BERCESTE

12.Bölüm "Gülüşünde Kaybolmak!"

Bölüm şarkısı: İkilem - Kaybolurum Gülüşünde

Yeni bölüm geldi :)

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın:)

Tanıdıklarınıza tavsiye ederseniz çok sevinirim:)

Desteklerinizi bekliyorum :)

Bu arada bu bölüme sınır koyacağım demiştim. Bölümün sonunda yazıyor . Ama buraya da yazayım...

20 OKUMA - 10 OY - 20 YORUM

Herkese iyi okumalar :)

- Mira ' nın Ağzından -

Beyaz elbisem ve rüzgarda uçuşan saçlarım ile uçurumun kıyısında otururken arkamda hissettiğim hareketlilik ile ayağa kalktım . Hiç bir tepki dahi vermeden arkamı döndüm . Lara kızarmış gözleri ile bana bakıyordu .

" Mira nereye gidiyorsun ? Hayallerinden vazgeçip beni de tek başıma bırakarak nereye gidiyorsun . Korkak mısın sen ? Lütfen gitme . Bu sen değilsin . Hadi gel ne olur gel ! Sen kaçmazsın sen savaşırsın ." Dediğinde tam bir adım atmıştım ki Lara bir anda kayboldu . Sonra biraz ilerimde duran beden ile gözlerim onun kahveleriyle buluştu . Asla vazgeçemeyeceğim kahveler . Bakmaya doyamadığım kahveler .

" Ben seni yeni buldum Afra . Annem den sonra seni de kaybedemem . Sen benim her şeyimsin . Her şeyi başlamadan bitiremezsin . Bizim hikayemiz daha yeni başlıyor . Ben seni asla bırakmam . Eğer gidersen peşinden gelirim . Beni düşün aileni düşün Gitme ." Bir anda onunda kaybolmasıyla afalladım .

Gitme sesleri aklımda dönüp duruyor kulaklarımda çınlıyordu .

Gitme gitme gitme...

Bir anda yerimde sıçrayarak gözlerimi açtım . İlk karşılaştığım şey beyaz bir tavan , sonra gözlerimi biraz daha aşağıya indirdiğim de Aras ile karşılaştım . Elimi tutmuş ağlıyordu . Başını da önüne eğdiği için hala uyandığımı fark etmemişti .

" Mira ben sana bu kadar alışmışken ne olur gitme . Annem gibi sende gidemezsin ." Dediğinde tebessüm ettim ve konuşmaya çalıştım çünkü yaram nefes alırken bile canımı acıtıyordu ama dayanılmaz bir şey değildi .

" Merak etme kimseyi bırakmaya niyetim yok ." O ise kafasını kaldırmadan konuştu . Uyandığımı hala anlamamıştı .

"Gerçekten mi ?" Ay bir de cevap veriyor ya ? Gerçekten o kadar üzüldü mü yani ?

" Gerçekten ." O sonunda benim uyandığımı anlamış olacak ki hızla ayağa kalktı . Hızla konuşarak bir o yöne bir bu yöne gitmeye başladı .

" Uyandın ! Uyandın ! Sonunda . Allah'ım şükürler olsun . Eğer gitseydin mahvolurdum . Annemden sonra seni bulmuşken kaybetmek . Bizim daha seninle hikayemiz yeni başlıyor . Hem sen neden benim önüme atlıyorsun . Kurşun yemesi gereken biri varsa o da benim . Bir daha seni bana hasret bırakacak bir şey yapma . Sen orda ölüm kalım mücadelesi verirken ben bin kez öldüm . Ya ben hala burada duruyorum gidip doktora , Lara ' ya falan haber vereyim ." Diyerek hızla odadan çıktığında bende bu endişesine güldüm . Dışardan bakınca gerçekten çok komik duruyordu .

Gerçekten benim için bu kadar endişelenmiş miydi ? Daha önce ailemden başka hiç kimse beni bu kadar önemsememişti . İlk defa başka biri tarafından düşünülmüştüm . Bu benim için çok değerli .

Benim kendi canımı hiçe sayarak Aras'ın önüne atlamam . Ona bir şey olma düşüncesinin beni yiyip bitirmesi . Onun canının yanması yerine benim canımın yanmasını istemek . Onu gözünden bile sakınmak .