağını göstermişti. Allah'ım lütfen karnımda taşıdığım bebek erkek olsun.

5 Mayıs 2002

      Bugün bebeğin cinsiyetin öğrenmeye gittik ve en korktuğum başıma geldi. Bebek kızdı. Yolda eve gittiğimizde yiyeceğim dayakları düşünüyordum ve kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. Eve geldiğimizde Adnan bana hiçbir şey yapmamıştı.

6 Mayıs 2002

      Dünden beri hiç konuşmamıştık ve sabah kalktığımda yanımda yoktu. Aşağı indiğimde bir koltukta oturup kahve içtiğini fark ettim. Beni yanına çağırdığında, beni döveceğini düşündüğüm için gidebildiğim kadar yavaş gitmiştim. "Git" ne dediğini anlamamıştım, git derken nasıl bir gitmekten bahsediyordu. "Her şeyini topla ve git" beni evden kovuyordu. Peki neden? "Karnında bebek var, kıyafetlerini ve biraz da para al. Bundan sonra kendi başının çaresine bak" Beni dövmeyecek miydi? "Ailenin evine gitme seni geri enim yanıma gönderecekler." Hala ağzımı açıp tek kelime etmemiştim. Başını bana çevirip tekrardan "Git" demişti. Bende dediği gibi odama gidip birkaç parça kıyafetimi ve günlüğümü çantamın içine koyup aşağı indim. Tam kapıyı açmıştım ki arkamdan bir ses geldi "Bu parayı da al" arkamı döndüm, sonunda ağzımı açıp "Hayır, paranı istemiyorum" ben bu cesareti nerden buldum. Deli cesareti. Yüz hatlarından ne kadar sinirlendiğini görmüştüm. "Salak misın sen karnında bebek var ve sen gelmiş benden para istemediğini söylüyorsun, şu parayı al ve git evden" Parayı alıp evden çıktım. Gün boyu etrafta nerede kalabilirim diye gezindim. En sonünda sokak lambasının altında bulunan bir bankta oturdum. Şu an bu satırları da burada yazıyorum. Bana doğru gelen bir adam var. Etrafa vuran ve sinirli bir adam.

!!!ÖNEMLİ!!!

Bu okuduğunuz bölümler bir günlükten alıntılar olarak duruyor yani asıl hikayemiz 2. bölümden itibaren başlayacak. Karakterimizin adı Ahu. Bölümde hiç geçmediğini fark ettim. Bilerek bazı yerlerde yazım hataları var ileriki bölümlerde yine bunun nedenini anlayacaksınız. Hatta şimdiden anlayanlarınız veya fikir sahibi olanlarınız vardır. Günlükten bazı sayfalar ve bu kısımları ağlayarak yazan bir kız bu yüzden yanlış yazıyor.  daha iyi anlaşılabilmesi için gerçekten bir günlükten alınıyormuş gibi değil de biraz daha günlük yaşamdanmış gibi yazdım. İleriki bölümlerde yeniden günlükten bölümler okuyacaksınız.

Şükür bölümü yazabildim. 1. bölümü yazmak beni zorladı çünkü yeni bir kitaba başladım. Hatta kendi yazdığım ilk kitap bu yüzden bunun bir heyecanı var. 

Diğer bölümlerde görüşmek üzere sağlıcakla kalın.