BERCESTE

4.Bölüm "Veda!"

Bölüm şarkısı : Emre Kaya - Teşekkür ederim

Selamm...

Yeni bölüm ile karşınızdayım...

Umarım beğenirsiniz...

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...

Satır arası yorumlarınızı da bırakırsanız çok sevinirim çünkü tepkilerinizi merak ediyorum..

Bir de okumaların ve oyların az olduğunu düşünüyorum lütfen tanıdıklarınıza tavsiye ederseniz çok sevinirim..

Bu arada kitap nasıl gidiyor ?

- Mira'nın Ağzından -

Lara'nın bir sözü vardır . " Sen ne kadar kaçmak , uzak durmak istersen , o her neyse gelir ve seni bir şekilde bulur ." Ben hep saçma bulmuşumdur ama ne kadar doğru olduğunu şimdi anladım .

Ben ne kadar Aras ' tan uzak durmak istesem de bir şekilde beni buluyordu . Nasıl bulduğuna dair hiçbir fikrim yok . Ama buluyor ve bulduğu zaman beni sinirlendirmenin bin türlü yolunu biliyor . Ona güvenmiyorum . En azından içimde ki hisler böyle söylüyor ve ben içimdeki hislere ne pahasına olursa olsun güvenmek istiyorum . Benim kalın surlarım var ve bu surları onun aşmasına izin vermeyeceğim .

Ben böyle düşünürken Aras hala benim önümden çekilmemişti . Nerdeyse bir on dakikadır böyleydik . Göz göze bakmaktan ne o geri adım atıyordu ne de ben . Aras'ın gözlerinde anlam veremediğim bir pişmanlık ve bir hüzün vardı . Bakışlar bir insana her şeyi anlatır ya . Ben sadece bakışlarından bu anlamı çıkarmıştım .

Ben bir insanı hayatıma almadan önce bakışlarına bakarım ve onun bakışları bilmiyorum çok farklı şeyler anlatıyordu . Bir sürü duygu aynı anda hissediyormuş gibi . Ama en çok da pişmanlık duygusunu görüyordum . Ama neden pişman olsun ki ? Umarım bu karşıma çıkmalar falan sadece bir tesadüftür . Umarım bu da son karşılaşmamız olur .

Kendimi ona kaptırmak istemiyorum..
Beni üzeceğini biliyorum . Bunu bile bile onu surlarımdan içeri alamam . Daha fazla böyle durursak aklımı karıştırabilir bunu istemiyorum .

Ama o kadar güzel bakıyordu ki bana kendimi ona bağlanmış gibi hissettim bir an . Mavi gözlerim de bu karanlıkta onun kahvelerinin yansıması vardı . Buna emindim . Bana bakışları ile anlattığı duyguları bir yana sanki bana muhtaçmış gibi bakıyordu . Ben olmasam olmaz gibi..
Bir an benden çevrilmeyen iki kahveyi alıp eve götürmek istedim . Ne diyorum ben ya ! Kendine gel kaptırma kendini..

Artık bu yakınlaşmaya bir son vermeliydim . Artık bir hesap sormalıydım . Zaten peşimdeki adamlarda çoktan geçip gitmişti . Gözlerinden gözlerimi çekip ellerimle göğsünden ittim . Çok güçlüydü bir an itemeyeceğimi sansam da . Bir kaç adım gerilemişti . Bende hemen konuşmaya başladım .

" Artık bana bir açıklama yap istersen ? Her gittiğim yerde karşıma çıkıyorsun . Sapık falan mısın ya sen ?" Diye çıkıştığımda yandan bir gülüş attı .

" Sapık mı ? Hatırlatırım ben Süpermen'im ! Baktım zor durumdasın gelip bir kurtarayım dedim . Kötü mü yapmışım !" Süpermen'miş ! Kahramanlığın batsın senin .

" Ben senden yardım istediğimi hatırlamıyorum ama onu ne yapacağız ." Ben bu zamana kadar kendim geldim o yanımda yoktu . Bu saatten sonrada yardımına ihtiyacım yoktu .

" Buradan bakınca yardıma ihtiyacın varmış gibi duruyordu ." Her kızın yardımına koşuyor muydu bu ? Aman bana ne ya ben dışında bütün kızlara yardım edebilir .