Delta | Hyunin

Yeni bir sayfa açacağız

O günü olanlardan sonra hyunjinle o kadar fazla konuşmamıştım. Daha doğrusu kimse ile konuşmayı istememiştim. Eskiden hyunjin'in çocukluk arkadaşım olduğunu öğrenmiştim sonrasında ise annem başına gelecekleri bildiği için bayan Hwangdan bizim evlenmemiz için ricada bulunduğunu.

Bunlar ağır şeyler miydi? Pek sayılmaz. Sadece sebepsizce içime kapanmıştım. Bu durumun herne kadar bebeğimiz için kötü olduğunu bilsem de elimde değildi işte.

Yatakta bir otorafa bir bu tarafa dönüp duruyordum kalkmak için. Kocaman karnım buna izin vermiyordu ama.
Oflayıp uzanmaya devam ettim. Derin bir nefes alıp banyoda olan hyunjin'i beklemeye başladım. Bir tek o yardımcı olabilirdi.

Olduğum yerde beklerken kısa süre sonra belinde bornozuyla hyunjin çıkmıştı.Göğüsünden akan damlalar kasık bölgesinde birleşip kayboluyordu. Farkında olmadan yutkundum. Birlikte olmayalı çok uzun süre olmuştu ve bu durumda hyunjini bu şekilde görmek beni delirtmişti. Bakışlarımı suratına çıkarıp gülümsemeye çalıştım ve ellerimi kaldırıp yumruk yapıp bıraktım.

"Hyunjinn kalkamıyorum yardım eder misinn?"
Hyunjin halime gülmüş ve başıyla onaylayıp yanıma gelmişti. Beni tek hamlede kucağına almıştı. Hal böyle olunca kollarımı onun boynuna doladım. Hamileliğim zaafında her ne kadar biraz kendisini bozsa da yinede kasları gelişmişti. Beni rahatlıkla almasının başka bir nedeni olamazdı yoksa.

Kendimi biraz daha hyunjine yaklaştırıp dudaklarımızı buluşturdum. Bu kadar küslük yeterdi,her ne olursa olsun o benim eşimdi. Çocuğumunda babası.

Gözlerim kapanırken o da şaşkınlıktan ilk başta karşılık vermemiş sonrasında ise karşılık vermişti. Bir süre sonra nefessizlikten ayrılıp ona gülümseyerek baktım.

" Seni seviyorum deltam."

Deltam dememi sevdiğini biliyordum o yüzden ona hyunjin yerine deltam demeyi daha çok seviyordum. Hyunjin gülümseyip dudaklarını alnıma bastırmıştı.

" Bende seni seviyorum omegam."

Kalbimin hızlanmasıyla gülümsedim. Anneme çok şey borçluydum. Onun sayesinde şuan Kalbim hızlı atıyordu. Annem ben küçükken bile benim için en iyi olanı seçmişti.

Karnıma yediğim tekme ile acıyla inlerken hyunjinin kaşlarının çatıldığını görmüştüm. Acıdan gözlerim kapanırken hyunjine sarılı olan kollarımı fark etmeden sıkmıştım.

Hyunjin yatağa otururken bende otomatik olarak bende oturmuştum. Acım gittikçe artıyordu. Hyunjinin bunu farketmemesi imkansızdı. Ellerini karnıma koyup okşuyordu, normalde işe yarardı ama şuan işe yaramıyordu.
Acıyla inleyip konuştum.

"H-hyunjin bebeğimiz geliyor!" Nerdeyse çığlık atarak söylediğim cümlem sonrasında kapı açılmıştı,içeriye gelen yejiydi. Yeji şok olmuş şekilde bakarken hyunjin bağırmıştı.

"Yeji! Hemen doktor çağırıyorsun!"

Yeji kendine gelmiş ve hızla başını sallayıp odadan çıkmıştı. Hyunjin ise sanki az önce bağıran o değilmiş gibi bana dönmüş ve naif sesle konuşmaya başlamıştı.

" Geçecek meleğim,bebeğimiz doğacak ve yeni bir sayfa açacağız." Başımla onaylayıp başımı boynuna gömdüm.Ne kadar canım acıyor olsa da belki de kokusunu içime çekersem biraz hafiflerdi. Fakat nafile bir çözüm arayışıydı, acım daha da artarken omzuna göz yaşlarımı bıraktım bu kadar acı çok fazlaydı.

Kapının gürültülü bir şekilde açılmasıyla daha sıkı sarıldım hyunjine gitmesini istemiyordum.

" G-gitme lütfen." Hyunjin sırtımı okşayıp başıyla onaylamıştı. Beni yatağa uzandırmıştı. Sıkıca elini tutarken elime öpücük kondurmuştu.