After Kissing a Girl (Varsity Series #1)

29.1: Battered Fiancè?

29.1

Inside this four walled room, I'm filled with sadness. Nakahiga sa kama at nakatulala sa kisame, 'eto lang ang tanging takbo ng buhay ko nang makabalik ako dito sa Bohol.

Iniiwasan ko ding buksan ang cellphone ko para maiwasan kong makausap si Klayre. Matik baka matemp akong kausapin siya 'pag hawak ko ang aking cellphone. She already made it clear na huwag na kaming makikipag-comunicate sa isa't isa para mas mapadali ang pag-move on namin.

"Iyah, nandito na ang ice cream mo." Then there's a knock on the door.

I rolled my eyes when I heard that voice. It was him again, Miko.

Nagce-crave ako kanina pa. Hindi ko naman talaga sinabi sa kaniya kung saan ako nagce-crave, good for him dahil nahulaan niya.

Miko, my fiancè. Halos araw-araw niya akong binibisita dito sa suite ko. Araw-araw din akong kinukulit. I guess, inuutusan siya ni Papa na pumunta dito araw-araw, e.

Maybe for us to develop. Baka umaasa si papa na magkakabutihan kaming dalawa ni Miko. As if naman magagawa ko 'yan. Hindi ako magsisinungaling sa sarili ko... Aaminin kong medyo hindi na ako attracted sa lalaki. I can only see them as a friend. I just can't bear having a romantic relationship with them.

Sana mapagod si Miko kakasuyo sa'kin. Talagang ayaw ko sa kaniya! Ayaw kong maikasal kami sa isa't isa.

Papangitin ko talaga ang ugali ko hanggang sa mapagod siya sa'kin.

"Iyah, pwede ba akong pumasok?" He asked nonstop.

"Go in." Inis kong sabi.

Binaon ko kaagad ang mukha ko sa unan para hindi ako mainis sa mukha niya. Ayaw ko talaga kasing makita ang pagmumukha niya.

"Iyah... I bought you some ice creams with different flavors so you can have choices. Hindi ko kasi alam kung ano ang favorite mo." Lumubog ang kama ko kaya alam kong umubo siya dito sa tabi ko.

Hindi ko siya pinansin. Nakabaon padin ang mukha ko sa unan.

Nahihirapan talaga akong pakisamahan ang taong ayaw ko! Hindi ko siya feel, e, maging kaibigan o kakilala manlang. Maging asawa pa kaya? Nasusuka lang ako.

"Ayaw ko. Wala akong gana." Katwiran ko.

He caressed my back.

"Please?" Feel ko, nagpapacute siya ngayon.

"Ayaw ko nga! Ang kulit mo!" Napasigaw na ako sa sobrang inis.

"I bought you ice cream... I just wanted you to smile. Why are you mad?" He asked in a gentle tone. He seems sincere ang genuine in his words. Making my whole to regret shouting at him.

Kahit na naaawa ako, kailangan ko padin talagang imaintain ang kamalditahan ko. Ayaw kong maging mabait sa kaniya. As long as I can, I wanted to be ruthless in his eyes!

Nagbabasakali kasi ako na aatras siya sa kasal namin at magdadalawang isip siya kung papakasalan ba niya talaga ako?

Sana maturn-off siya sa'kin at hindi ako matipuhan. Hindi ko gustong magustuhan niya ako. I will be a very bad girl as long as possible.