Remember ME
___________________________
အထိအတွေ့..အထိအတွေ့တွေ
" အွန့်..!,"
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအိမ်ထဲကို
နမ်းရပ်သား ၀င်လာခဲ့လေသည်
ထယ်ယောင်း ခြေထောက်နဲ့ တံခါးကိုကန်ပိတ်လိုက်ကာ
လက်တွေက ကိုယ်ငယ်လေးအား
ပင့်ဖတ်ကာ ကျောပြင်ငယ်လေးစဉ် နယ်မြေ
ကျူကျော်ကာ ချော့မြူမိသည်
" အွတ် ! ! ယောင်း... "
" ကိုယ့်နာမည်ကိုမခေါ်နဲ့ ဂျီမင်း ကျေးဇူ့ပြု့ပြီး "
" အဲ့ဆို လွတ်တော့ !! "
ထယ်ယောင်း သူ့အား စာကြည့်စာပွဲပေါ်တင့်လိုက်လေသည်
" မင်းစိတ်ဆိုးလား "
" ဟမ်း "
အမူတောင်ပြေသွားလေသည် အခြေအနေတွေက
မတားရင်မတားသလို
ပတ်ပတ်စက်စက်ချစ်ပစ်တော့မှာမို့
ဂျီမင်းဘာမှပြန်မပြောပဲသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမို့
သူ့ဂျီမင်း ပါးတစ်ဖတ်ကိုအုပ်မိုးကိုင်ကာ
နူတ်ခမ်းနား တိုးကပ်သွားတော့
သူ့ရင်ဘတ်ကို လာတားသော လက်လေး
သူ့လက်တားလိုက်တားလိုက်တာနဲ့ ထယ်ယောင်မျက်၀န်း
တွေသည် သူထံစိုက်ရောက်လာလေသည်
မဖြစ်ဘူး ...
ထယ်ယောင်းဘာစကားမှမဆိုပဲသူ့ကိုဒိတိုင်းစိုက်ကြည့်
နေတာနဲ့တင်သူ့မှာအကုန်ပြိုလဲချင်နေပြီ
" ယောင်း... "
" အွန်း "
ခေါင်းအသာယာ ခါပြလိုက်တော့
" အွန်း...ကောင်းကောင်းအိပ် ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုအုန်း "
သူ့အား ထားခဲ့ကာ
အခန်းထဲကအလောတကြီးပြန်ထွက်သွားသော
ထယ်ယောင်း
" ယောင်း ! နေ..အုန်း "
သူလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ သူ့အားပြန်လှည့်ကြည့်သော
အကြည့်တွေကတကယ် ခံနိုင်စရာ
အစွမ်းအစတို့မရှိ
