Begin, Again [COMPLETED]

CHAPTER 28

I just woke up having a hangover after drinking last night. Nasa kwarto na ako. Paano ako napadpad rito, eh, hindi naman ako kaya ni Gab. Unless may tinatago sya saking super power?  Biro lang kaya bumaba na ako.

Nakita kong nag p-prepared ng breakfast sina Josh at Neo kaya naupo na lang ako. Nag unat muna ako at tumitig sa itlog at bacon na pinatong ni Neo sa harapan ko. Pinapanood ko lang silang kumain kasi nahihilo pa rin ako.

"Inom ka muna nang tubig", ipinatong ni Neo sa harap ko yung baso na may tubig.

Kinuha ko naman 'yon at ininom kaagad. "Broken ka ba at bakit ka uminom kagabi? Parang hindi naman", si Josh.

"Sobrang aga mo pati nag-inom sana sinali mo 'ko", napatingin ako kay Neo. "Biro lang", ngumiti s'ya.

Ngumiti na lang rin ako saka kumain na rin dahil kumakalam na ang sikmura ko dahil mas nauna pa ang alak kay sa dinner. Hindi ko na kasi naiisip 'yon. Ang gulo gulo nang isipan ko at gusto kong makalimutan muna saglit.

Parang walang nangyaring sumbatan kahapon sa'ming banda dahil narito ulit kami. Nag papractice para sa event na pupuntahan namin sa sabado pati na rin yung gig sa friday. Idedecline sana namin yung gig sa friday kaso need ni Eli nang pera kaya itinuloy namin.

Hindi ko alam ang rason kasi ayaw nitong sabihin kaya hindi na namin pinilit na alamin ang dahilan. Kailangan nya edi kailangan!

Everything went well, nung gabi sa gig. Iyon na ata ang pinaka masayang gig para sa 'kin. That's when Gab said her sweetest yes on me. On that friday night, we started to begin again.

"I love you, thank you for making me the happiest man tonight", i whisper in her ears.

"I love you, Calil James", she kissed me on my lips and i kissed her back. Nag hiyawan ang mga tao sa loob ng resto na 'to dahil sa ganap namin ni Gab.

Ngayong gabi, saksi ang bawat tao na narito sa muling pagbabalikan namin ni Gab. Matagal ko itong hinintay, dahil nung una ay nag dadalawang isip pa ako na baka hindi na kami magkakabalikan dahil sa nakaraan na mayroon kami. But then, it takes time. Everything is coming back when it's really meant for you.

Gabrielle, my Ariel is meant for me.

"Stop looking at me", tinakpan nya ang mukha nya.

"I can't get off my eyes out of  you, you're the prettiest", mahina kong sabi. I saw how her cheeks turn to red.

"Cali, it's so embarassing", mas lalo nya tuloy tinakpan ang mukha.

I laugh. "I'll sing a song for you", sabi ko.

I went to stage with my band mates. They were looking at me happily kaya ngumiti rin ako pabalik. Kinanta ko yung Begin again by Taylor Swift pero may binago ako sa chorus. "But on a friday, in a resto, they watch us begin again", kanta ko, hindi pinutol ang tingin sakanya.

Sobrang saya ko.

Nag tuloy-tuloy lang ang lahat. Naging magaan para sa 'kin ang bawat araw knowing that i'm happy even i know half of me is not. But i'm not going to look at that sad part of me. Hindi naman 'yon ang mahalaga, kailangan kong maging masaya kasi 'yon 'yong gusto ko matagal na. Gusto ko rin namang palayain ang sarili ko matapos ang mahabang pagkakalugmok ko.

Hindi ko na muling hahayaan ang sarili na bumalik sa gano'ng sitwasyon dahil hindi ko alam kung saan na naman ako aabutin kung patuloy akong lilingon sa nakaraan ko. Alam ko, hindi ko pa tanggap pero wala naman akong magagawa. Slowly but surely, i can accept it too like how others do.

But then, when life knows that you're happy it will find ways to make you feel sad again. But i don't want to lose again this time. I feel so sad about my cousin and friends on how they slowly becoming strangers after being a lover.