Remember ME
___________________________
" ယောင်း မနက်က ငါ့ယူလာတဲ့ ပီကယ်ဘူးကော "
သူနဲ့ထယ်ယောင်း rehearsal လုပ်တဲ့နေရာကိုလာခဲ့ကြချင်း
မန်နေဂျာအကိုကော ပါလေသည်
Elevator ထဲ၌
" အဲ့တာ ... "
" အဲ့တာ ဘယ်မှာလဲ စားမလို့ယောင်းရဲ့ "
" ဂျီမင်းနဲ့ထယ်ယောင်းပြန်တည့်သွားကြပြီလား
လာတဲ့နေ့တုန်းကလိုမဟုတ်တော့ဘူးပဲ "
သူတို့နှစ်ယောက်နောက်က မန်နေဂျာပြောသောစကားကြောင့်
နှစ်ယောက်လုံးပြောလက်စတွေရပ်သွားကာ
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ဂုတ်ပိုးပွတ်သပ်နေလေသည်
" ဒါနဲ့ ထယ်ယောင်း ကိုဂျီမင်းမူးပြီး နမ်း ! "
" Hyung !!!!!!!! "
ဂျီမင်းထအော်လိုက်တာကြောင့် မန်နေဂျာအကိုလဲ
ရင်ဘတ်ပေါ်လက်လေးတင်ကာ ရင်ခုန်သံ
အစီစဉ်ကျအောင်ဖြေသိမ့်ရတော့သည်
" ကျွန်တော်နားညီးတယ် "
ဒါပဲပြောကာ သူပုံစံတိုင်း Elevator ထဲကထွက်သွားသော
ထယ်ယောင်း
" အဲ့တာမင်းကြောင့်ဂျီမင်း ! ဖြေးဖြေးအော်တာမဟုတ်ဘူး
ဟိုက ကိုယ်ကြီးကျယ်ဟာကို မသိတာလဲမဟုတ် "
"အာ ...ထယ်ယောင်း !"
" ဟမ်း ! ဘယ်မှာလဲ "
ဂျီမင်းမန်နေဂျာအကိုအားစကာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး
ထယ်ယောင်းနောက်တိတ်တိတ်လေးလိုက်သွားလေသည်
" ငါ့ကိုသူသူငယ်ချင်းကိုမထိနဲ့ဆိုပြီးပညာပြသွားတာ "
မန်နေဂျာအကိုလဲမနိုင်စိန်နှစ်ယောက်ကြားညှပ်နေလေပြီ
3 နာရီကြာ rehearsal တိုက်ပြီးတဲ့နောက္မှာ
နောက်နှစ်ရက်နေရင် စမဲ့ Fashion show လေးဟာ
ပြီးပြည့်စုံနေတော့လေမည်
........
" ဘယ်မှာများလဲ...သူ . "
