🌸Chapter 8...🌸

71 27 34
                                    


මිස්ට කිම්ට කියලා කටගන්න හම්බුනේ නෑ නාම්ජූන්ගේ ෆෝන් එක රින්ග් උනා... කෝල් එක හොබිගෙන් නිසා නාම්ජූන් ස්පිකර් ඔන් කරා...එතකොටම වගේ මිසිස් කිම්ටත් සිහිය ආවා...

"අනේ බේබී...බේ..බි😭🥺..."

"හනී... ඉන්න අපි එයාව හොයාගමු... බයවෙන්නෙපා..."

මිස්ට කිම් මිසිස් කිම්ව එයාට වාරු කරගත්තේ එහෙම කියන ගමන්මයි...

"හොබී මගේ කෙ...කෙල්ල🥺😭..."

"නාම්ජූනා... හැමදේම හරි... වාසනාවට අපට ඔයා දැකපු දොයොගේ සපත්තුව ඇරෙන්න වෙන දෙයක් හම්බුනේ නෑ... එයා ජිවත් වෙනවා ඒ කියන්නේ... කලබල කරන්න එපා... අපි එයාව කොහොමහරි හොයාගමු...මන් දැන් එනවා අන්කල්වයි ආන්ටිවයි හම්බෙන්න😊..."

"හො🥺..."

නාම්ජූන් ආයේ මොකුත් කියන්න කලින්ම හොබීගේ කෝල් එක කට් උනා...

______________________________

"කැහ්...කැහ්😵..."

මන් හෙමීට ඇස් අරින්න ට්‍රයි කරේ හුස්ම ගන්න ආපු අපහසුතාවයත් එක්ක...

"ක...කව්ද තමුන්🤨...?"

මන් ඇස් දෙක පොඩි කර ක‍ර අත පයේ හිරි යවනකොට කන කීන් ගාලා සද්දයක් ආවෙ මගෙ ලඟින්ම වගේ... මොනා නැතත් මට නැගිටගන්න පුළුවන් කමක් තිබුනේ නෑ... ඒ නිසා මන් ආයේ එහෙමම දිග ඇදුනේ ඉන්න තැනක්වත් නොදැන... ඒත් එක්කම මගෙ ඔලුවට ආවෙ අන්තිමට ලීසා මාව තල්ලු කරපු හැටි...

"දෙය්යනේ... එතකොට ඔප්පා තාමත් බලන් ඇති... මන් ගෙදර යන්න පරක්කු උනොත් අප්පා මට බනියි...ඒත් පොඩ්ඩක් ඉන්න මන් මැරිලද🙄💔?..."

මන් ඩෝන් ගාලා ඇස් දෙක ඇරියේ ඔලුවත් අල්ලගේනමයි... මන් ඇස් දෙක අරිද්දි මට පෙනුනේ පැහැදිලි දවල් අහස විතරයි...

මන් එරමිණිය ගොතාගෙන එහෙමම ඉඳගෙන හිතුවෙ මට මොකද්ද උනේ කියලා විතරයි... මන් හිටියෙ මුහුදු වෙරළක... මගෙ කට ලුණු රහයි... තව.... මගෙ කටේ ඉඳන් වැලි කියලත් මට තේරෙනවා... මන් ඔලුව දෙපැත්තට හෙල්ලුවම වැලි කියුබ් එකක් විතර කොන්ඩෙන් හැලුනෙ මාව හොල්මන් කරලා... ඒත් එක්කම මගෙ පිටිපස්සෙන් මොකක් හරි සිතල පැතලි දේක තුඩක් ගෑවෙනවා ගැවෙනවා වගේ... මන් එහෙමම ගල් ගැහුනා... ඒත් මට ඊට පස්සෙ ඇහුනේ මන් හීනෙකින්වත් හිතපු සද්දයක් නෙමේ...

"අශ්වයෙක්🤨?..."

මට ඉබේම කියවුනා... ඇයි යකෝ මේ වගේ තැනකට සාමන්යෙන් අශ්වයෙක් ගේනවා අඩුයිනේ... ඔව් මට ඇහුනේ අශ්වයෙක් කෑගහන සද්දයක්... මන් හෙමීට හෙමීට කකුල් දෙකත් දිග ඇරලා පිටිපස්ස බැලුවේ මොකද්ද මගෙ බෙල්ලේ ගෑවෙන්නේ කියලා බලන්න...

"ම්වො?...කඩුවක්😶...?"

කඩුව අල්ලන් හිටපු එක්කෙනා ඇඳන් හිටපු ඇඳුම් රජ කාලේ ඒවා... මූට මොන්ගල්ද මන්දා... ආහ් දැන්නේ මීටර් උනේ... drama එකක ෂූටින්ග් ඇවිත්😂...

"මේ මිස්ටර්... ෂූටින් ආවනම් ඒකට යන්නකෝ... ඇයි කඩු තියාගෙන මිනිස්සුන්ව බය කරන්නේ🤨?..."

"ම්වො🤨?..."

ඒ මනුස්සයා කඩුව පොඩ්ඩක්වත් එහෙමෙහෙ කරන්නේනතුව දරුණු බැල්මක් දාගෙනම මගෙන් එහෙම ඇහුවත් එයාගේ මූණෙන් මට පෙනුනේ මූ මොකෙද්ද වගේ බැල්මක්...

"තමුන් කව්රු උනත් ද්‍රෝහියෙක්... බුද්ධි අංශයට ඔබව බාරදීමෙන් පසු ඔබට මරණ දඬුවම හිමි වේවි🤨..."

"මේ ඔයි ඔයි... අනේ නිකම් පලයන් ඩෝ යන්ඩ🥴... "

ඒ මනුස්සයා හොල්මන් වෙලා ගියා... ඒ ඇයිද කියන්න මන් නම් දන්නෙ නෑ... ඒත් එක්කම මන් එයාගේ කඩුව තදින් ඇල්ලුවෙ බොරු එකක් කියලා හිතාගෙන... මන් වැරදියි... ඒ..ඒක ඇත්ත එකක්... මගෙ අල්ල දිගේ එකපාරටම කැපිලා ගියේ මගෙ ඇස් වලට පට ගාලා කඳුළු උනද්දී... මොකද මන් මෙහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු උනේ නෑ... ඒත් අර හිටපු මනුස්සයා ඒක ගණන් ගත්තෙවත් නෑ... ඔප්පා හිටියනම් මෙලහට හොස්පිටල් පවා ගෙනියලා... මාත් ශක්තිමත් කියලා පෙන්නන්න ඕනේ කමට මන් මුකුත් නොවනු ගානට එයාගෙන් කඳුළු හන්ගගත්තා🙂...

"මේ😒..."

"...."

"ඒයි ඔයා මාත් එක්ක තරහද😒?..."

"..."

"තරහ උනාට කමන් නෑ😒... මන් කොහෙද මේ ඉන්නේ කියන්නකෝ🙂..."

"..."

"අනේ ඔප්පා මට බයයි😣... එන්නකෝ..."

IT'S YOU | ONGOING Donde viven las historias. DescÃēbrelo ahora