{ Unicode }
မောင်ဟာ ပန်းဆိပ်စူးနေတဲ့
ပန်းသီးစိမ်းတစ်လုံး
Bus ပေါ်ကနေဆင်းပြီးပြီးချင်း အကိုရောက်နေပြီအထင်နဲ့ cafeဆိုင်ကိုရောက်အောင် အမြန်ပြေးရတယ် ။ အကိုကမြင်ရခဲတယ် အရိပ်ကလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့တော့ဖမ်းမိမှဖြစ်မယ် မဟုတ်ရင် ဝမ်ရိပေါ်လွမ်းရလွန်းလို့ သေတော့မှာ ။
"စောလှချည်လား"
ဆိုင်ထဲရောက်တော့ အကြောင်းသိနေတဲ့ waiter သူငယ်ချင်းက ဆိုင်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်း ဝမ်ရိပေါ်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးပြောလာတယ် ။ ရယ်ကျဲကျဲနဲ့သွားဖြီးပြလိုက်ပြီး အကိုထိုင်နေကြခုံကို ကောင်းကောင်းမြင်ရတဲ့ နေရာမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ ဖွားပြင်ပေးတဲ့မနက်စာကိုတောင်မစားနိုင်ဘဲ ဟန်ဟွားရဲ့ IG မှာတင်ထားတဲ့ To Cafe ဆိုတဲ့ပိုစ့်ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ဒီကို အမြန်ဆုံးရောက်လာခဲ့ခြင်း ။ အကိုကအမြဲတမ်း ဟန်ဟွားနဲ့တပူးပူးတတွဲတွဲ ။ တွဲနေတာလား သူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးလားတော့ ဝမ်ရိပေါ်မသိဘူး ။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဟွားရှိတဲ့နေရာမှာ အကိုလည်းရှိတယ်ဆိုတာတော့ ဝမ်ရိပေါ်သိတယ် ။
"ဘာစားပြီးပြီးလဲ ရိပေါ်"
မဖြေခင် ဝမ်ရိပေါ်ကနာရီကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သေးတယ် ။
"မစားတော့ဘူး အကိုကခဏပဲနေမှာလား ကြာကြာနေမှာလားငါမသိဘူး မှာပြီးမှအကိုကရောက်လာပြီးခဏလေးနဲ့ပြန်ထွက်သွားရင် မစားရဘဲနေမယ်"
"မင်းမလည်း ငါစိတ်ဆင်းရဲတယ်"
သူငယ်ချင်းရဲ့ ဝမ်ရိပေါ်အပေါ် ငြီးငြူသံကိုနားထောင်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဝမ်ရိပေါ်ကရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေတော့တာပါပဲ ။
"ကလင် ကလင်"
ဆိုင်ရဲ့ခေါင်းလောင်းသံလေးနဲ့အတူ စကားသံလေးတွေ ဝင်လာတယ် ။ စကားသံလေးတွေနဲ့အတူ အကိုရော..
"နင်ဒီဆိုင်မှာထိုင်တတ်တာငါအခုမှသိတယ် လျှိုထားတာကြည့်ဦး"
"အင်း"
အကိုကမယုတ်မလွန် အင်း တစ်ခွန်းတုန့်ပြန်ပြီး သူထိုင်နေကြနေရာမှာဝင်ထိုင်တယ် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိနေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ဆီ မျက်လုံးဝေ့ရင်းကြည့်လာတော့ ဝမ်ရိပေါ် အသက်ရှုအောင့်လိုက်မိတယ် ။
