၇
အစိမ်းရောင်သစ်ရွက်ပုံစံမျိုးစုံသည် အဝါဘက်သို့လွင့်ချင်နေပြီ ။
နွေရာသီကာလသို့မကြာခင်ကူးပြောင်းတော့မည်။ လွန်လေပြီးသော အချိန်များ၌
နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်များအတွင်း ကျွန်မသူ့ကိုမျှော်နေခဲ့ဖူးသည်ဟု ဆိုလျှင် လိမ်လည်ရာကျမလား ။ အမှန်တော့ ဒါက လိမ်လည်မူပါပဲ ။ ကျွန်မသူ့ကိုဘယ်သောအခါကမှမမျှော်လင့်ဖူးခဲ့ ။ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်များသာမက ဘယ်အချိန် မည်သို့သောအချိန်မှာမှ သူကျွန်မရှေ့သို့ရောက်ရှိလာဖို့ မမျှော်လင့်ဖူးခဲ့ ။
အမှန်တရားများသည် ထုတ်ပြော၍မကောင်းလှသဖြင့် သူ့ကိုစောင့်နေခဲ့ရပါသည်ဟုသော အလိမ်အညာကိုသာ ထုတ်ပြောခဲ့ရသည်။
အဲ့ဒီ့အချိန်တုန်းကတော့
ကျွန်မက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်
သိပ်ချစ်တယ်လေ ။
အခုတော့ ကျွန်မထက်ပိုချစ်ရမဲ့သူရှိနေပြီဖြစ်သည်။ အရောင်ပြောင်းတော့မည့် သစ်ရွက်တွေကို ငေးကြည့်နေခြင်းအား ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အနီမှအစိမ်းရောင်အဖြစ်ပြောင်းသွားသည့် မီးပ္ပိုင့်ကိုတစ်ဆက်တည်းကြည့်လိုက်၏ ။သမီးလေးရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်လိုက်ရင်း လမ်းရဲ့တစ်ဖက်ကို လူကူးမျဥ်းကျားပေါ်ကဖြတ်၍ ကူးသွားခဲ့သည်။
လူကူးမျဥ်းကျားတစ်လျှောက်
သမီးလေးရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်းမှ
လမ်းတစ်ဝက်တွင် ယောင်ယမ်းပြီး သမီးရဲ့လက်ကိုလွှတ်ချမိလိုက်သည်။
သူမ ဘာများတွေးခဲ့တာပါလိမ့်။
သမီးလေးကို ဘာလို့များ လက်လွတ်လိုက်ဖိူ့စဥ်းစားခဲ့ရတာပါလဲ ။ ဘာကြောင့်များ...ဘာကြောင့်များ သူပြန်လာရင် သူမရဲ့သမီးလေးကို သူ့ဆီပြန်ပေးလိုက်မည်ဟု တွေးမိတာပါလဲ ။
လက်ကိုလွှတ်ချခံလိုက်ရသည့်သမီးလေးသည် သူမကို ပြူးကျယ်သောမျက်လုံးများဖြင့် မော့ကြည့်နေခဲ့သည်။ ကြောက်လိုက်တာ။
သမီးလေးရဲ့ဒီအကြည့်တွေကိုကြောက်လိုက်တာ။
==============
၇
အစိမ္းေရာင္သစ္႐ြက္ပုံစံမ်ိဳးစုံသည္ အဝါဘက္သို႔လြင့္ခ်င္ေနၿပီ ။
ႏြေရာသီကာလသို႔မၾကာခင္ကူးေျပာင္းေတာ့မည္။ လြန္ေလၿပီးေသာ အခ်ိန္မ်ား၌
ႏြေရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္မ်ားအတြင္း ကြၽန္မသူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနခဲ့ဖူးသည္ဟု ဆိုလွ်င္ လိမ္လည္ရာက်မလား ။ အမွန္ေတာ့ ဒါက လိမ္လည္မူပါပဲ ။ ကြၽန္မသူ႕ကိုဘယ္ေသာအခါကမွမေမွ်ာ္လင့္ဖူးခဲ့ ။ ႏြေရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားသာမက ဘယ္အခ်ိန္ မည္သို႔ေသာအခ်ိန္မွာမွ သူကြၽန္မေရွ႕သို႔ေရာက္ရွိလာဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ဖူးခဲ့ ။
အမွန္တရားမ်ားသည္ ထုတ္ေျပာ၍မေကာင္းလွသျဖင့္ သူ႕ကိုေစာင့္ေနခဲ့ရပါသည္ဟုေသာ အလိမ္အညာကိုသာ ထုတ္ေျပာခဲ့ရသည္။
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့
ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
သိပ္ခ်စ္တယ္ေလ ။
အခုေတာ့ ကြၽန္မထက္ပိုခ်စ္ရမဲ့သူရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ အေရာင္ေျပာင္းေတာ့မည့္ သစ္႐ြက္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနျခင္းအား ရပ္တန့္လိုက္ၿပီး အနီမွအစိမ္းေရာင္အျဖစ္ေျပာင္းသြားသည့္ မီးပၸိုင့္ကိုတစ္ဆက္တည္းၾကည့္လိုက္၏ ။သမီးေလးရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္လိုက္ရင္း လမ္းရဲ႕တစ္ဖက္ကို လူကူးမ်ဥ္းက်ားေပၚကျဖတ္၍ ကူးသြားခဲ့သည္။
လူကူးမ်ဥ္းက်ားတစ္ေလွ်ာက္
သမီးေလးရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္းမွ
လမ္းတစ္ဝက္တြင္ ေယာင္ယမ္းၿပီး သမီးရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ခ်မိလိုက္သည္။
သူမ ဘာမ်ားေတြးခဲ့တာပါလိမ့္။
သမီးေလးကို ဘာလို႔မ်ား လက္လြတ္လိုက္ဖိူ႕စဥ္းစားခဲ့ရတာပါလဲ ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား...ဘာေၾကာင့္မ်ား သူျပန္လာရင္ သူမရဲ႕သမီးေလးကို သူ႕ဆီျပန္ေပးလိုက္မည္ဟု ေတြးမိတာပါလဲ ။
လက္ကိုလႊတ္ခ်ခံလိုက္ရသည့္သမီးေလးသည္ သူမကို ျပဴးက်ယ္ေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေၾကာက္လိုက္တာ။
သမီးေလးရဲ႕ဒီအၾကည့္ေတြကိုေၾကာက္လိုက္တာ။
