MİR♡AY

19.Bölüm ⚘

İyi okumalar ⚘

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

"Hadi bakalım çifte kumrular, şimdi beni bu durumdan kurtarın bakalım."

Ayaz
Miraç ve ben şok olmuş şekilde Mihriban'a bakıyorduk. Öyle kalmıştık. Çifte kumrular demişti bize. Ne oluyordu lan?

"Anlamadım Mihriban?" dedi Miraç soru dolu bir sesle. Sesine bile aşıktım bu adamın.

"Abi sizi salonda sarılırken gördüm, duydum. Arkadaşca bir sarılma değildi ve dediğim gibi duydum." dedi ve önce bana sonra Miraç'a baktı. "Ben Ayaz'la evlenemem. Siz birbirinizi seviyorsunuz. Aslında çok şaşırdım. Yani hiç beklemiyordum." dedi. Ben bir şey diyemeden Miraç konuştu ilk.

"Yani birden olan birşeydi. Hiç hesapta yokken Ayaz'a tutuldum ben." dedi. Kalbim tekledi dediği şeyle. Kalbinden öpmek istedim.

"Valla Mihriban böyle karşılayacağını bilsem başından derdim sana ben abini seviyorum diye. Ne diyim ki kralsın." dedim ve gülüştük. Keyfim yerine gelmişti birden. Nasıl gelmesindi ki? Mihriban sorunu çözülmüştü.

"Sağol Ayaz." dedi gülüşü solarken ve Miraç'a baktı. "Abi aslında sana demek istediğim birşey var. Eğer Ayaz'la senin aranda birşey olduğunu bilmesem de veya Ayaz'la aranda birşey olmasaydı da bu iş olmayacaktı." dedi.

"Nasıl yani?" diye sordu sevdiceğim. Aslında bende merak ediyordum.

"Kızmayacaksın ama?" dedi Mihriban.

"Kızmayacağım tamam söyle hadi." dedi Miraç sabırsızca.

"Abi ben birini seviyorum. Askerliğini yaptı, işi gücü var. Sadece senin onayını bekliyoruz. Sen dün çok kötüydün ve annemle konuşup, beni istemeye geleceklerini söyleyip odana kapandın diyemedim sana da. Anneme de anlatamadım. Aslında isteme işini de hiç beklemiyordum." dedi. Miraç şaşkın görünüyordu. Kendini toparlayıp konuşmaya başladı.

"Bak kardeşim. Sen benim kıymetlimsin. Seni tabiki istemediğin bir evliliğe zorlamam. Yani Ayaz'la ben... Yani biz olmasaydık da seni zorlayacak değildim. Bu sevdiğin kişi kimin nesi sonra soracağım sana." dediği sırada elini Mihriban'ın omuzuna atıp sıktı. Elini çekti ve devam etti sözlerine. "Şimdi bu işten nasıl yırtacağız?" diyerek düşünmeye başladı.

"Ya bence Mihriban söylesin sevdiği olduğunu. O zaman zorlayacak değil ya babam." dedim aklıma gelen fikirle.

"Ben utanırım söyleyemem ki herkesin içinde. Size bile zor söyledim zaten." dedi Mihriban bu kez. Mutfakta üçümüz birden düşünürken kahve falan unutulmuştu. Aslında kahveye bile gerek kalmamıştı ya. Biz kara kara düşünürken Aras geldi mutfağa.

"Ooo gençlik burda toplanmış." dedi ve yanımdaki sandalyeye oturdu. "Ne oluyor burda?" dedi kaşlarını çatarak.

"Bu geceyi atlatabilmek için çözüm yolu arıyoruz." dedim.

"Nasıl yani?" diye sordu Aras meraklı bir şekilde.

"İsteme işi olmayacak Mihriban zaten başkasını seviyormuş. Miraç'la beni de biliyorsun işte." dedim.

"Ohaa çok iyi be!" dedikten sonra sustu birkaç saniye ve sonra tekrar devam etti. "E madem sorun çözülmüş kendiliğinden, babamlara diyelim Mihriban'ın sevdiği biri varmış diye. Zorlayacak değiller ya. Ya da Mihriban sen istemediğini söyle direkt." dedi sadece çözüme odaklı kardeşim.

"Onu abin de dedi. Ama ben çıkıp herkesin önünde sevdiğim biri olduğunu söyleyemem. Utanırım." dedi Mihriban yine. Ortam yavaşça sessizliğe bürünürken, Aras sessizliği bozdu.

"Sen söylemezsen söyleyecek biri vardır." deyip sevdiceğime dikti bakışlarını. Hepimize mantıklı gelmiş olacak ki Miraç'a bakmaya başladık. Sonra ben hevesle konuşmaya başladım.

"Bence de Miraç. Zaten senden isteyeceklerdi. En uygunu senin söylemen." dedim.

"Nasıl olacak ki?" dedi Miraç. Heyecanını sesinden bile anlayabiliyordum.

"Mihriban, sen kahveleri yap, biz de içeri geçelim. İsteme faslına geçilince Miraç abi söyleyecek ve bitecek bu iş. Abi sen de araya sıkıştır evlenmek istemediğini. Bir dahakine böyle ucuz kurtulamazsın." dedi Aras. Kızmam lazımdı ama doğru söylüyordu. Mihriban kahveleri yapmaya başlayınca biz üçümüz odaya girdik.

Miraç
Herkes az önceki yerlerine oturdu. Benim sevinçten içim içime sığmıyordu. Ama bir yandan da az sonra olacakların heyecanını yaşıyordum. Yaklaşık on dakika sonra Mihriban kahveleri getirdi. Herkese dağıttıktan sonra, Hüseyin amca kahveden bir iki yudum içtikten sonra konuşmaya başladı.

"Eveet Miraç oğlum. Gelelim asıl meseleye. Sebebi ziyaretimiz belli. Allahın emri peygamberin kavliyle kızınız Mihriban'ı oğlumuz Ayaz'a istiyoruz." dedi. Of kalbim deli gibi atıyordu heyecandan. Umarım çuvallamazdım.

"Hüseyin amca öncelikle şunu söylemek istiyorum; kardeşimle bu konu hakkında konuştuk. Ama malesef Hüseyin amca Mihriban'ın gönlü başkasındaymış. Mihriban başkasını sevdiğini söylüyorsa, ben onu ezip geçemem. Kusura bakmayın." dedim içimden sevinç çığlıkları atarken. Hüseyin amca çok bozulmuştu yüzünden belliydi.

"Eh ne yapalım? Madem kızımız başkasını seviyor, bize de saygı duymak düşer." dedi. Gözüm bir an anneme kaydığında şaşkın bir şekilde olanları izliyordu. Canım benim hiçbir şeyden haberi yoktu. Hüseyin amca ve ailesi ayaklanıp kapıya doğru gittiler.

En sona Ayaz ve Aras kalmıştı. Ayaz sevinçle dans ederken Aras'da ona eşlik ediyordu. Ben de sadece gülerek bakıyordum karşındaki sevimli manzaraya. Hüseyin amcanın seslenmesiyle Ayaz ve Aras hemen çıkışa yöneldiler. Ben de peşlerinden gittim. Misafirlerimizi uğurladıktan sonra içeri girdik. Olay anında sessiz kalan annem şimdi konuşmaya başlamıştı.

"Vallahi ben hiçbir şey anlamadım bu gece olanlardan. Kızım senin sevgilin mi var?" dedi Mihriban'a bakarak.

"E-evet anne ama biz ciddiyiz." dedi utanarak.

"Niye bana söylemedin yavrum? Bak mahcup olduk insanlara." dedi annem sitem eder gibi. Bu kez ben girdim lafa. Mihriban'ın daha fazla zorlanmasını istemiyordum.

"Annecim mahcup olmadık kimseye. Önce bir sorup soruşturmaları gerekirdi. Böyle emri vaki gibi geldiler. Mihriban'ın başka bir sevdiği varken, kardeşimi ezemem. Zamanı gelince sevdiği çocuk ailesiyle gelir ister kızımızı. Biz de uygun görürsek olur bu iş. İki gönül bir olunca her şey daha güzel olur." dedim ve Mihriban'a baktım. Bana minnet dolu gözlerle bakıyordu. Ben de gülümsedim kardeşime. Annem daha fazla kurcalamak istemiyordu belli ki.

"Ay ne bileyim oğlum ben de şaşırdım iyice ne yapacağımı ne diyeceğimi. Neyse ben gidip yatıyorum. Başım ağrıyor. İyi geceler." dedi ve odasına gitti annem. Biz de 'İyi geceler' dedikten sonra annem odasına giderken Mihriban'la yumruklarımızı tokuşturduk. Zafer bizimdi...

Bölüm atmayı unuttum sorry 🤭🤭

Yorumlarınızı bekliyorum 🌸