Remember ME
19.11.2021 & 4:25 pm
___________________________
" အဟွန်း အဟွန်း ,... "
ဂျီမင်းနေရခက်စွာ ချောင်းဟန့်လိုက်လေသည်
ဘာလို့ဆိုသူ့ရှေ့တည့်တည့်မှာထယ်ယောင်းက
သူ့အားသေချာစိုက်ကြည့်နေတာကြောင့်သာ
" မင်း ! ငါနဲ့အရင်ကမြင်ဖူးလား "
" ဟမ်း "
" မင်းနာမည် ! ငါရင်းနှီးနေတယ် "
သူ့မျက်နှာနားကိုတိုးကပ်လာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျီမင်းပါးပြင်ထပ်ပန်းနုရောင်သန်းလာလေသည်
လေညှင်းတိုက်ခတ်မူ့ကြောင့်ဝဲသွားတဲ့နှဖူးထပ်က
ဆံသားအချို့နဲ့အညိုရောင်စိတ်လူပ်ရှားရာနယ်မြေ
" ဟို...ထယ်ယောင်း ..နောက်ကိုနည်းနည်းဆုတ်လို့ရမလား "
" အဟွန်း ! အဟွန်း "
သူ့စကားကြောင့်ထယ်ယောင်းနောက်ကိုဆုတ်သွားလေသည်
" Sorry "
ဂျီမင်းလဲထယ်ယောင်းနောက်လိုက်သာလိုက်လာတာ
တကယ်ကဘာမှပြောစရာလဲမသိတာမို့နေရတော်တော်ခက်
နေလေပြီဖြစ်သည်
" ဟိုပြောစရာလဲမရှိတာမို့ငါပြန်တော့မယ်နော် "
ဂျီမင်းဆေးထုတ်လေးကိုပိုက်ကာ ထပြန်ဖို့ပြင်ချိန်
" နေအုန်း "
ခြေလှမ်းတွေကအမိန်ကိုနားခံစွာရပ်သွားပြန်သည်
" နောက် ငါ့နဲ့လာမရူပ်နဲ့တော့မင်းကြောင့်အာရုံ
နောက်ရပေါင်းများပြီ "
" တောင်း ! တောင်းပန်ပါတယ် "
သွာမယ်ပြင်နေတာသူပေမဲ့တကယ်ထထွက်သွားတာ
ထယ်ယောင်းပေ
" မင်းတွက်ငါကအရူပ်လိုဖြစ်တည်မူ့မျိုးလား
ထယ်ယောင်း "
ဂျီမင်းခေါင်းလေးငုန့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်
ဟုတ်တာပေါ့လေ
သူကဒိကျောင်းကကျောင်းသားတိုင်းတွက်အရူပ်ပေါ့
စာတော်လို့သာ သူ့ကိုဒိကျောင်းထားပေးတဲ့အလှူရှင်ရှိပေမဲ့
တကယ်တော့ဒိလိုနေရာကသူနဲ့လားလားမှမဆိုင်
