"අඩේ... මට යන්න වෙන්නෙ මේ උනහපුලුවත් එක්කද😒😶?..."
මගේ මූණ ඉතින් අපායට ගහපු කැලැන්ඩරේ වගේ උනා... මන් ඔහේ මුකුත් දන්නෙ නැති ගානට හිටගෙන හිටියම සොක්ජින් මට කතාකරා...
"නගින්න..."
මන් අශ්වයා ගාවට ගියා විතරයි අශ්වයා බිමට පහත් උනේ උගේ ඉස්සරහ කකුල් දෙක නමලා... මින් ඩබලගේ කටවල් බෝක්කු වගේ... මන් සොක්ජින් දිහාත් හොරෙන් බැලුවා... එයත් ඒ හා සමානයි🤭... මේ වෙනකල් ඔහේ බලාගත්තු අත බලාගෙන හිටපු මගේ මූනට හිනාවක් දෙන්න මේ සතාට පුළුවන් උනා... මන් ගිහින් එයාගේ පිටට නැග්ග ගමන්ම අශ්වයා ආපහු හිටගත්තේ සොක්ජින්ව හොල්මන් කරලා... සොක්ජිනුත් මගේ පිටිපස්සෙන් අශ්වයාගෙ පිටට නැග්ගම මන් අශ්වගේ හොම්බ හරියට තට්ටුවක් දැම්මා😁...
"කුමාවෝ..."
මන් රහසින් වගේ එයාගේ කනට කෙඳිරුවම ආයේ පොඩි සද්දයක් එයාගෙන් මට ඇහුනෙ මන් කියපු එකට උත්තරයක් වගේ... සොක්ජින් එහෙමම මගේ වටේට අත් දෙක දාලා අශ්වයව කොන්ට්‍රෝල් කරනකොට අපේ පස්සෙන්ම යුන්ගිත් ආවා... විනාඩි විස්සකට විතර පස්සෙ අපි කාලයක් මැද්දෙන් ආවෙ කඩපිලකට ඇතුල් වෙන තැනකට... කැලෙන් පිටවෙන තැන ගස් දෙකක අශ්වයෝ දෙන්නව බැන්දා...
"මාව මග හැරගන්න එපා😏..."
එහෙම කියපු සොක්ජින් මගේ අතකින් අල්ලගත්තා... මගේ ඇඟේ අමුතු සීතලක් ගියා... මොකද ඔප්පා, අප්පා,හොබී ඔප්පට පස්සෙ මාව මෙහෙම හරි අල්ලපු එකම පිරිමියා සොක්ජින්... මන් සොක්ජින් දිහා බලලා මුකුත් නොකියා ඔලුව වැනුවා... මන් බයවෙලා හිටියෙ... මන් බයම එක දෙයක් තමයි මිනිස්සු කියන්නේ... මන් සොක්ජින්ගේ අත තවත් තද කරලා අල්ලගත්තෙ අපි ඉස්සරහට යද්දී... සෙනග ගොඩාක් හිටියා... පාර දෙපැත්තෙම එක එක ජාතියේ කඩ තිබුනා... ටිකක් වෙලා යද්දී යුන්ජියි යුන්ගියි එනකම් කියලා අපි පාර අයිනේ හිටගත්තා... එතකොටම වගේ මට වමනේ යන්න තරම් අප්පිරියාවක් දැනෙන ගඳක් දැනුනා🤢... ඔව් අපි හිටියෙ මස් කඩේකට පිටුපාලා...
"අපි පොඩ්ඩක් එහාට යමුද🤢?..."
"ඒ කුමකටද?... අප සිටිය යුතුයි යුන්ගි සහ යුන්ජි පැමිණෙන තුරු🤨..."
"ඕක්🤢..."
මට ඔක්කාරෙට ආපු නිසා මන් අතින් මගේ කටයි නහයයි දෙකම වහගත්තු පාර නම් සොක්ජින් මගේ දිහා උනන්දුවෙන් බැලුවා... එහෙමම ඉද්දි දෙවනි පාරටත් ඔක්කාරෙට ආපු නිසා සොක්ජින් මාවත් එක්කගෙන තව පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට ගියා...
"කුමාවෝ😒..."
මන් මොනවා නැතත් එයාට තැන්කිව් කිව්වා...
"ඔබට නැවතත් අසනීපද 🤨?..."
සොක්ජින් එයාගේ පිටිඅල්ල මගේ නළලට තියල බැලුවා... මොනවා උනත් මෙතැනදී මට එයාගෙන් ලොකු ආරක්ෂාවක් ලැබුනා...
"අනී... ඒ මස් තියෙන තැනක්නේ😶..."
"ඉතින්😶?..."
"මා නිර්මාංශයි🙂😌..."
"සත්‍යක්ද?..."
"හ්ම්ම්..."
සොක්ජින් පුදුම වෙලා වගේ ඇස් දෙක ලොකු කරන් බලන් හිටියා...
"මාගේ මෑණියනුත් හරියට ඔබ වගේමයි... ඇයත් නිර්මාංශයි... මා කුඩා කාලයේ සිතා සිටියේ මුළු රාජ්‍යයේම සිටින නිර්මාංශ කාන්තාව මාගේ මෑණියන් කියායි..."
මන් ඒකට පොඩි හිනාවක් දැම්මා... එතකොටම වගේ අර ඩබල අපි ලඟට ආපු නිසා ආයේ ඉස්සරහට යන්න පටන් ගත්තා... විනාඩි දහයක් විතර අපි නවතින්නේ නැතුවම දිගටම ගියා... මගේ කකුල් දෙකනම් දැන් පුපුරු ගහනවා... ටිකක් දැවිල්ලයි... ඒත් මන් කියන්න ගියේ නෑ... එහෙමම සොක්ජින් මාවත් එක්කන් ගියේ හන්බොක් කඩේකට... යුන්ගියි යුන්ජියි නම් දැනටම ඇඳුම් තෝරන්න පටන් අරන්... මේ හැමදේම මට අලුත් නිසා මන් රොබෝ කෙනෙක් වගේ හිටපු තැනම ගල් ගැහිලා වගේ හිටියා... ඒ කඩේ නම් ගොඩක් කට්ටිය හිටියෙ නෑ... ඒ ඇයිද කියන්න මන් නම් දන්නෙ නෑ...
"ඔබේ කැමතිම පැහැය ?..."
"වැහි බින්දු වල පැහැය🤭..."
මන් එහෙම කිව්වම සොක්ජින් නිලුයි සුදුයි ලස්සන හන්බොක් එකක් අරගෙන මගේ අතින් තිබ්බා...
"වේ?..."
"මෙයින් මැයව හැඩකරන්න..."
සොක්ජින් මට උත්තර දෙන්නෙ නැතුව එතන හිටපු ඇන්ටි කෙනෙක්ට කිව්වා...
"එහෙමයි කුමරුනි😌..."
"ඔබ මා පසුපස පැමිණෙන්න..."
ඒ ඇන්ටි මගේ ඉස්සරහින් යද්දී මන් සොක්ජින් දිහා බල බල එතනින් ආවා... ඒ ඇන්ටි මට හන්බොක් එක ඇන්දුවා විනාඩි කීපෙකින්... ඒක මාර ලස්සනයි...
YOU ARE READING
IT'S YOU | ONGOING
Fanfictionවර්තමානයේ සිට අතීතයට... -සොබාදහමට ආදරය කරන සුන්දර කටකාර හුරතල් චරිතයක්... -එම සුන්දර බාවය නිසා ඊරිසියාවෙන් පෙලෙන තවත් යුවතියක්... -ඉහල පෙලේ සමාගමක අයිතිකාර ආදරනීය සහෝදරයෙක්... -සෑම දේ පසුපසම ගොස් සොයා බලන පොලිස් නිලධාරියෙක්... -උරුමක්කාරයෙකු නොමැති...
