Remember ME
___________________________
" မဖြစ်ဘူးနော် ယောင်း …"
" ရှူး..တိုးတိုးနေလေ "
သူထယ်ယောင်းလက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ
ကျောနောက်္မှာသေချာနေရာယူထားလေသည်
" ရပြီ "
သူတို့နှစ်ယောက်လုံး မန်နေဂျာအကိုအလစ်မှာ သေသေချာချာလုံလုံခြုံခြုံ၀တ်ကာ
ကလက်စ် ကိုခိုးထွက်မို့ပြင်နေချင်းသာ
" ဟေးးးးးဟေးးးးးကင်ထယ်ယောင်း ! ! "
" ပြေး !!!!!"
ထယ်ယောင်းဂျီမင်းလက်ကိုဆွဲကာ ပြေးထွက်လေတော့သည်
" ယောင်း... "
" ပြေး ..."
ဂျီမင်းရယ်နေခဲ့တယ် ရယ်နေခဲ့ပါတယ်
အနက်ရောင် jacket အကျီကိုယ်စီနဲ့ခက်္မိုက္မိုက်
ကောင်လေးနှစ်ယောက်သည်
Hotel ထဲကနေပြေးထွက်လာလေသည်
" ဟူး..ရပ်တော့ မလိုက်တော့ဘူး "
" အသက်ငယ်ငယ်လေးရှိသေးဝာာကိုအမောမခံနိုင်ဘူးလား
ဂျီမင်း "
" မင်းတော့ငါ့ကိုဆိုးသွမ်းတက်လာအောင်
သင်ပေးနေသလိုပဲ "
သူစကားကြောင့် ထယ်ယောင်း မျက္နှာတည်သွားကာ
လက်တွေကိုဘောင်ဘီအိတ်ထဲ
လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး
" ဆိုးဖူးလား "
" ဟမ်း "
" မင်းကိုယ့်ကိုဘယ်လိုထင်လဲ "
" လူကောင်းတစ်ယောက်ပဲလေ စာကြိုးစားတယ် အလုပ်လဲ
ကြိူးစားတယ် "
" နိုးနိုး...တကယ်တော့ကိုယ်က လူဆိုး ဂလေဂချေ "
" တကယ်လား "
ထယ်ယောင်းဂျီမင်းနားကိုလျှေုက်လာကာ လက်တစ်ဖတ်က
နောက်ကနံရံနဲ့ပိတ်ထောက်လိုက်ကာ
