Salvatore/HP

Bölüm 10

Ally'nin Anlatımından

Nefes alamıyordum vücudum buna izin vermiyordu boş koridorlarda koşuyordum ayak seslerim yankılanıyordu Black'in arkamdan seslendiği adımı duyabiliyordum duydukça daha hızlı koşmaya başladım sonunda bahçeye çıkabilmiştim gölün kenarına koştum ağacın oraya kendimi yere bıraktım dizlerim acıdı umursamadım sırtımı ağacın büyük gövdesine yasladım Black kollarımdan tuttu

"Rose bana bak Rose!"
"Rose öldü seni aptal! Onu siz öldürdünüz sen o hepiniz benim elimden tutsaydınız ne olurdu sanki bende çocuktum annem okşasın istedim saçlarımı babam salıncakta sallasın istedim sende bile sevgi aradım ben ama sen ne yaptın? Bana arkanı döndün herkes gibi bana gelip ilk sayfasına seni yazdım deyince benim çocukluğum geri gelmiyor BLACK Rose'da senin bana sırtını döndüğün gün öldü çocukluğum gibi."

"Özür dilerim yemin ediyorum ki özür dilerim." Özür dilemek ne kadar da kolaydı öyle

"Özür dilemek yerine elimi tutsaydın benim takatim kalmadı hayata sen tutsaydın beni sende umut aramak benim en büyük aptallığımdı."

"Ben yapamadım ben bilemezdim."
"Bende bilemezdim ama sana geldiğimde elimi tutsaydın annen seni soy ağacından sildiğinde sen evden kaçıp James'in yanına gittiğinde ben senin yanında olurdum en iyi gününde yanında olduğum gibi en kötü gününde de yanında olurdum bunları bilmediğimi mi sanıyorsun senin hakkında senden daha fazla şey biliyorum ama sen bu saaten sonra hiçbir şeyi hak etmiyorsun."

"Ally" Son sözlerimi söyledim çabalama daha fazla, senden uzaklaşma kararımdan döndürme beni Black.

Birine yakalanmadan ortak salona dönmeyi başarmıştım şömine hala yanıyordu önündeki koltuğa kendimi attım tavanı izlemeye başladım düşündüm düşündükçe delirmek istedim annemi, babamı, Sirius'u, Matthew'ı, Astrid ve Regulus'u bir kaç anı canlandı gözümde güldüğüm anılar üç kişiyle sınırlıydı sadece hayatımda hiçbir şeye değişmeyeceğim anılar.

&

"Ally, Ally neden bu kadar içmiş? Uyanmıyor." "Üstüne su dökelim." "Saçmalama Matthew!" Yarım yamalak duyduğum sesler Astrid ve Matt'e aitti.

Başımı tutarak olduğum yerde dikilmeye çalıştım dünya bir kaç saniyeliğine sallandı benim için kendime geldiğimde Astrid'e döndüm "Ne var?" "Ne mi var! Bu halin ne?" "Biraz bira o kadar." "Biraz mı? Daha çok fıçıya düşmüş gibi duruyorsun." Matt'e ters bi bakış attım "Ben duş almaya gidiyorum sabah sabah sizi çekemiycem." Uyuya kaldığım koltuktan kalkıp kızlar yatakhanesine çıktım duş bazı şeylerden arındırırdı belki.

&

Sirius'un Anlatımından

Her şeye yeniden başlamak istedim yeniden doğmak yeniden onunla tanışmak ve her şeyi batırmamak gece uyumadığım için ağrayan gözlerim güneşin yüzüme vurmasıyla yanmaya başlamıştı acaba o uyuyabilmişmiydi?

"Günaydın pati." "Günaydın çatalak." Sesim dünden sonra çıkmıyordu. "Neyin var hasta mısın?" "İyiyim ben dün üşütmüş olmalıyım." "Kendini iyi hissetmiyorsan hastane kanadına gidelim." "İyiyim dedim ya çatalak!" "Pekala" Ona bağırmak istemedim sadece şuan kimse beni düşünsün istemedim "Özür dilerim James ben bilmiyorum bağırmak istemedim sadece hayatta hiç bir amacım kalmamış gibi hissediyorum ve bu canımı yakıyor." Hiçbir şey demeden sarıldı, kollarını bana sardı göz yaşlarım pijamasını ıslatıyordu "Her şey geçicek üstesinden birlikte gelicez." "Düzelir değil mi çatalak?" "Tabiki de biz söz verdik her zaman ve sonsuza kadar, birlikte olursak yapamayacağımız şey yok bunu sakın unuttma."

Sarılmayı bıraktık "Hadi şimdi toparlan ve kendine gel sonra da kahvaltıya inelim." "Ben gelmesem?" "Ne konuştuk biz az önce" "Evet ama Ally'de orda olucak" Gözlerimle yeri inceliyordum. "Senin derdin anlaşıldı kavga mı ettiniz yine, bu kızla alıp veremediğiniz ne dostum?" "Eski bir dostluk diyelim." "Onunla arkadaş mıydınız bunu biz neden bilmiyoruz?" "Kendime bile itiraf edemediğim şeyler yaptım çünkü kalbini kırdım onu konusu açılsın istemedim üzgünüm sonra anlatırım belki." "Bunu sonra konuşuruz önce yemek." Kafamı sallayıp hazırlanmaya gittim.

&

Ally'nin Anlatımından

Büyük salona girdiğimizde herkes kahvaltısını yapmaya başlamıştı bile her zaman oturduğumuz yere oturduk canım birşey istemesede Astrid'in zoruyla tabağımı doldurmaya başladım bir kaç dakika sonra salona onlar girdi namıdiğer çapulcular dışardan bakılınca her zaman o kadar mutlu duruyorlardı ki Hogwartstaki çoğu insanın onlar gibi olmak istediğini düşünüyordum, benim tek istediğim kendim olmaktı.

Astrid'in Anlatımından

Ally'nin nereye daldığına baktığımda çapulcuları gördüm Black ile ne sorunları var bilmiyorum ama bir geçmişlerinin olduğunu anlamak çok zor değil eskiden sevgili değillerdi olsa bilirdim ki bu düşman olmak için bir sebep değil peki birbirlerine nefretleri  nedendi?

Onunla tanıştığımız gün geldi aklıma hayatımın bitip yeniden başladığı o gün eğer Ally o gün yanımda olmasaydı bende dünyada olmayabilirdim 5 Şubat 1974 kütüphanenin kullanılmayan kısmında ağlarken dünyama ışık gibi doğdu sonra Matthew ile tanıştırdı başka bir ışık daha kattı hayatıma ve en son Regulus manevi küçük kardeşim hepimizin kardeşi küçük Black onlar herşeye değer.

Gözlerimin dolmasıyla masadan kalktım "Ben doydum size afiyet olsun." Kitaplarımı masadan alıp hızlıca büyük salondan çıktım dersin başlamasına saatler vardı dersimin olduğu boş sınıfta oturmaya başladım ve hıçkırıklarımı tutamadım cebimden küçük aynamı çıkardım kendime baktım boyanmış sarı saçlarım yüzüm her ayrıntımı inceledim inceledikçe ağladım hiç bir zaman güçlü biri olamiycaktım ağlak zavallı Astrid kalıcaktım.

• Merhaba umarım bölümü beğenmişsinizdir oy verip yorum yaparsanız sevinirim böylece yazma isteğim daha çok artıyor

• Hikayede herkesin hayat hikayesine dokunucam Astrid Matthew hatta Peter'in bile kitapta hiçbirinin yan rol gibi kalmasını istemiyorum evet şuanlık Sirius ve Ally ağırlıklı gidiyoruz ama hikaye onların üstüne kurulduğu için onları tanırken diğerlerinin de hayatlarına dokunucaz

• Ally'nin Sirius'a neden bu kadar kızgın olduğu hakkında kafanız karışmış olabilir onlarda ilerki bölümlerde oturacağını düşünüyorum

Sihirli Günler