Wait?! Wacht?! WAT?! (Dutch 1D fanfic)

hoofdstuk 3. Louis?

POV Liv

Zelfde ritueel als elke ochtend, alleen moet ik nu mijn koffer meenemen naar school, Gerard heeft gezegd dat hij me naar school zal brengen en Paul zal mij na schooltijd naar Schiphol brengen. Ik kom beneden en zet mijn Tas en koffer in de gang.

'klaar voor?'
'ik wel, jullie ook wel een beetje dan?'
'het idee is opzich wel oke... maar het uitvoeren ervan...'
'snap het! ik kom over 12 dagen gewoon weer naar huis, want ik heb wel gewoon school hier!'
'ga je het hier afmaken?'
'Tuurlijk, het is enkel nog afstuderen daarna.'
'Heb je het er al over gehad met iemand op school?'
'Hoe?'
'Sorry!'
'precies, ik weet het zelf nog geen eens 24 uur en over 24 uur heb ik er al een nacht geslapen! ik ga het er vandaag waarschijnlijk nog wel een aantal keer over hebben op school, met Sandy ga ik zeker even praten!'
'is toch de leiding van de school?' vraagt gerard
'oui!'
'ugh geen frans!'
'als jij geen One Direction meer zegt wanneer ik in de buurt ben!'
'die is gemeen!'
'ik hou van frans, en jij van one direction! deal?'
'nope!'
'aaahh d'accord!' ga ik nog even door in mijn beste frans
'stoopp!!'
'non!'
'ah liv, s'il tu plaît, arret!'
'oke oke! Toi Aussie avec One Direction!'
'lisa ik zou ja zeggen, ze is er nog maar een kwartiertje!' lacht haar vader en ze knikt.

'klaar liv?'
'jep, volgens mij heb ik alles!'
'als je nog wat te binnen schiet wanneer je op school bent, kan ik het altijd nog komen brengen!'
'thanks!' ik geef iedereen een knuffel, en samen met gerard rijd ik naar school.

ik stap de school binnen en loop direct even naar sandy
'goedemorgen liv! waar ga jij naar toe?'
'Naar Engeland, naar mijn moeder! kan ik de koffer hier laten staan tot na school?'
'tuurlijk! maar naar je moeder?'
'jep...' ik geef haar de brief en ze kijkt me geschrokken aan
'ga je hier weg?'
'ik ga nu die 12 dagen daarnaar toe, en daarna afstuderen, daarna zien we wel weer.
'oke! naja hoelaat ben je vrij vanmiddag?'
'2 uur, daarna ga ik direct naar schiphol!'
'ik zie je vanmiddag! en nu omkleden anders kom je nog te laat!'
'Tot vanmiddag!' ik haast me naar mijn kleedkamer en kleed me gauw om. ik loop direct door naar het lokaal waar ik les heb en begin met het stretchen om mijn spieren wakker te schudden en blessures te voorkomen.

Een paar uur later ben ik klaar met de lessen en stap ik hier gauw onder de douche, doe ik anders nooit want dan ga ik naar huis, ik vind persoonlijk ook niet dat ik bezweet kan aankomen 'thuis' ik ken die mensen niet, het zijn allemaal mijn half-zusjes en mijn broer en moeder en stiefvader, maar dan nog... ik ben toch nieuw in de familie... na het douchen pak ik een zwarte, dikke legging en een grijs, te groot gebreide trui en pak mn lage all stars, niet dat het super netjes is, maar ik kom niet aan in mijn comfy clothes zoals een jogging broek ofzo... ach ja whatever...

'hey daar hebben we Liv!' zegt sandy vrolijk wanneer ik haar kantoor weer binnen stap
'heeyy!!' zeg ik vrolijk
'heb je er wel rekening mee gehouden dat je je wel aan je voedingsschema moet houden?!' daar zegt ze wat
'ehm nee nog niet aan gedacht, is 1 avond heel verkeerd?! ik zorg dan dat ik vanaf morgen er weer aan begin?! Want waarschijnlijk heeft ze al eten voor vanavond in huis...!'
'Maak er geen gewoonte van! maar 1 avond kan weinig verkeerd, denk aan hoeveelheden, in de zin van wat je eet.' Ik weet dat ze hier zo streng op zijn om ons goed voor te bereiden voor de praktijk. Maar ook wel om je spieren en je lichaam in shape te houden. 
'thanks! fijne vakantie!'
'dankje!! jij veel plezier?'
'ik hoop het! we zullen zien!'
'naja! succes maak er maar een leuke tijd van!'
'dank je wel! hopelijk komt dat wel goed!' ik loop haar kantoor uit en loop naar buiten waar paul staat te wachten met zijn auto sleutels
'ready?'
'I think so... haha!'
'hoe is je engels!?'
'wel redelijk hoor! maar dat gaat de komende week getest worden!'
'je hebt gelijk!' we kletsen nog wat en komen daarna aan bij schiphol,
'wat doe jij nou?' vraag ik paul wanneer hij de parkeer garage in rijd
'jou naar de juiste plek brengen! ik weet dat je nog nooit gevolgen hebt...'
'hoe weet je dat?!'
'aan alle nervositeit die je uitstraalt... en je 'ouders...''
'Saskia en Gerard' verbeter ik hem
'of wil je liever alleen alles zoeken?'
'ik zou het wel fijn vinden als je mee loopt!'
'dan doe ik dat toch!'
'fijn thanks!'
'ENGELS!!!'
'ik kan het wel!!'
'dat weet ik! ik vertrouw op je! wil je trouwens wel contact blijven houden!? ben wel benieuwd hoe je het daar hebt!'
'tuurlijk! jij bent een van de eerste die ik dingen laat weten oke?!'
'wie is de eerste?' vraagt hij nieuwschierig
'mijn familie hier haha' Zeg ik
'ah ja dat snap ik best!' we lopen samen ergens naar toe, Paul kent de weg echt op zn duimpje, hoevaak hij naar Italië vliegt en weer terug, is niet bij te houden...
'vanaf hier mag ik niet verder...'
'oke! naja, ehm dank je wel! fijne tijd zonder mij!' lach ik
'veel plezier jij! hou je taai!' we geven elkaar een knuffel en ik loop met mijn koffer, gitaarkoffer en 2 tassen door naar de paspoort controle en check in, ik haal een starbucks en drink hem rustig op tot dat er wordt omgeroepen dat ik moet boarden, ik loop het vliegtuig in en kijk om me heen om te kijken waar ik moet gaan zitten, ik zit aan het raam, en gisteren zat er nog niemand naast me... en ik kan mijn stoel niet vinden nu...
'mevrouw? kunt u me helpen?' ik trek de eerste stewardess aan het jasje
'tuurlijk! wat is er aan de hand?!'
'naja, ik heb nog nooit gevlogen en kan mijn stoel niet vinden.'
'laat je ticket een zien?!' ik laat haar mijn ticket zien en ze begeleid me naar mijn stoel, ze legt nog wat uit omdat ze aan me ziet dat ik zenuwachtig ben, ze zegt ook dat er niemand naast me zit dus dat ik mag kiezen of ik mijn tassen boven in leg of dat ik ze op de stoel naast me neerleg, ik kies voor het laatste, ik doe mijn jas uit en leg ik ook op die stoel neer. ander half uur vliegen, ik doe oortjes in en zet  wat muziek aan, ik pak mijn ipad en begin met het lezen van een boek, wanneer er word omgeroepen dat de riemen vast moeten doe ik hem vast en pak ik een kauwgompje, ze zeggen dat het werkt. het vliegtuig stijgt op en ik kijk naar buiten hoe Amsterdam en Nederland steeds kleiner word.

'doe uw riemen vast, we gaan landen!' wordt er omgeroepen, en ik sluit mijn riem weer. en zie Manchester groter worden.

Ik loop naar buiten en loop naar een taxi, ik heb op een papiertje geschreven waar ik naar toe moet en geef het aan de chauffeur, we rijden weg en ik bel Jay maar even, om te melden dat ik in de taxi zit en dat ik over anderhalf uur voor de deur sta.
'Liv!'
'Jay!'
'je zit in de taxi!'
'you're right!'
'haha dacht ik al! ik had al gezien dat je vliegtuig geland was!'
'Geinig. Hoe is het bij jullie?
'goed, heel goed zelfs! Louis is onwijs enthousiast en nieuwsgierig naar je!'
'Ah, oke' Is het enige wat ik uit kan brengen, omdat ik spontaan heel zenuwachtig wordt.
'We zijn erg benieuwd naar je.'
'Ik ook naar jullie.' grinnik ik 

'Trouwens over die brief, ehm dat ongelukje die ik had op de trap, heb je daar nog iets aan overgehouden?'
'nee ik weet niks te bedenken ofzo, ik heb geen ADHD, ik ben niet doof of blind ofzo... alleen wat ik altijd gedacht heb is dat ik helemaal niet op familie leek ofzo... maar dat verklaard wel wat...'
'ik ben blij om dat te horen! we zien je zo! ik ga koken! Het worden pannenkoeken'
'lekker! lang niet meer gehad! tot strakkies!'
'dag Liv! tot zo!' ze hangt op, oke dat wordt dus niks lekkers meer vanavond... pannenkoeken, net het gene wat ik eigenlijk niet wilde hebben, maar anders gezien, pannenkoeken met niks erop en geen spek kaas of zoiets is best wel gezond! alleen die boter, ach ja... dat grammetje! daar wordt je niet dik van! het is niet dat ik niet wil eten, maar ik mag het gewoon letterlijk niet! ik doe het voor de geweldige opleiding die ik doe!

Pov Louis.

Ik sta in de keuken samen met mijn moeder te koken, vanavond pannenkoeken, kei lekker!! Phoebe en Daisy hebben het volgens hen al veel te lang niet meer gehad... nu ik thuis ben wil ik helemaal niet meer op tour, het is hier veel te gezellig... ik wil uiteindelijk bij Liv blijven, ze is mijn eigen zus. Nooit gedacht dat deze dag ooit zou komen... ik ben 21 zij volgens mam 19, ze heeft 3 broers en een zusje, naja stiefzusje/broers dan... de bel gaat en ik kijk op de klok, dat kan liv bijna niet zijn... het is nu 18:15, en ze zou hier pas over ongeveer een half uur zijn. Ik loop naar de deur en open hem, er sttat een middelgroot meisje met lange gekrulde donker blonde haren en enorm weinig make-up, het is zn meisje waarvan je zou denken dat ze echt wel veel make-up zou dragen... het is waarschijnlijk zn opdringerige fan... al gilt ze niet...
"Hey!" Zeg ik
"Hi" is het enige wat ze zenuwachtig uitbrengt
"Wat is er?" Vraag ik maar
"Ehm ja ik denk dat ehm ik naja ehm jij mijn echte naja ehm ja broer bent..." mijn ogen springen open, dit is Liv!
"LIV!!" ik stap naar buiten en sla armen om haar heen
"Yeah... that's me..." is al iets meer dat ze zegt... het was niet slim om haar direct in mn armen te sluiten, maar volgens mij heeft ze niet eens door dat ik naja louis ben, de louis....

Pov Liv.

We rijden Doncaster binnen. en niet veel later parkeert de chauffeur de auto, ik betaal hem en hij geeft mijn koffer, en ik pak mijn tassen en loop naar de deur waar nummer 125 naast staat. ik bel aan en merk dat ik zenuwachtig ben.
'hey!' zegt de jongen die de deur open doet, denkend dat het louis is
'hi!'
'wat is er?'
'Ehm ja ik denk dat ehm ik naja ehm jij mijn echte naja ehm ja broer bent...'
'LIV!!' hij stapt naar buiten en geeft me een knuffel
'yeah... that's me...'
'come in!' ik pak mijn tassen en hij pakt mijn koffer, we zetten de spullen in de gang neer en louis leidt me naar de keuken waar een vrouw staat te koken
'mum?' Vraagt louis
'LIV!!' roept ze uit, en geeft me ook een knuffel
'hi!' zeg ik, redelijk ongemakkelijk
'als je het niet heel erg vindt praten we zo verder, ik ga namelijk even verder met koken!'
'nee oke is helemaal goed!' samen met louis loop ik naar een andere ruimte waar 4 meisje voor de tv zitten
'meiden! dit is liv! ze is mijn real-sister!!!' juicht louis
'jaaaaa nog een meisje!' er komen 2 meisjes naar me toe rennen en ik geef ze een knuffel, ook de 2 ouder meiden staan op en geven me een knuffel.
'nou liv! welkom in de familie! ik ben charlotte, maar iedereen noemt me lottie!'
'thanks! ja ik ben dan liv.'
'Leuk dat je er bent!' de rest stellen zich ook voor wanneer jay roept dat we moeten eten, we gaan allen zitten 'Kan ik nog even gauw naar de wc?' Vraag ik blozend
'tuurlijk! in de gang 2e deur, de eerste is namelijk naar de woonkamer!'
'oke thanks!' ik loop gauw naar de wc en ga daarna weer snel aan tafel zitten, pannenkoeken, ik slaak een zucht, ik ben knetter zenuwachtig, niet alleen vanwege die pannenkoeken, maar ook dat ik nu met veel onbekende mensen om me heen zit.
'alles oke?' vraagt louis
'ja hoor...' lieg ik, echt waar pannenkoeken vind ik echt raar om te eten, maar de regel, dan vanavond niks meer of wat fruit ofzo...
'eet smakelijk!' roepen Phoebe en Daisy