Maçın üzerinden tam dört gün geçti. Poyraz'ın ve Ege'nin davranışlarında büyük değişiklikler seziyorum. Ege bana daha yakın, Poyraz ise uzak olmaya başlamıştı. Bunun nedeni benim itirafım mıydı? Bu yüzden mi Poyraz uzaklaşmıştı benden? Fazla konuşmuyor, uzaktan uzağa göz göze geliyoruz arada. Neyseki Ege benim yanımda oluyorduda Poyraz'ı düşünmeye fırsatım olmuyordu. Kısa sürede Asrın ile de "best friend" olmuştuk. Sırlarımızı paylaşıyor, ikilimde kaldığım durumlarda benim yol göstericim oluyordu. Asrın gerçekten iyi bir dinleyici.
Asrın ve Ege kuzen oldukları için arada Ada'nın eşliğinde üçümüz takılıyor, keyifli zamanlar geçiriyoruz. Ege küçük bir yer değişimiyle; Ada'nın yanına, bizim önümüze oturduğu için ders sıralarında da sürekli arkasına dönüp, bizimle konuşuyordu. Dersler sıkıcı geçmiyordu, eskisi gibi.
Bugün ilk geldiğim günlerde olduğum matematik yazılısı açıklanırken, gözlerim Poyraz'ın üzerindeydi.
"Emir 55."
"Ada 62."
"Ege 06."hoca notunu okur okumaz, Ege ayağa kalktı.
"Hocam! 94 puanımı nereden kırdınız?"demesiyle tüm sınıf tuhaf gözlerle ona baktı. "Hocam! Adımı çok güzel yazmıştım, ona mı verdiniz 6 puanı?"dediğinde, hoca gözlüklerinin ardından 'sus yoksa 6 puanıda geri alacağım' bakışı attı Ege'ye.
"Hocam, Ankara'lı olduğumu bildiğiniz içinmi 06 verdiniz?"
"Verdiğim o, 6 puanıda geri almamı istemiyorsan sus Ege."
"Hocam kalbim kadar temiz bir kağıt verdim size. Daha ne istiyorsunuz?"
"Ege!"diye çemkirme halini aldığında hoca, Ege hızlıca yerine oturdu. Onun bu şebek halleri beni gülümsetiyordu.
"Poyraz 50."
"Asya 85." Adımın okunmasıyla sınıftan bir uğultu çıktı. Öğretmenin sözleri; gözlerimin şokla büyümesine ağzımın hayretler içerisinde açılmasına neden olmuştu.
"Hocam onun, benim kağıdım olduğuna emin misiniz?"
"Asya Acar sen değil misin kızım?"
"Evet de..."derken birden sözüm kesildi.
"Daha yüksek bekliyordu ondan şaşırdı hocam. Siz okumaya devam edin."dedi Poyraz gülümseyerek. Halbuki benim kağıdımıda o doldurmuştu, kendininkinide. Nasıl olurda o 50, ben 85 alabilmiştim?
Poyraz'la sıralarımız çapraz olduğu için çok rahat konuşabilirdik. Ama o an ne diyeceğimi şaşırmıştım. Sadece boş boş bakıyordum ona. Ege hemen bana dönüp şaşırmış bir ifade takındı.
"Vay be! İşte benim cadım."dedi eliyle başımı, bir kediyi seviyormuş gibi okşadı. Poyraz'ın gülümseyen suratı asılmış, ani bir şekilde kafasını çevirmişti. Bana bakan ela gözler, bir kaç saniye içerisinde uzaklaşmıştı.
"Kimin kankası ya."dedi Asrın göz kırpıp.
"Oo Asya, matematikten 85 mi aldın aşkım?"deyince Ege, önce yadırgasamda sonra şaka olduğunu algılayarak, komik bulup güldüm. Kağıtların okunmasıyla kulaklarımın en güzel melodisi olan, teneffüs zili çaldı. Zilin çalmasıyla Ege, Poyrazların yanına gitti. Bizde, Asrın ve Ada ile bahçedeki kamelyaya oturduk.
"Size bir şey söylemem gerekiyor."dediğimde ikiside pür dikkat bana döndüler. "Matematik notumu ben almadım."
"Asya'cığım, o nasıl cümle. O halde ben mi aldım o 85'i."deyince Ada, kaşlarım çatıldı. "Hayır öyle değil. Poyraz benim kağıdımıda çözdü. Sınavdan ardarda çıkmıştık hatta hatırlarsan." Kısa bir nefes alıp devam ettim. "İkisinide kendi çözmesine rağmen neden o 50 aldı? Bunu neden yapmış olabilir sizce?"deyip, ikisininde gözlerinin içine baktım.
