Kadın

7

Hep hüzünlü bölüm yazdım be

İyi okumalar

Kadın ilk olarak şaşırsa da "Evet ben Özge" Özer abinin bana anlattığı kız bu olmalıydı. Çok güzel kızmış he sussana sen be

"Daha yeni buradaydı. Gelir şimdi" Bunu demem üzerine birisi içeri girdi. Bu Özer abiydi. En gelmemesi gereken zamanda gelmişti. Özge abla konuşmaya başladı "Özer, çok özür dilerim. Annem öyle deyince yapabileceğim başka bir şey kalmadı." Özer abiye dokunsak ağlayacak durumdaydı. Özer abi konuşmayınca, devam etti. "Neden buraya geldiğimi düşünüyorsundur. İlk olarak evine geldim ama yoktun. bende bir şekilde burada olduğunu öğrendim. Neyse esas konuya geleyim. Annem bu ilişkiyi istemiyor." Özer abi kafasını kaldırarak "Bunu dün anladım zaten." Özge abla göz göze gelmemek için farklı yerlere bakıyordu. En sonunda benimle göz göze geldi "Bu kız kim?" diye sordu. Özer abi ilk bana baksa da "Artık merak edeceğin, edebileceğin birisi değil." dedi. "Evet Özer, merak edebileceğim birisi değil. Son olarak sana veda etmeye geldim. İlişkimiz bittiği gibi arkadaşta kalamayız." Kapının başına gelip Özer abiye döndü. Özer abinin sırtı, Özge ablaya dönüktü ve bu yüzden birbirlerinin yüzlerini göremiyorlardı. Özge abla son kez elini, Özer abinin sırtına koydu ve "Görüşürüz, kendine iyi bak ve beni geçmişte bırak" dedi ve kapıdan dışarı çıktı.

 Kapının kapanma sesi ile Özer abinin yere çömelmesi bir olmuştu. Elleri ile yüzünü kapatmış bir şekilde duruyordu. Kalkmak istiyordum ancak vücudumdaki belirsiz bir ağırlık kalkmama izin vermiyormuş gibiydi. Zor da olsa ayağa kalkmayı başarmıştım. Usulca Özer abiye yaklaştım. Bende onun gibi yere eğilmiş ve sarılmıştım. Bir anda seni ittirse ne hissettiğini anlarsın ama neyse... İnsanların kalbi hızlı kırılabilir veya acıyabilirdi ancak buna dayanmak için kalp değil, beton olsa yine paramparça olurdu. 

Özer abinin çenesini, işaret ve orta parmağımla kaldırdım. Derman kalmamış yüzüne bir süre baktım. Gözleri doluyor, dolan gözlerini boşaltıyor ve geri doluyordu. Bir süre sonra "Gözlerimin içine bak!" dedim sertçe.  Özer abi gözlerim dışında bütün yüzüme bakmaya başladı. Benim bunu demem üzerine gözlerime daha doğrusu gözlerimin en dibine bakmaya başladı. Şimdi daha yeni kendime soracağım en büyük soruyu soracaktım. Ancak bu sefer kimse bu soruyu engelleyemezdi. Özer abiye güvenmeli miydim? Bu dorumun üstüne Özer abinin gözlerine baktım. Tanımadığın bir insan sana neden yalan söylesin ki? ama ya tanımadığımdan dolayı yalan söylüyorsa? Gözleri bana şefkatle bakıyordu. Amacının asla zarar vermek olmadığını haykırıyordu. Peki ya gördüğüm rüya? Benim kardeşim yok dedi ya, Özer abiye güvenebilmem için ne yapması gerektiğini bilmiyordum. Düşüncelerim ve hislerim bana hiç yardımcı olmuyordu. Düşüncelerimi kafamdan atıp konuşmaya başladım.

"Bu geçirdiğim, geçirdiğin ve geçirdiğimiz 2 gün. -Etrafıma bakınıp konuşmaya devam ettim- İkimizde belki hayatımızda alabileceğimiz en kötü kararları aldık, zorladılar. İkimiz de gözlerimizde gözyaşlarımızı bitirdik. Belki de bu kararlar, zorunluluklar bizim hayatımızı güzelleştirmek için bir haberdir. Şu an içinden 'Bu kız ne diyor ya' demiş olabilirsin ama ikimizde kendimizi toparlamalıyız ve önümüze bakmalıyız." Bitik gözlerinde bir parlama görmüştüm. Söyleyecek çok şeyi vardı ancak söyleyemiyordu. Ayağa kalktı ve beni de nazikçe kaldırdı.

Doktordan aldığı bilgiye göre kendimi iyi hissettiğimde hastaneden çıkabiliyordum. Dışarıya çıktığımızda hava karanlıktı. Yok gece 11 de hava aydınlık olacaktı zaten. Özer abi bana dönüp "Daha önce hiç şehir dışına çıktın mı?" Tereddütle Özer abiye dönüp "N-ne" kekelemiştim. İçime bir korku doldu. Güvenmekte hata mı yapmıştım? "Ülkeleri, şehirleri gezip görmeyi çok severim ve iki ayda bir şehir dışına çıkar, kafamı dinlerim. Bu kalabalık olan İstanbul'u geride bırakır, huzuru dinlerim. Dağlara çıkar kamp kurarım." Hala içimdeki bu güvensizlik nedeni ile "Daha yeni tanıştık v-" Sözümü kesip "Anlıyorum, sende haklısın." Bir süre gökyüzüne baktı ve "Peki daha önce gitmek istediğin veya yapmak istediğin herhangi bir şey var mı?"  Küçükken çok gezdirilen, istediği yerlere götürülen veya istediğini yapabilen bir kız olmamıştım. Bunu demesi üzerine düşünmeye başladım.