Wings Against Winds

CHAPTER 20: Fulfillment

Chapter 20: Fulfillment

Adam's Point of View

The first time tasting her lips was surreal. It was beautiful and very romantic for me. Kahit na simple lang ang lugar kung nasaan kami ay importante at mahalaga parin iyon sa'kin dahil iyon ang unang beses na nahalikan ko ang labi niya.

She looked shy afterwards. Nakatitig lang ako sa kaniya habang tinitignan ang reaksyon niya. I even saw her licked her lips while thinking about something deep.

"Wag mo nga akong titigan."

"Ano ba kasing ginagawa mo?"

"Wala!"

She looks so cute when she's blushing. At para hindi na siya mahiya, kumuha nalang ako ng donut para pakainin siya. She toom a bite out of it and I took a bit also.

She said that I shouldn't have took a bite at the same donut because it already has her saliva. But for me, it's nothing. Nag shashare nga kami dati sa ganitong donut tapos ngayon mahihiya pa siya?

And other thing, "We kissed already." I said that made her look shocked again.

Nakakapagtaka lang na kung ano ano ang sinasabi niya noon nung hindi ko pa siya naaalala pero kita mo nga naman ngayon, madalas na siyang mahiya.

I took care of her for months just like what she did to me. Inalagaan niya ako nang walang hinihintay na kapalit at gusto ko rin siyang alagaan dahil iyon naman talaga ang pangako ko sa kaniya noon pa man, ang alagaan at gamutin siya. Hindi ko man siya gayang pagalingin ng tuluyan ay gagawin ko naman ang lahat para guminhawa ang pakiramdam niya.

When the doctor said that she can be discharged after a week, I got happy and excited for her. Sa wakas ay makakalabas na rin siya dito. Mukang nababagot na rin kasi siya dito.

Nakakatuwa lang na close din siya sa pamilya ko lalo na kay Mommy at Adam. Binibisita pa siya dito nila Mommy at Zyfer paminsan-minsan. Mabait nga talaga si Thea, pati ba naman si Mommy at Zyfer nahulog ang loob sa kaniya eh.

I also often help her practice her legs by walking. Medyo nawalan kasi ng lakas o pwersa ang binti niya dahil matagal siyang hindi nakapag lakad matapos niyang maoperahan.

"Punta tayo sa rooftop." aya ko sa kaniya nang minsan ko siyang tulungang maglakad lakad sa hallway.

"Ha? Anong gagawin natin do'n?"

"Nothing. We'll just sit there and watch the sunset."

She nodded so we went there using the elevator. Siguro nakakahiya pero natutuwa ako sa tuwing tinytulungan ko siyang maglakad dahil nakayakap siya sa akin. I love feeling her hugs.

We sat on the bench and looked at the sky while talking about our family that we left before. Parehas pala naming iniwan ang mga pamilya namin para makaligtas at mabuhay kami. Parehas pala kaming nahirapan ay nagdusa dahil sa pamumuno ni Haru noon.

Matagal tagal na rin noong nainalik namin ang pagkakaibigan namin ni Thea at sa araw-araw ba naman na lumilipas na kasama ko siya ay hindi ko na napigilan ang sarili kong mahulog. Hindi ko na napigilan ang sarili ko na magkaroon ng pagtingin sa kaniya. At ayaw ko na iyong itago pa.

"Do you want to fly with me?" I asked her.

"Oo naman! Gusto ko."

What if I say that I want to fly with her forever? Would she still answer the same?