THE COLD-HEARTED NERD KIDNAPPED BY THE MAFIA LORD (COMPLETED)

CHAPTER 15

Chapter 15

VINCENT SANTIAGO POV

Malakas kung sinuntok ang pader sabay kuyom ng dalawa kung kamao. Pilit kung pinapakalma ang sarili ko pero hindi ko magawa dahil nangingibabaw parin sa akin ang galit.

Galit para sa sarili at Galit para kay Richard.

Bakit ko pa kasi pinatagal ang lahat kung sa huli, ganito rin pala ang kahahantungan nito. Kung sana noon paman kumilos na ako para hulihin namin ito, pero pina'abot kulang ng ilang taon at sa dulo kami ang naunahan.

D*mn!

"Vincent! Huminahon kanga!" Madiin na saad ni vil sa akin. Huminga muna ako ng malalim bago ito tignan ng malalim. "You can't understand me oxford! You can't!" Diin ko rito para tumawa ito ng pagak.

Ang mga kaibigan ko naman ay nanatiling tahimik sa gilid, walang nagsasalita, lahat naka tikom at nakayuko. Simula ng nalaman nilang bumalik na ang ala-ala ko ay nabigla sila pero nagpapasalamat nadin, ganon parin ang pakikitungo nila kagaya ng pakikitungo nila nong panahong isip bata palang ako. Siniwalang bahala ko nalang at kung ano ang pakikitungo ko sa kanila nong hindi pa ako naging ISIP BATA ay yun na yun.

"Naiintindihan kita vincent! Pwedi bang huminahon ka Jan! Hindi yan makakatulong kung mangingibabaw sayo ang galit! Baka mag desesyon ka na naman ng bigla-bigla!" Malamig nitong anas sa akin at pinanlilisakan ako nito ng mata.

"Ha! And now you want me to calm---" naputol ang sasabihin ko dahil pinutol nito. "Kumalma ka! Think vincent think! Kung magpapadala ka dahil sa Galit mo ngayon! Baka masira LAHAT ng pinaghirapan mo!" Pag papa-intindi nito sa akin.

Huminga ako ng malalim at bumuga ng hangin. Hsssst! Nakaka pagod mag-isip sa totoo lang, kung pwedi palang na hindi mag-isip ay ginawa kona sana.

Hindi ko alam kung ano ang uunahin ko, hindi ko alam kung saan ako magsisimula, dahil mula nong nawala ang ala-ala ko ay marami ng nangyayari, alam ko dahil nararamdaman ko at nakikita ng dalawa kung mga mata ang mga nangyayari noon, pero siniwalang bahala ko lang dahil nga wala akung maa-lala noon, at ngayon na bumalik na ang ala-ala ko ay mas lalong maraming problema ang dumating.

Alam kung ginagawa ng mga kaibigan at ng mga butler nila lahat ng makakaya nila para tulungan ako noon, pero hindi yun naging sapat, marami paring naka-abang na trahedya at ang ginagawa nila ay ang protektahan ako.

Malaki ang pasasalamat ko sa kanila, dahil hindi nila ako iniwan at pinabayaan nong panahong naging ISIP BATA ako, inalagaan at pino-protektahan nila ako laban sa mga kalabang gusto akung mamatay.

"Sa sobrang gulo, maski ako ay hindi ko maintindihan" mahinang anas ko at pumikit.

"Hindi mo talaga maiintindihan vincent, dahil hindi mo kami hinahayaang tulungan ka." Naiiling na anas ni Kurt sa akin. "Look vincent! Were here for you, you can ask our help to helped you! If you can't handle or it's needed! Tutulungan ka namin, di ka nag-iisa sa laban, nandito kami ng mga kaibigan mo" Singit ni noah.

Tinignan ko lang sila at sinabunutan ang buhok ko dahil sa gulo.

Sobrang naguguluhan ako sa lahat ng nangyayari ngayong bumalik na ang lahat ng ala-ala ko. Hindi ko alam kung ako ang uunahin ko, hindi ko alam kung saan ako mag sisimula dahil sa naka patong-patong lahat ng problema. Sobrang hirap palang mawalan ng ala-ala ang isang tao dahil maraming mangyayaring hindi mo inaasahang mangyari.

Una, hindi namin nahanap at nakita ang tunay kung ama sa islang sinabi noon ni tito Raymond sa akin bago sila namatay. Wala na sila doon ng dumating kami. Hindi namin alam kung saan na naman ito tinago ni Richard para di namin ito makita.