The Lost Reaper

Chapter Seven

"What took you so long?" galit na bungad sa akin ni Kenjie.

"I'm sorry, master."

"Get on the car!"

Gaya ng sabi niya ay pumasok na nga ako sa kotse. I sat on the driver's seat kasi ako yung magmamaneho. Malamang. We drove off to God-knows-where. The thing is, hindi sinabi sa akin ni Kenjie kung saan kami tutungo. He only gave me directions on where to turn. Ganun lang. Maybe he's still mad at me for pushing him. I admit, I was wrong. I feel guilty about it. But I should know my limits, right? Kahit gaano ko pa siya kagusto, alam naming may limitasyon.

"Stop the car."

Gaya ng sabi niya. Inihinto ko yung sasakyan sa gilid ng kalsada. Una siyang bumaba at saka naman ako sumunod. Napatingala ako sa hinintuan namin. Malaki yung gate at base sa pagmumukha nito, ito ay paaralan. Inabandona na nga lang.

"Anong gagawin natin dito?" tanong ko habang nakatingala pa rin.

He scoffed. "Remember, you are my reaper only. It doesn't concern you kung bakit tayo nandito."

Agad niya akong tinalikuran at direchong pumasok sa gate. Buti nalang hindi ito nakalock. Napabusangot nalang ako. Namimilosopo na.

Sinamaan ko siya ng tingin kahit nakatalikod na siya. Napairap nalang ako at sumunod sa kanya. Bayaan mo na, Hee. Kasalanan mo naman.

Pagkapasok ko pa lang ay nagsitindigan na ang mga balahibo ko. Sobrang eerie. Hindi naman ako matakutin pero feel ko may mga naliligaw na kaluluwa sa paaralang ito.

"Are you scared, my reaper?" bahagyang lumingon sa akin ni Kenjie.

"Nope! Why would I be?" I lied.

He smirked and continued walking. Bagsak-balikat ko siyang sinundan. Noon ay tinatawag niya ako sa pangalan kapag kaming dalawa lang.

I followed him until we entered a building. Pumasok kami sa isang bakanteng classroom na nasa pinakasulok. Noong una akala ko pa bakante pero nagkamali ako kasi may mga tao pala sa loob. Hinanda ko yung sarili ko. Kukunin ko na sana yung baril ko pero pinigilan ako ni Kenjie.

"Easy, reaper. We didn't come here para gumawa ng gulo. But I still want you to be cautious. They may be hiding something on their sleeves. Huwag ka lang pahalata," he said without looking at me.

Tumango ako kahit hindi niya nakikita at kinalma yung sarili. Tuluyan na nga kaming nakapasok sa silid sa ikalawang palapag. Doon kami hinarap ng tatlong lalaking naka-tux. Nagmumukha silang men in black.

"Bishop," yuko nung isa. "We finally meet."

"I'm not here for chit-chats," he snapped. "Where is the package?"

Kenjie is never the kind guy. Ma-attitude talaga siya na para bang may regla araw-araw. Palaging mainit ang ulo.

Napalingon sa akin yung lalaki at bumulong sa tabi habang hindi pa rin humiwalay yung tingin sa akin. Kenjie turned to me as well pero tinaasan niya lang ako ng kilay bago ibinalik yung tingin sa kausap niya.

Attitude talaga.

"We cannot go on with her presence," turo niya sa akin.

"She's my reaper and she will stay with me."

"We will not do anything wrong to you. Nandito lang kami to do business. We play no dirty tricks."

"She stays because it is her resposibility, not because I'm afraid for you to kill me. Pero kung 'yun ang dapat gawin para maipatuloy ang transaksyon natin then okay."