BERCESTE

27.Bölüm "Elveda!"

Bölüm şarkısı: Manuş Baba - Bu havada gidilmez

Selamm!!!

Bölüm geldiii:)

Nasılsınız :)

Tatil nasıl gidiyor :))

Kitabı tanıdıklarınıza tavsiye ederseniz çok sevinirim bir de beni takip edip kitapla ilgili güncellemelerden ilk siz haberdar olabilirsiniz:))

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ;))

Bu arada sezon finaline son 3 bölüm:))

İyi okumalarrr:))

-Lara'nın Ağzından -

Telefonumda ki şarkının bitmesiyle gözlerimi açtım. Dün sahilden geldikten sonra direk uyumuştum. Dinlenmeye çok ihtiyacım vardı. Şu an saat nerdeyse akşam on bir olmuştu. Evde yalnızdım. Mira ve Aras gecenin bu saatinde Araf'ı gezdirmeye çıkmışlardı.

Bende sıkılıp Denizlere gitmeye karar verdim. Telefonumu almadan evden çıktım. Deniz sanki beni bekliyormuş gibi kapıyı açtı. Ona gülümserken o hızla bana sarıldı. Hâlâ kapıda sarılırken ilk konuşan ben oldum.

"Hayırdır yollarımı mı gözlüyorsun?" Zoraki gülerek ondan ayrıldığım da o da gülerek bana baktı. İçimde büyük bir sıkıntı vardı. Kalbimin sıkışmasına neden olan bu sıkıntı umarım yanlış bir histir.

"Kalp kalbe karşı be güzelim. Bende seni özledim size geliyordum. Sen geldin! Hadi gel içeri geçelim." Diyerek elimden tutup beni içeri soktu.

"Ee ne yapıyorsun?" Dediğim sırada bıkkınlık ile konuştu. Gözlerinde yorulmuş bir ifade de vardı.

"Valla senin o deli Mira'nın evde çıkarmış olduğu savaş sonrası çıkan dağınıklığı topladım. Yani eve bomba atılsa bu kadar dağılabilir." Küçük bir kahkaha attığımda bana gözlerini devirdi.

"Anlattı neler olduğunu! Aras kaşınmış ama! Mira'nın tersi pistir. Bunu artık öğrenmiş olması lazım!" Ben alışıktım onun deliliklerine ama Aras daha yeni alışıyordu. Daha gördüğü hiç bir şeyde neyse!

"Sağ olsun çilesini ben çektim. Evin halini görsen var ya! Canım çıktı temizleyene kadar!" Şu an Deniz'i elinde süpürge ile hayal ettim de baya komikmiş ya.

"Bu daha hiç bir şey! Mira'nın damarına biraz daha bassaymış neler olabilirmiş ben hayal etmek istemiyorum. Sivas'ın altını üstüne getiriyordu. Sen evden bahsediyorsun." Ben Mira kadar deli ve atarlı değilim ama yani çok fazla sinirlenirsem biraz delirebiliyorum.

"Ya alt tarafı kıskanmış ne var bunda! Hadi kızın yüzünü dağıtıyorsun orası tamam ama evden ne istiyorsun be yengem. En sevdiğim biblolarımı kırmış ya. Dış kapıyı kırdığını hiç söylemiyorum bile. Hayır anlamıyorum dışardan gören minicik kız sanar. Kapıyı nasıl kırdı anlamıyorum ya." Yani normal Mira olduğu için şaşırmıyorum.

"Dua et Aras'ın bir yerlerini kırmamış! Hem o kadar merak ediyorsan söyle Mira'ya senin üzerinden göstersin nasıl kırdığını." Deniz ellerini havaya kaldırarak konuştu.

"Aman aman kalsın! Yani bir daha Mira kıskanacağı zaman Aras onu evden uzak bir yere götürsün. Evde kırılacak daha bir şey kalmadı. Mutfaktaki eşyalar da bize kalsın en azından." Diyerek güldüğünde ben de güldüm.

"Siz Mira'yı kızdırmayın o zararsızdır merak etme ısırmaz!" Bu sefer daha çok güldük. Ah uzun zaman sonra böyle gülmek iyi geldi.

"Isırmıyor zaten yumruğu tekmesi ne varsa öyle dalıyor adama." Gülmekten çenem ağrıdı artık. Biraz daha oturduktan sonra ikimizde sıkılmaya başladık.