Fill The Gap (Misfits Series #7)✓

Chapter 19

“Class Dismiss,” anunsyo ng teacher namin sa MAPEH matapos niya kaming bigyan ng assignment.

Iniligpit ko na ang aking gamit sa aking bag at saka binalingan si Elyka na mukhang excited na excited.

“Sama ka, ah?”

Tumango ako sa kanya. Bakit naman hindi? Siya ang nagyaya sa akin. Hindi naman puwedeng tanggihan dahil kaarawan niya ngayon. At ito ang unang pagkakataon na yayain ako sa isang birthday party. Ni minsan, walang nag-imbita sa akin kaya malaking karangalan iyon sa akin at karanasan na rin.

Bumungisngis si Elyka matapos ko na tumango at nakita sa gilid ng mata ko ang pag-irap ni Maegan sa amin. Napayuko na lamang ako at bumuga ng hangin. Tama nga si Zero, unti-unti na akong nag-improve. Gusto ko silang pasasalamatan dahil hindi nila ako itinuring na parang outcast sa paaralan na ito. Ngayon, unti-unti ko nang natutuhang baliwalain ang mga bagay na noon ay mas lalong nagpapabawas sa kompiyansa ko sa aking sarili.

Dinala nga ako ni Elyka sa kanila kasama si Zero na tahimik lang. Ang totoo ay naninibaguhan ako sa kanya dahil masyado siyang tahimik ngayon pero sumama pa rin siya sa amin. Minsan ay nahuhuli ko rin siyang tumitingin sa akin at kapag titingin naman ako sa kanya ay saka siya iiwas. May nagawa ba ako sa kanya?

Napalunok ako lalo na ngayon ay nasa tabi ko na siya. Amoy na amoy ko ang kanyang pabango na siyang isa sa mga bago sa kanya. Hindi kasi ganoong amoy ang naaamoy ko sa kanya dati. Hindi pa kami nakapasok sa loob dahil hinihintay pa ni Elyka ang tinatawag niya na Manang Yka.

“Wala ka bang napapansin sa akin?”

Napasinghap ako at gulat na binalingan si Zero dahil sa kanyang tanong. Kunot na kunot na ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.

Napalunok ako at nag-iwas ng tingin sa kanya. “Tahimik ka ngayon.”

“Iyon lang?” hindi makapaniwala niyang tanong.

Tumango ako. Nagulat na lamang ako nang magtungo siya sa harapan ko at kinunutan niya ako ng noo.

“Talaga? Wala kang napansin sa akin?!” paniniguro niya.

Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Bakit ba?”

Ginulo niya ang kanyang buhok at saka tumalikod saglit. Hindi na siya muli nakapagtanong sa akin dahil bumalik na si Elyka na may ngiti na sa labi.

“Halina kayo! Naghihintay na si Mommy sa inyo!”

Hindi ko na nilingon si Zero at sumunod na kay Elyka na agad namang yumakap sa braso ko. Napalunok ako at biglang napatanong sa aking sarili kung bakit niya ako tinanong ng ganoon. Bumuga na lamang ako ng hangin at saka tuluyan nang pumasok sa loob ng bahay ni Elyka.

***

“Happy Birthday, dear!”

Hinalikan ng Mommy ni Elyka si Elyka sa kanyang pisngi matapos siyang batiin. Niyakap ni Elyka ang kanyang Mommy at saka siya kumalas dito at lumapit sa amin.

“Mommy! Siya po ang kinuwento ko po sa inyo! Siya po si Blaizeree!” pakilala ni Elyka sa akin at halos kaladkarin na niya ako papalapit sa Mommy niya.

“H-Hello po,” nahihiya kong sambit at napayuko.

“Huwag kang yumuko, hija. Nagagalak ako na may kaibigan na muli na dinadala si Elyka rito.”

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Ngumiti naman siya sa akin at saka bumaling kay Zero na nakatayo lang. “Oh, at buti naman ay narito ka, hijo. Nagkabati na ba kayo ng anak ko?”

Kumunot ang noo ko at napatingin din kay Zero. Nanatili lang siyang nakatayo, walang reaksyon. Magkaaway ba sina Elyka at Zero? Kaya ba hindi siya umiimik? Napalunok ako. Sana naman ay magkabati na sila lalo na’t birthday pa ni Elyka ngayon.