Wait?! Wacht?! WAT?! (Dutch 1D fanfic)

Hoofdstuk 67. Christmas.

POV Liv.

ik word wakker van wat gestommel beneden en merk dat harry niet meer naast me ligt, ik stap uit bed en grits een shirt van de grond af en trek hem gauw aan en zoek een onderbroek die ik snel vind en daarna naar beneden loop.

'NEE, NIET NAAR BENEDEN KOMEN!' hoor ik hem roepen en ik schiet in de lach en loop weer terug en abby rent ook de trap op

'goodmorning abby!' zeg ik vrolijk en ik til haar op en knuffel met d'r en zet haar op ons bed en ik loop de badkamer in en douche mezelf en kleed mezelf aan, wanneer harry dan nog steeds niet roept doe ik direct mijn haren en make-up.

'LIHIV!' hoor ik beneden
'JAHA!' roep ik lachend terug
'je mag komen!' ik schiet in de lach en loop naar beneden en ik zie een geweldig mooi gedekte tafel staan 'voor jou!' zegt hij blij en ik loop richting de tafel en kijk bewonderend naar de tafel
'heb jij dit gedaan?' hij knikt 'of komt sarah zometeen weer de kamer ingelopen'

'wat heb jij een vertrouwen in mij!' lacht hij en ik geef hem een zoen 'ga zitten.' hij schuift een stoel naar achteren en laat mij zitten, hij neemt plaats aan de andere kant van de tafel en geeft me een croissantje en een kop thee

'thank you.' zeg ik grinnikend en ik begin aan een croissantje met jam.

na het ontbijt lopen we samen naar de winkel en doen de laatste boodschappen voor kerstmis, we bakken 2 cakes en beginnen alvast aan wat voorbereidingen voor het kerstdiner.

'bel jij louis nog even? of zal ik dat doen?' vraag ik

'doe jij maar, dan neem ik de telefoon nog wel even over.' zegt hij en ik knik en bel louis, en geef daarna de telefoon over aan harry die ook nog met hem belt en daarna weer komt helpen met de kerstcakejes.

'kan jij die laatste cake in zijn vorm maken en in de oven schuiven?'

'wanneer jij je nagels doet, ja!' zegt hij en ik schiet in de lach en pak mijn nagellak en maak kerstboompjes op mijn nagels, terwijl harry doorgaat in de keuken.

'laatste dagje samen.' zucht hij na een tijdje

'het is wel stil in huis.' grinnik ik

'inderdaad, dat is het enige wat ik mis.'

'je mist de kids ook wel.' lach ik en hij knikt 'ik wist het wel.' lach ik

'whatever, maar serieus, ik ben wel benieuwd naar morgen.'

'hoezo?'

'gewoon, we zijn hier met 18, weet je hoeveel dat er zijn.' lacht hij

'ik ben blij dat we met z'n alle kunnen zijn.' zucht ik
'het zijn er veel, maar het wordt wel echt enorm gezellig.' hij komt erbij zitten en kijkt naar hoe ik mijn nagels lak.

de volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren en doen we hard ons best om alles vóór 12 uur af te hebben zodat we daarna alles alleen nog maar in de oven hoeven te schuiven een uur voordat we gaan eten, wanneer het is merken we pas dat we niet ontbeten hebben en pakken we beide 3 boterhammen en besmeren ze en pakken een kop thee en zakken op de bank neer voor de open haard die op dit moment nog uitstaat.

'zullen we hem straks aanzetten?' ik knik

'is dat wel veilig? hoeveel kleintjes er straks rondlopen.'

'je moeder doet het vaak zat met doris en ernest, en er staat wel wat voor, ze kunnen er niet bij.'

'sure.' zucht ik

'wat is er?'

'beetje moe.'

'nu al? alles moet nog beginnen.' grinnikt hij en ik knik