Kadın

9

Ben, ben ve yine ben ejkfwnjbfj

Ah be ben

 yavaş yavaş kitap büyüyooor

İleriki bölümleri yazmak için sabırsızlıkla bekliyorum. Kitapta daha istediğim ana bölüme gelmedik. Hatta yaklaşmadık bile diyebiliriz. Şu ana kadar 600 okunmayı geçtik ve bu kadar hızlı olması beni çok şaşırtıyor. Ben ilk 10 bölüme kadar 100 kişiye ancak ulaşırız sanmıştım ama 7 bölümden 600 okunmayı geçtik. Her wattpade girdiğimde ve kitabımı açtığımda geleceği düşünüyorum. Acaba ilerde 1000 okunmaya gelir miyim? veya yazdığım kitabı beğenenler ve benimle konuşmak isteyen olur mu?

Kitabı yazarken sadece yazar gözünden değil, bir okuyucu gözünden de bakmaya çalışıyorum. 

İlerde iyi bir yazar olabilir miyim acaba

Çok amatörce yazılan bir kitap ama gitgide yazma yeteneğim gelişiyordur. kitabı yayınlamaya başlayalı nerdeyse 2 ay oluyor. Zaman hızlı geçiyor.

Evet çok güzel boş yaptığıma göre size iyi okumalaaar.

Sabah büyük bir neşe ile uyandım. Bugün işimin ilk günü olacaktı. Bir çok insan için küçük olan hatta umurunda olmayan bu işe başlamam benim için çok büyük bir anlam içeriyordu. Hayatımı düzene sokabileceğim en büyük adımlardan bir tanesiydi.

Peki karnımdaki bu bebek... Onun da yaşamaya hakkı vardı ama ona yardım edemezsem veya iyi bir anne olamazsam? Ben de daha çocuğum. Bu yaşımda annelik yapabilir miyim? Her dışarıya çıktığımda insanların bana bakışları...

Ama şunu hatırladım. Artık bebeği aldıramam. Bunları düşünme zamanı değil, hayır, bugün benim için güzel bir gün olacak.

Aşağı indiğimde Özer abinin kahvaltıyı hazırlamış olduğunu gördüm. Bu adam hiç uyumuyor mu? "Günaydın, Ahu hanım." Gülümseyerek Özer abiye "Günaydın" dedim. "Bugün seni ben bırakayım. Hem gittiğin yeri öğrenmiş olurum. Akşamda ben alayım istersen." İşten çıktığımda geç olacaktı. Yani neredeyse hava kararmış olacaktı. Bu yüzden beni işten alması mantıklıydı. "Olur." dedim, kısaca.

***

Kalp atışlarım, kütüphaneye yaklaştıkça hızlanıyordu. Bir dakika, ben fiyatı konuşmayı unutmuştum ve kaç saat çalışacağımı. Ahhh. Derin bir nefes alıp verdim. Bunu fark eden Özer abi "Ne oldu?" diye sordu. Kafamı ona çevirip "Maaşı veya kaç saat çalışacağımı tam olarak bilmiyorum. Sormayı unuttum." Güldü. "E bugün konuşursun." 

"Benim unutkanlıklarım gitgide artıyor." dedim. Evet çok güzel moralini boz. hııh bi bu eksikti. "Normal." Önüme geri döndüm ve bu konuyu düşünmemeye çalıştım. Özer abi bana her konuda yardımcı olmaya çalışıyordu. Beni rahatsız etmemek için ve rahat etmem için çabalıyordu. Doğum günü yaklaşık bir hafta sonraydı. Eğer haftalık alıyorsak ona sürpriz yapmayı çok isterdim. İnşallah haftalık alıyoruzdur.

Kütüphanenin önüne gelmiştik. Özer abinin kalbimin sesini duyduğunu düşünüyordum. Öyle hızlı atıyordu ki sanki olduğu yerden fırlayacaktı. "Kolay gelsin." Minnet dolu gözlerle "Teşekkür ederim." dedim. Özer abi elini yumruk yaptı. Bende karşılık vererek ellerimizi birbirine değdirdik ve güldük.

Kütüphaneye girmeden önce arkamı dönüp el salladım ve içeri girdim. İhsan amca beni bekliyormuş gibi gülümseyerek yaklaştı "Hoş geldin Ahu." dedi. Bak adını unutmamış. Çok tatlış bir dede. Gülmemek için kendimi zor tutmuştum. "Hoş buldum."