Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
.
.
.
.
Çantamın saplarını sıkıca tutmuş evime doğru yürüyordum. Bir kaç gündür oldukça dalgındım ve girdiğim derslerden de hiçbir şey anlamamıştım. Düzenim alt üst olmuştu ve toparlamak sandığımdan çok daha zordu. Takıldığım taşla öne dağru savrulacakken birinin kolumu tutmasıyla doğruldup, tutanın kim olduğuna baktım.
-dikkat etsene, ben olmasaydım az daha düşecektin bak, gergin olan sinirlerimi arşa çıkaran sesin sahibine döndüğümde yavaşça konuştum,
-keşke tutmasaydın, asfalta yapışmayı bana dokunmana tercih ederim. Söylediklerimle bozulur gibi olsa da konuşmaya devam etti,
-niye öyle diyorsun şimdi? hem o gün herkesin içinde de çıkıştın bana, sadece konuşmak istiyorum. Rahatsız falan mıydı bu?
-ruh hastası mısın sen Cihan? ne konuşmasından bahsediyorsun sen, ayrılalı aylar oldu! yüksek sesle söyle söylediklerimle yüzü sertleşti, bana doğru yaklaşınca geriye çekildim,
-ayrılmamız gerekmiyordu, sana nedenini anlattım. Nasıl bir yüzsüzdü bu?
-yok, sen gerçeksen hastasın. Seni en yakın ve 'tek' arkadaşımla öpüşürken gördüm ama ayrılmamız gerekmiyordu öyle mi? üstüne arsızca 'elini bile zor tutuyordum, kendime hakim olamadım' dedin, ne bekliyorsun? tebrik mi edeyim?
-yalan mı?! ben seni seviyordum, hala seviyorum! sana yaklaşmama hiçi izin vermedin, dışarıdan gören biri sevgili olduğumuza inanmazdı bile. Ama ben seni geri kazanacağım göreceksin sen! pişkince konuşmasıyla kala kaldım,
-ne anlatıyorsun sen bana ya? ne kazanması? benden uzak duracaksın Cihan. Hayatımda kimseden nefret etmediğim kadar nefret ediyorum senden, çevremde dolaşmayacaksın. bağırarak söylediklerimle hızla koluma yapıştı,
-n'aparsın? seni istemeyen abilerine mi şikayet edersin? söyledikleriyle gözlerim dolarken kolunu ters çevirerek sertçe ittim,
çıkan sesle hızla ona döndüm, umrumda değildi ama sanırım kolu kırılmıştı.
--
-bakın memur bey beni rahatsız etti diyorum, iznim olmadan bana dokundu. Gitmemi engelledi. Türk Ceza Kanunu'na göre saldırıyı defedecek ölçüde kuvvet kullanma hakkımı kullandım.
-Hukukçu musunuz hanımefendi? hayatımda gördüğüm en gıcık polis memuruyla konuşuyor olmak günlerdir berbat halde olan psikolojime hiç iyi gelmemişti,
-hayır memur bey, hukuk devletinde yaşayan ve haklarını bilen bir vatandaşım sadece. verdiğim cevaba burun kıvıran polise içimden göz devirdim, normalde yapacağım hareketler değildi kesinlikle. saatlerce memurun işini yapmasını bekleyebilirdim ama hayatım şu sıralar normal ilerlemiyordu.
